เมื่อสองพี่น้องช่วยองุ่นเก็บของเสร็จ ทั้งสองได้ฟังเรื่องราวที่องุ่นเล่าให้ฟัง ยิ่งทำให้กันยาเห็นอกเห็นใจเพื่อนมากขึ้นเป็นทวีคูณ เมื่อชีวิตของสองแม่ลูกอยู่ภายใต้การรุกรานของเกรซเรื่อยมา โดยที่คนทั้งคู่ไม่สามารถสู้รบตบมือ หรือแม้แต่พูดจาโต้แย้งใดๆ ออกไปด้วยซ้ำ
"ตุลาถ้าวันไหนตัวเลิกเรียนเร็ว ตัวช่วยไปส่งองุ่นที่บ้านตอนเย็นได้ไหม เขาไม่อยากให้องุ่น นั่งเบียดกับผู้คนมากมายแบบนั้น ส่วนเขาจะให้คุณลีโอ ไปรับไปส่งทุกวัน แต่ไม่ให้เข้าไปในมหา'ลัย ตัวรับปากเขาสิ... นะ...ตุลา" ฉันพูดออกไปด้วยน้ำเสียงที่ออดอ้อน ก่อนจะนึกอะไรขึ้นได้ รุ่นพี่ที่ชื่อเกรซทำไมถึงมีท่าทีเหมือนกับรู้จักตุลาเลยน่าแปลกจัง
"อืม...ได้" เมื่อตุลารับปากกันยาแอบฉีกยิ้ม ที่เห็นผู้ชายเย็นชาอย่างพี่ชายรับปากเธอออกมาอย่างง่ายดาย
"แล้วตัวไปรู้จักกับรุ่นพี่เกรซได้ยังไง" เมื่อเกิดค
