เพื่อผู้หนูยอมเปย์#Money

ตอนที่6 ซื้อความสุขด้วยเงิน

'40นาทีผ่านไป'

"ยัยเอยฉันหิวน้ำ ฉันว่าพวกเราไปซื้อน้ำกับของหวานกินที่คาเฟ่ฝั่งนู้นก่อนดีไหม"ในขณะที่เอิงเอยกำลังสนุกกับการชอปปิง จู่ๆแพรวาก็รู้สึกหิวน้ำขึ้นมาซะดื้อๆ

"อื้ม ไปกันยัยบ๊อง"เมื่อเพื่อนรักบ่นว่าหิว เอิงเอยก็เลิกสนใจสิ่งที่อยู่ตรงหน้าแล้วพาเพื่อนรักเดินไปยังคาเฟ่ที่อยู่อีกฝั่งเพื่อหาน้ำหวานและของหวานกินทันที

ซึ่งในระหว่างที่ทั้งสองคนกำลังเดินไปร้านคาเฟ่อยู่นั้น พวกเธอก็เดินไปพูดคุยกันไปตามปกติ แต่ทว่าจู่ๆแพรวาก็หยุดเดินไปซะดื้อๆ แถมสายตาของเธอยังจ้องมองผ่านกระจกใสเข้าไปภายในร้านสเต๊กหรู ที่มีผู้คนกำลังนั่งกินกันอยู่เต็มร้าน

"ยัยเอย นั่นใช่พี่วายุหรือเปล่า"แพรวาเอ่ยปากถามเอิงเอยที่ยืนอยู่ข้างๆด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา โดยที่สายตาของเธอยังคงจ้องมองผู้คนอยู่ภายในร้านสเต๊กหรูอยู่อย่างใจจดใจจ่อ

ทันทีที่แพรวาพูดจบ เอิงเอยก็รีบเดินเข้าไปประชิดกับกระจกใสของทางร้านสเต็กหรูที่อยู่ในห้างของพ่อเธอ แล้วจ้องมองไปยังมุมเดียวกันกับที่แพรวากำลังจ้องมองอยู่ ทันทีที่เธอมองไปตามสายตาของเพื่อนรัก เธอก็ถึงกับตกใจและทำอะไรไม่ถูก เพราะเธอปฏิเสธไม่ได้เลยว่า ผู้ชายที่กำลังนั่งอยู่ภายในร้านสเต๊กกับผู้หญิงอีกคนนั้นไม่ใช่วายุ แฟนหนุ่มของเธอ...

ณ ตอนนี้ความรู้สึกของเอิงเอยมันดิ่ง มันจุก มันหน่วงที่อกข้างซ้ายไปหมด เพราะภาพที่เธอเห็นอยู่ตอนนี้ คือแฟนหนุ่มผู้เป็นรักแรกของเธอกำลังคลั่งรักสาวสวยข้างกายอยู่ ซึ่งสาวสวยคนนั้นก็ไม่ใช่เธอ...

"แกไหวไหมยัยเอย..."แพรวาเอ่ยถามเพื่อนรักด้วยน้ำเสียงอ่อน เมื่อเธอเห็นเอิงเอยยืนนิ่ง แถมแววตาของเอิงเอยในตอนนี้ก็เต็มไปด้วยความสั่นไหว

"ไหวสิ ฉันยังไหว"เอิงเอยค่อยๆถอยออกมาจากกระจกใสของทางร้านสเต๊ก แล้วหันมาตอบเเพรวาพร้อมกับน้ำตาที่เริ่มคลอเบ้า

"แกไหวแน่นะยัยเอย"แพรวาเอยถามเพื่อนรักอีกครั้ง ทั้งๆที่สีหน้าของเอิงเอยก็บ่งบอกอย่างชัดเจนอยู่แล้วว่าเธอนั้นทนไม่ไหว และรับไม่ได้สุดๆ แต่ที่เธอถามก็เพราะเธออยากรู้ว่าเพื่อนรักจะโกหกและแกล้งเข้มแข็งไปทำไม...

"อื้ม..."เอิงเอยตอบเพียงสั้นๆ และพยักหน้าเบาๆ

"แม่งหน้าด้านจริงๆ ถ้าพากันไปแดกที่อื่นฉันจะไม่ว่าอะไรเลยสักคำ แต่นี่แม่งพาสาวมาแดกสเต็กที่ห้างของพ่อแฟน ไอ้เลวเอ้ย!!"แพรวาสบถออกมาอย่างหัวเสียแทนเอิงเอย เมื่อเห็นความเลวทรามของวายุ

"แกฉันวะ...."

