“เป็นยังไงบ้างหนูเจ้าเอย” ผมดึงเก้าอี้ข้างเตียงให้เตี่ยนั่งคุยกับเจ้าเอยโดยที่ตัวเองก็ยืนกอดอกยิ้มให้กับเจ้าเอยที่กำลังสนุกกับการเล่าเรื่องที่ตัวเองประสบพบเจอ ซึ่งเตี่ยเองก็หัวเราะไปกับการกระทำของเธอ แต่ก็เอ่ยปากชมว่าเป็นคนที่ใจดีเห็นสัตว์กำลังได้รับความเดือดร้อนก็ไม่รอช้าที่จะเข้าไปช่วย แต่ดันซวยที่ฝาท่อระบายน้ำมันไม่แข็งแรงแค่เธอกระโดดจะเอื้อมมือไปรับลูกแมวมันก็ดันพังลงส่งผลให้ขาซ้ายของเจ้าเอยตรงช่วงข้อเท้าเป็นแผลถลอกฉีกกว้างพอควร และที่เธอต้องอยู่โรงพยาบาลคงเป็นเพราะอาจจะกลัวว่าตัวเองจะไม่ปลอดภัย บาดแผลดันตกลงไปในท่อระบายน้ำทำให้อาจจะมีเชื้อโรคมากมายติดอยู่ที่บาดแผล
“พ่อกับแม่หนูไม่อยู่ค่ะไปต่างจังหวัด ส่วนพี่ชายหนูก็งานยุ่งมากแต่เขารู้แล้วค่ะช่วงเย็นคงมา” พอได้ฟังแบบนี้ก็พอจะรู้ว่าทำไมเจ้าเอยถึงเลือกไม่อยู่บ้าน เนื่องจากไม่มีคนอยู่ด้วยนี่เองสินะ
“งั้นลุงขอให้หนูหายเร็วๆ นะ” ผมมองเตี่
