EP1 ไม่หย่า
1239 Words
"พี่ว่าเราหย่ากันเถอะ ในเมื่อเราถูกบังคับแต่งงานเราไม่ได้รักกันจะอยู่ด้วยกันทำไม ทางใครทางมันดีกว่า"
"เบล..."
"พี่ว่าเราหย่ากันเถอะ ต่อให้เธอพยายามแทบตายยังไงพี่ก็ไม่มีวันรักเธอยู่ดี!!"
เมื่อสิ้นคำพูดที่กล่าวออกมาอย่างไร้เยื้อใยจากสามีหนุ่ม หญิงสาวถึงกับน้ำตาตกในหล่อนแอบรักเขามาหลายปีจนได้แต่งงานกันแม้ว่าเขาจะมีผู้หญิงอื่นเธอก็เลือกที่จะปล่อยผ่าน
แต่วันนี้ไม่ใช่เลย เขาเอ่ยคำนี้มาหลายครั้งแต่เธอก็ขอร้องอ้อนวอนตลอด ในเมื่อเธอปรับปรุงตัวทุกอย่างยอมให้ทั้งกายทั้งใจแก่เขาแต่เขาก็ไม่เคยเห็นค่า ในเมื่อเฝ้ารักแล้วเขาไม่รักเธอจะทนไปทำไมเพราะฉะนั้น
เธอก็จะไม่ทน!!! เธอเป็นดาราสาวคนดังมีผู้ชายมากหน้าหลายตาต้องการเธอเธอจะไม่ปิดกั้นตัวเองเพื่อหวังในสิ่งที่ไม่สามารถครอบครองได้เธอจะทนไปทำไม!!
' แล้วคุณจะรู้ว่าฉันจะไม่อยู่เป็นของตายของคุณอีกต่อไป สามีแบบคุณฉันไม่เอาแล้ว'
' เพราะฉันจะทำคุณเจ็บปวดจนต้องคุกเข่าขอร้องความรักจากฉันแทน!!'
"ค่ะ เบลจะหย่าให้ เราจะได้ไม่มีอะไรต้องติดค้างกันอีก!!" เธอจะหย่าให้...ตอนที่เขาเจ็บปวดเท่านั้น!!!
ใบหน้าสวยที่ก่อนหน้านี้มีน้ำตาไหลอาบแก้มนวลก่อนที่จะแปลกไปเมื่อใบหน้าสวยใสซื่อบริสุทธิ์เหยียดยิ้มมุมปากเจ้าเล่ห์อย่างกับคนละคนก่อนหน้านี้
มือก็เลิกปาดน้ำตาออกจากแก้มนวลเงยหน้ามาแสยะยิ้มร้ายกลับไปให้หญิงร้ายชายเลวตรงหน้า
"เบล.." กวินท์มองหน้าเธออย่างไม่น่าเชื่อเพราะเขาไม่คิดว่าผู้หญิงที่ไม่รู้จักที่มาของเธอเพราะมารดาเขาเอ็นดูจึงบังคับแต่งงานตรงหน้านี้จะเปลี่ยนไปราวกับนางร้ายในละคร
"หว่า ไม่สนุกเลยสิ แต่ก็ดี...หลอกควาย ได้ตั้งสองตัวแหนะ" เธอยิ้มรับมือก็ปรบมือขึ้นให้ราวกับเป็นรางวัลของคนโง่ตรงหน้าทั้งสองคน
"แกหมายความว่ายังไง เมเบล" แพรพรรณพูดขึ้นอย่างไม่เข้าใจเธอกะว่าจะทำให้ทั้งสองหย่ากันแล้วเธอก็จะคืนดีกับกวินร์
"นี่เบลโกหกพี่มาตลอดหรอ?" กวินท์ยังคงไม่เข้าใจ
"หึ มันก็ไม่ได้เรียกว่าหลอกหรอกค่ะเพราะเบลก็ไม่ใช่นางเอกอยู่แล้ว ที่เบลยอมทนทุกอย่างยอมเปลี่ยนตัวเองยอมออกจากบ้านเพื่ออยากแต่งงานสร้างครอบครัวกับพี่แต่เบลก็รู้ว่าท้ายที่สุดที่เบลทำมาทั้งหมดคุณไม่เห็นค่าฉันเลย!!!" เธอตะคอกเสียงใส่หน้าเขาก่อนจะปาแหวนแต่งงานเขวี้ยงใส่หน้าอกเขาอย่างแรง
"ในเมื่อรักกันมาก เบลจะไม่ยอมหย่าเด็ดขาด อยู่กันสามคนผัวเมียมันเลยนี่แหละ!!"
"..."
ต่อไปนี้เบลจะไม่เปลี่ยนตัวเองเพื่อใครแล้ว อยากได้ก็เอาไปเลยผู้ชายเลวๆคนนี้ เพราะฉันจะไม่เอาคืนมา
"ในฐานะเมียหลวงอย่างฉันนะฉันยอมให้เธอเอากับเขาก็ได้นะแต่อยู่ในฐานะนางบำเรอกามน่ะ ไม่ใช่เมีย!"