"เดี๋ยวฉันจะถ่ายรูปเก็บไว้ แล้วพวกเราก็กลับคอนโดกันเลยดีกว่า"เอิงเอยพูดยังไม่ทันจบเลยด้วยซ้ำ แพรวาที่หมั่นไส้วายุจนทนแทบไม่ไหวก็พูดแทรกขึ้นมา พร้อมกับหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาถ่ายรูปของวายุที่กำลังนั่งกะหนุงกะหนิงกับสาวสวยคนอื่นอย่างหน้าด้านๆเอาไว้ทันที

"ป่ะ กลับกัน"

เมื่อได้รูปหลักฐานแล้ว แพรวาก็รีบเก็บโทรศัพท์มือถือใส่กระเป๋า ก่อนที่เธอจะยื่นมือไปกุมมือเรียวของเอิงเอยเอาไว้แน่นๆ แล้วพาเพื่อนรักเดินออกไปจากห้างหรู เพื่อเดินไปขึ้นรถที่ลานจอดรถชั้น 4 แล้วเดินทางกลับคอนโดทันที จากที่หิวน้ำหวานๆก็กลายเป็นหิวเลือดขึ้นมาซะงั้น...

'บนรถ'

ในระหว่างที่นั่งรถมาเอิงเอยก็เอาแต่นั่งเงียบมาตลอดทาง โดยมีเพียงเสียงสะอื้นเบาๆ ที่ดังขึ้นมาเป็นระยะๆให้แพรวาได้ยิน ซึ่งด้านแพรวาเองเธอก็ไม่กล้าพูดอะไรออกไป เพราะเธอรู้ว่าตอนนี้ความรู้สึกของเพื่อนกำลังดิ่ง เธอจึงตั้งหน้าตั้งตาขับรถไปให้ถึงคอนโดให้เร็วที่สุด

'15:45นาที'

'คอนโดเอิงเอย'

หลังจากที่กลับมาถึงคอนโด แพรวาก็ทำได้เพียงนั่งสังเกตดูอาการของเอิงเอยอยู่ไม่ห่าง เพราะตั้งแต่เดินทางกลับมาถึงคอนโด เอิงเอยก็นั่งเหม่อลอยอยู่ที่มุมหน้าต่างคนเดียว และนั่นก็ยิ่งทำให้แพรวาเริ่มไม่สบายใจ เพราะเอิงเอยไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลย...

"ยัยเอย ฉันว่าแกไปอาบน้ำแล้วมานอนพักดีกว่าไหม"เสียงของแพรวาเอ่ยขึ้น หลังจากที่เธอนั่งเงียบอยู่นาน

"แพรวาเรื่องบาร์โฮสต์ที่แกเล่าให้ฉันฟังเมื่อคืน เราไปกันคืนนี้เลยไหม"เอิงเอยไม่สนใจกับคำพูดของแพรวาเลยสักนิด แถมเธอยังถามแพรวากลับถึงเรื่องบาร์โฮสต์อีกด้วยซ้ำ

"แกจะเอาจริงเหรอยัยเอย"ทันทีที่เอิงเอยพูดจบ แพรวาถึงกับเบิกตากว้างด้วยความตกใจ นี่เพื่อนรักของเธอจะมาอารมณ์ไหนกันอีกเนี้ย...

"จริงสิ ตั้งแต่แกรู้จักฉันมาฉันเคยพูดเล่นด้วยเหรอ"เอิงเอยเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าท่าทางจริงจัง ในเมื่อเธออกหักไม่สมหวังและไม่มีความสุข เธอก็จะใช้เงินนี่แหละซื้อความสุขให้ตัวเอง ดีกว่าต้องเอาใจไปลงเล่นให้เจ็บไปเปล่าๆ...

"ให้มันได้แบบนี้สิเพื่อนเลิฟของฉัน เดี๋ยวฉันจะพาแกดึงหนุ่มหล่อๆล่ำๆมากินให้สมใจเลย อ่อ อันไหนที่ไม่เคยแล้วอยากลองก็ลองเถอะ อย่าเก็บไว้ให้คนเลวแบบไอ้พี่วายุเลย!!!"แพรวาพูดขึ้นด้วยสีหน้าท่าทางทะเล้นในช่วงแรกๆ ก่อนที่เธอจะมาปรับเป็นโหมดจริงจังในคำพูดช่วงท้ายๆ

