“ทำไม!! นั่งเหม่อคิดถึงไอ้นายแบบพวกนั้นอยู่หรือไง” พอได้ยินคีตะวันถามแบบนั้น มันทำให้ย่าหยาพอใจอย่างบอกไม่ถูก คิ้วสวยเลิกขึ้นอย่างยียวนก่อนจะตอบไปอย่างประชดประชัน
“ก็น่าสนใจดีนะ ทั้งหล่อ..ทั้งล่ำ ทั้งน่า.. โอ๊ย!! นี่พี่เจ็บนะ ปล่อย!!” คีตะวันจับข้อมือของย่าหยาแน่น เธอกำลังยั่วให้เด็กหนุ่มโกรธด้วยความหึงหวง “ปล่อยเดี๋ยวนี้ ที่นี่ที่ทำงาน”
“ที่ทำงานเหรอ ผมยังเห็นพี่ยั่วไอ้นายแบบพวกนั้นอยู่เลย”
“แล้วยังไง.. ก็รู้อยู่แล้วนิ ว่าพี่เป็นคนแบบไหน โอ๊ะ!!” ไม่ทันได้พูดก่อกวนอารมณ์เด็กหนุ่มมากมาย คีตะวันก็ช้อนอุ้มร่างระหงที่นั่งพูดจายั่วโมโหลอยขึ้นสู่อากาศ
เขาอุ้มตรงไปที่ห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าด้วยที่ลับตาพอที่จะสั่งสอนให้สาวใหญ่ช่างประชดประชันได้รู้ซะบ้าง หากไม่สั่งสอนอะไร...เธอคงคิดว่าเขาจะทนหึง.. ทนหัวเสียไปได้ตลอด... เสือยังไงก็เป็นเสือ!! หากพรานไม่ระวังตัวให้ดีก็ต้องพลาดโดนขย้ำด้วยกร
