“...”
“แม่กับพี่น่ะกลัวว่ายัยเอยจะไปหลงคารมไอ้พวกกุ๊ย พวกไม่มีหัวนอนปลายเท้า... แบบนั้นแม่คงเจ็บใจแน่ๆ เลี้ยงลูกสาวมาอย่างดีหวังให้ได้ราชสีห์มาเป็นแฟน ไม่ใช่ไปคว้าเอาหนูท่อตามข้างถนน”
“อ๋อ แบบนี้เองสินะ”
“แต่พอมีไฟเข้ามา แม่พี่กับพี่ก็สบายใจหน่อยว่ายัยเอยจะไม่คว้ากรวดมาเป็นแฟน” คำพูดแดกดันของพี่ทรัพย์ทำให้ฉันรู้สึกแย่เอามากๆ ถ้าหากพี่หินยังยืนอยู่ตรงนี้มีหวังเขาคงรู้สึกไม่ดีแน่เลย
“แต่เรื่องความรักห้ามกันไม่ได้หรอกนะครับ” พี่ไฟพูดขึ้นมาก่อนจะดึงเก้าอี้ข้างเตียงไปนั่งไขว่าห้างและมองสบตากับฉัน “ถ้าหากเจ้าเอยชอบพอกับคนที่เขามีแต่ไม่มาก พี่เจ้าทรัพย์ไม่คิดว่ามันดีเหรอครับ?”
“มีไม่มากก็เท่ากับไม่มีเลยไฟ”
“...”
“ผู้ชายที่เห็นผู้หญิงรวยก็อยากจะจับกันทั้งนั้น หวังตกข้าวสารแล้วหนึ่ง คบกันไปแต่งงานกันไปจะดูแลยัยเอยได้เหรอ? ไม่หรอกแม่พี่ไม่ยอมแน่ๆ ที่จะปล่อยให้ยัยเอยไปกัดก้อนเกลือกินกับผู้ชาย