"อื้ม ฉันจะใช้เงินซื้อความสุข โดยที่ฉันไม่ต้องอกหักหรือร้องไห้แบบนี้อีก"เอิงเอยเอ่ยขึ้นพร้อมกับยกมือเรียวขึ้นมาเช็ดคราบน้ำตาบนใบหน้าสวยออกแบบลวกๆ ก่อนที่เธอจะลุกขึ้นยืน แล้วเดินไปนั่งลงที่โซฟานุ่มข้างๆแพรวา เพื่อนรัก เพื่อนเลิฟของเธอ

"เริศค่ะเพื่อน มาค่ะ เรามานอนดูซีรี่ย์ดูผู้ชายหล่อๆดีกว่า 19:00 เมื่อไหร่ พวกเราค่อยรีบไปอาบน้ำแต่งตัว แล้วออกล่าความสุขกัน"พูดจบแพรวาก็เดินไปเปิดทีวีราคาแพง เพื่อพาเอิงเอยดูคลายเครียดทันที

'บ้านตระกูลเมธานนท์'

"พี่เหนือคะ~วันนี้น่านฟ้ากลับบ้านดึกหน่อยนะคะ พอดีเพื่อนๆพึ่งทักไลน์กลุ่มมาบอกค่ะว่าลืมทำรายงาน แถมรายงานฉบับนี้ต้องส่งอาจารย์พรุ่งนี้ด้วยค่ะ"เสียงใสของน่านฟ้าเอ่ยลอยมาแต่ไกล ก่อนที่เจ้าตัวจะรีบวิ่งมาหาพี่ชายที่ห้องทำงาน

"ไปทำที่ไหน เดี๋ยวพี่ไปส่ง"ทันทีที่ได้ยินเสียงของน้องสาวตัวแสบ เหนือเมฆก็รีบละสายตาคมกริบออกจากใบงานที่กองอยู่ตรงหน้าทันที

"ไม่เป็นไรค่ะพี่เหนือ พี่เหนือทำงานต่อเถอะนะคะ เดี๋ยวยัยจอยจะมารับน่านฟ้าเองค่ะ"น่านฟ้าเอ่ยบอกพี่ชายด้วยน้ำเสียงหวาน พร้อมกับปัดมือไปมาเชิงปฏิเสธ เมื่อเห็นว่าพี่ชายจะอาสาที่ไปส่ง...

"อย่ากลับดึกนะรู้ไหม หรือไม่ตอนกลับก็โทรมาบอกพี่ก็ได้ เดี๋ยวพี่ไปจะรับเอง"เหนือเมฆพูดกำชับน้องสาวย้ำแล้วย้ำอีก เพราะว่าน่านฟ้าเป็นเด็กที่ดื้อรั้นมาก บอกอย่างแต่ไปอย่าง เขาจึงต้องคอยเข้มงวดกับน่านฟ้าอยู่บ่อยๆ

"รับทราบค่ะ น่านฟ้าไม่กลับดึกแน่นอนค่ะ พี่เหนือเข้านอนก่อนได้เลยนะคะ น่านฟ้าไปแล้วนะคะ บาย"

พูดจบน่านฟ้าก็รีบวิ่งออกไปจากห้องทำงานของเหนือเมฆ แล้ววิ่งตรงออกไปที่หน้าบ้านทันที โดยไม่รอฟังเลยว่าพี่ชายจะพูดอะไรต่อจากนั้น เมื่อวิ่งออกมาถึงหน้าบ้านแล้ว เธอก็รีบกดต่อสายหาจอยเพื่อนรักของเธอทันที

"ยัยจอยแกรีบมารับฉันได้เลย ทางสะดวกแล้ว"ทันทีที่เพื่อนรักกดรับสาย น่านฟ้าก็รีบเอ่ยปากบอกเพื่อนผ่านสายด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาทันที เพราะกลัวว่าลูกน้องคนสนิทของเหนือเมฆจะผ่านมาได้ยิน

'แกแน่ใจแล้วเหรอว่าจะไปที่แบบนั้นจริงๆ ฉันล่ะกลัวพี่แกตามไปจริงๆเลยยัยน่านฟ้า'เสียงของปลายสายเอ่ยตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงที่ดูกังวลอยู่ไม่น้อย ราวกับว่าพวกเธอกำลังมีความผิดอะไรบางอย่างซ่อนอยู่

"เชื่อใจฉันสิยัยจอย ฉันระดับแล้วไหนแกก็รู้ ฉันรออยู่ที่หน้าบ้านนะรีบๆมาล่ะ"พูดจบน่านฟ้าก็กดตัดสายทิ้งไปทันที ส่วนทางด้านจอย เมื่อเพื่อนรักยืนยันว่าปลอดภัย เธอก็รีบขับรถไปรับน่านฟ้าที่หน้าบ้านทันทีเช่นกัน...