"นี่แก" เเพรพรรณตั้งท่าจะมาตบเธอแต่ก็โดนเธอชี้หน้าก่อน
"ตบมาฉันต่อยกลับ เอาดิ้ อยากได้จมูกใหม่มั้ยล่ะฉันจะสงเคราะห์ให้"
"กรี๊ดดด~ นังบ้า" เเพรพรรณจะเข้ามาทำร้ายเธอแต่ก็โดนชายหนุ่มขวางไว้เสียก่อน
"หยุดเดี่ยวนี้แพรพรรณ!!" ชายหนุ่มตะเบงเสียงขึ้นมา
"ที่เธอพูดมามันหมายความว่าไงเบล" เขายังคงสงสัยกับคำพูดเมื่อก่อนหน้านี้ของเธอ
มือหนาบีบแขนเล็กด้วยความโกรธก่อนจะโดนมือเล็กสะบัดออกอย่างรังเกียจ
"อย่าเอามือสกปรกของคุณมาจับฉัน มันน่ารังเกียจ" เธอใช้ทิชชู่เช็ดออกด้วยความสมเพช
"คุณหนูครับเรียบร้อยแล้วครับ" ไคอาร์ลูกน้องคนสนิทของเธอเดินมาพร้อมกระเป๋าใบใหญ่และชายชุดดำอีกสามสี่คน
"อืม เตรียมรถให้พร้อมคืนนี้ฉันจะบินกลับฮ่องกง" เธอกอดอกมองสามีและแฟนเขาของเขาด้วยความเย้ยหยัน
"สงสารเธอจังเลยนะคิดจะจับพ่อฉันแต่พ่อฉันไม่ได้โง่ พ่อฉันฉลาดกว่าที่เธอคิดและที่สำคัญพ่อของฉันรักแม่ของฉันมากกว่าที่เธอคิดเสียอีก!" เธอแสยะยิ้มอย่างชนะ
"หมายความว่าไงใครพ่อเธอ" เธอไม่คิดว่าเมเบลจะรู้เรื่องนี้เพราะก่อนหน้านี้เธอเพิ่งหาวิธีเข้าใกล้ท่านติณภพนักธุกิจใหญ่และทำงานสีเทาออกไปทางดำเสียมากกว่า
"ไหนเธอบอกพี่ว่าเธอไม่มีญาติพี่น้องเธอตัวคนเดียวไง?" ชายหนุ่มยังไม่เข้าใจเพราะจู่ๆ เธอก็เปลี่ยนไปเป็นอีกคนที่เขาไม่รู้จัก
"พี่รู้จักนามสกุล ศิริพันธ์วราธร มั้ยหล่ะคะ?" เธอพูดขึ้นอย่างอารมณ์ดีมองดูสัตว์สองตัวตรงหน้า
'ศิริพันธ์วราธร งั้นหรอ'
"เธอเป็นอะไรกับท่านติณภพและคุณหญิงลี่หลิน?" เขายังไม่อยากคิดไปถึงเรื่องที่เขาคิด
"คุณหนูครับ อีก 1 ชั่วโมงเราต้องขึ้นเครื่องแล้วนายใหญ่ส่งคนมารับคุณหนูให้กลับฮ่องกงคืนนี้"
"นั่นแหละเนอะคนที่ไม่คิดจะเห็นค่ากลับไปคิดจะสนใจภรรยาตัวเองสักนิด ถ้าคุณไม่โง่คุณคงรู้นะคะว่าฉันเป็นใคร และทุกอย่างที่ฉันบอกครอบครัวคุณมาตลอดมันก็แค่เรื่องจอมปลอมที่ฉันสร้างขึ้นมาทั้งนั้น!!"
"ไม่จริงใช่มั้ยหนูเบล" หญิงวัยกลางคนเดินเข้ามาได้ยินทุกอย่างเพียงแต่ยืนอึ้งกับความจริงที่เพิ่งรับรูเท่านั้น"
"ไม่จริงแกโกหกแกไม่ใช่ลูกสาวคนเล็กของท่านติณภพแน่นอนไม่ใช่" เพราะเท่าที่เธอรู้มาว่าท่านติณภพมีทายาทเพียงแค่สองคนเท่านั้นแต่เมเบลจะเป็นลูกสาวของท่านได้ไงกัน
"เบลขอโทษนะคะคุณแม่สำหรับทุกอย่างที่เเบบทำมาเบลแค่อยากอยู่กับคนที่เบลรักเท่านั้นแต่สุดท้าย....มันกลับเป็นเพียงความว่างเปล่าเบลทำมาทุกอย่างก็เพื่อความว่างเปล่าและหลอกตัวเองไปวันๆเท่านั้น"
"ฮรึก เบล" คุณหญิงสิลินได้เพียงแต่เช็ดน้ำตา
"ฮรึก เบลรักและเคารพคุณแม่เหมือนแม่แท้ๆ ของเบลเบลขอโทษนะคะแล้วเบลจะกลับมาเยี่ยมบ่อยๆ นะ ฮรึก" เธอกอดตอบแม่สามีก่อนจะเช็ดน้ำตาและเดินมาตรงหน้าสามีของเธอ
"เบลจะไม่หย่า อยู่กันสามคนนี่แหละทรมานดี ส่วนเธอคงอยากได้เขากลับไปจนตัวสั่นสินะแต่ sorry นะ เขาเป็นผู้ชายแก้ขัดของฉันคนเดียวเท่านั้น!!" เธอเหลือบตามองเขาตะหวัดสายตาใส่อย่างไม่พอใจก่อนจะละสายตาออกมามองหน้าผู้หญิงอีกคน
"ถ้าอยากได้มากฉันจะส่งลูกน้องของฉันไปสงเคราะห์ให้เอาสักสิบคนดีมั้ยจะได้เลิกร่านสักที ส่วนคุณในเมื่อฉันให้เป็นสามีไม่ชอบงั้นก็เป็นเพียงผู้ชายแก้ขัดของฉันไปก็แล้วกัน!!"
"เบล หยุดนะ เบล" กวินท์ฉุดกระชากเธอไว้แต่ก็โดนลูกน้องของเธอผลักออกไป
"ไว้ฉันอยากเมื่อไหร่จะเรียกใช้นะ บ๊ายผู้ชายของเมเบล"
- Writer
