“ผมน่ะเป็นของพี่คนเดียวเท่านั้น ไปไหนไม่ได้แล้วยังไม่รู้เหรอ หื้ม...” คีตะวันกระซิบถามเสียงพร่าทั้งที่ปากก็สาระวนจูบซอกคอและใบหู อีกทั้งมือก็ยังซุกซนเคล้นคลึงหน้าอกอวบผ่านเนื้อผ้าบางเบาที่ย่าหยาสวมใส่ มันได้รับการตอบสนองพอใจอย่างดีจากคนใต้ร่างที่ครางในลำคอบางเบาและบิดเร้าร่างกายเข้าหามือหนา
"ไม่ต้องมาพูด วันไหนจะเบื่อพี่ก็ยังไม่รู้ อร๊า~~" มือหนาของเด็กล้วงเข้าไปในชุนนอนบางเบา ก่อนจะกรีดกายไปกับความสาวที่หยาดเยิ้มด้วยน้ำรัก มันบ่งบอกว่าเธอต้องการเขาอยากมากมาย
ร่างกายบิดเร้าพร้อมกับใบหน้าพริ้มหวานที่คีตะวันเคลียคลอไม่ห่าง เขาสอดเรียวนิ้วเข้าไปในความสาวปรนเปรอความสุขให้กับประธานคนสวยที่เขาหลงจนถอนตัวไม่ขึ้น เอวบางลอยเหนือพื้นที่นอนเมื่อเรียวนิ้วเข้าออกในความสาวซ้ำ ริมฝีปากก็ยกขมเม้มไปกับซอกคอกลับมาที่ริมฝีปากจนคำพูดเง้างอนของย่าหยาหายไปหมดสิ้น เหลือเพียงความต้องการแก่ร่างกายที่เธอปฏิเ
