“พี่หิน” ร่างเล็กบอบบางที่สวมเสื้อยืดสีชมพูดอ่อนกับกางเกงยีนขาสั้นสีขาว เดินกึ่งวิ่งกึ่งเดินมาหาผมด้วยสีหน้าฉงนใจ “มาหาเอยได้ไงคะเนี่ย?”
“เซอร์ไพร์สไงครับ” ฉีกยิ้มกว้างก่อนจะหมุนตัวไปเปิดประตูหยิบเอาถุงใส่กล่องชีสเค้กบลูเบอรี่ของโปรดของเธอส่งให้ “ชีสเค้ก... ของโปรดของใครกันนะ”
เจ้าเอยยิ้มจนตาแทบจะปิดอยู่แล้วก่อนจะคว้าถุงกล่องชีสเค้กไปไว้กับตัว “ของโปรดของคนนี้ค่ะ”
ผมยกมือวางบนศีรษะของเจ้าเอยพลางโยกไปมาเบาๆ แต่เจ้าเอยกลับปัดมือผมออกและยื่นใบหน้าเข้ามาใกล้จนผมต้องโค้งตัวลงไปเพื่อให้ใบหน้าของเราสองคนเสมอกัน “ว่าไงครับ?”
“อยากจูบพี่หินมากเลยค่ะ” พอเธอพูดแบบนี้ผมก็ได้แต่เขินสิ “อยากกอดด้วยนะคะ”
“เจ้าเอย” ส่ายหน้าไปมาก่อนจะดันหน้าผากของเธอออกห่าง “ช่วงนี้คุณหยอดผมบ่อยจัง”
“หยอดแฟนบ่อยๆ น่ะดีค่ะ เราจะไม่ได้เบื่อกัน” ผมถอนหายใจและมองใบหน้าสวยที่กำลังก้มลงมองกล่องชีสเค้กในมือของตัวเอง
“ผมไม
