"งั้นไป" เฌอรีนเดินตามเขา โฟร์แมนเดินมาทักทายเขา วิคเตอร์ตรวจดูนั้นนี่ เฌอรีนเดินมาเขา เขาตรวจดูทุกอย่างละเอียดรอบคอบ ทำไมทุกคนถึงบอกว่าเขาเรียนเก่งสุดก็ไม่น่าแปลกใจ
"ครื่นน ครื่นน เสียงเรียกสายเข้าโทรศัพท์เขา ครับแม่ ลูกอยู่ที่ไหนแล้ว ผมอยู่หน้างานครับ ใกล้จะเสร็จแล้ว"
"แม่อยู่โรงแรมDเสร็จงานแล้วลูกมาทานข้าวกับแม่นะ ได้ครับ"
"เขาหันมามองคนตัวเล็กที่เดินตามเขามาเงียบๆ" อะไรคะ..? คุณแม่ให้พี่ไปทานข้าวด้วยเขายิ้ม เฌอพร้อมนะ "พร้อมอะไรละคะพี่ไม่บอกก่อนดูหนูแต่งตัวสิ" วิคเตอร์ยิ้ม..^^
"พี่ก็เพิ่งรู้พร้อมเฌอเหมือนกัน เอาหน่าไม่ต้องกังวลหรอก เดี๋ยวขอพี่ดูงานอีกแป็บหนึ่ง"
"เฌอรีนกังวล เธอต้องไปเจอ คุณแม่เขาเธอควรแต่ตัวเรียบร้อยและเป็นทางการกว่านี้ แล้วตอนนี้ร้อนหน้ามันเยิ้ม เอาไงดีล่ะ"
"เฌอรีน….ค่ะ? ไปพี่เสร็จแล้ว
"วิคเตอร์จูงมือเธอมาขึ้นรถ เฌอรีนเปิดกระจกดูหน้าตัวเอง สวยแล้วเขาแซวยิ้มๆ กั
