“พี่หินอยากจูบเอยเหรอคะ” เธอถามผมทั้งที่ตัวเองก็เขินหน้าแดงจนเห็นได้ชัด ยิ่งเอาผ้าห่มปิดแค่ครึ่งหน้ามีเหรอว่าผมจะไม่รู้ว่าเธอกำลังรู้สึกยังไงกับคำถามที่ถามผม
“ครับ” ผมก็ตอบตามความจริงที่ตัวเองรู้สึกเช่นกัน “ผมอยากจูบคุณ”
“...”
“ผมถึงไม่รับเป็นเพื่อนกับคุณตั้งแต่ครั้งแรกที่คุณให้ผม”
“แต่ตอนนั้นเอยพูดพี่หินก็ไม่เห็นขัดอะไรเลยนะคะ แถมยังตกลงด้วย”
“ผมตกลงตอนไหน?” เจ้าเอยถึงกับนิ่งไปทันทีและนึกไปตามที่ผมพูดซึ่งพอนึกได้ก็ส่ายหน้าไปมา “ใช่ไหมครับ คุณพูดเองเออเอง ให้ผมตกลงเองซึ่งผมไม่เคยพูด”
“พี่หินอ่า” น้ำเสียงอู้อี้ของเจ้าเอยทำให้ผมอมยิ้มออกมากับท่าทางที่น่าเอ็นดูแบบนั้น
“เอาเป็นว่าผมไม่ได้อยากเป็นเพื่อนกับคุณ” ผมสบตากับเจ้าเอยที่ยังคงจับจ้องไม่วางตา “ตอนนี้ผมเองก็รู้เพียงเท่านี้ ส่วนจะอยากเป็นอะไรในชีวิตของคุณ... ให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์นะครับ”
“เอยก็เหมือนกันค่ะ” คำตอบของเธอทำเอาผมเล
