ร่างสูงลุกขึ้นเดินไปหา หญิงสาวหยุดนิ่ง หันรีหันขวางพลางทำหน้าหวาดหวั่น ริมฝีปากสีหวานกดเม้มลงหากันอย่างเคยตัว เมื่อเจ้านายเดินมาใกล้ตัว สีหน้าก็เริ่มซีดลง
“คือ…”
หมับ!
“กลับได้หรือยัง แม่ดาวยั่ว”
รวมเอวเล็กเข้ามากอดไว้ โน้มตัวลงถามจนใบหน้าอยู่ในระดับที่รับรู้ลมหายใจซึ่งกันและกัน ดวงตาหวานล้ำมีแววฉงน ริมฝีปากหนาคลี่ยิ้ม จากนั้นก็เลื่อนมือขึ้นคลึงกลีบปากหวานเบาๆ
“เธอกำลังยั่วคนอื่นอยู่ รวมทั้งฉันด้วย ตอนนี้เลิกยั่วได้แล้ว ไม่อย่างนั้น คืนนี้เธอจะไม่ได้พัก”
“แพร ทำแบบนั้นเหรอคะ”
“ใช่สิ เธอทำ”
“คิกๆ แพรยังไม่ได้ทำอะไรเลย ก็แค่เต้น”
เสียงหัวเราะหวานน่าฟัง แม้จะต้องลำบากฟังมันพร้อมกับเสียงบีทดนตรี เขตแดนรั้งคนตัวเล็กออกเดิน แพรวิภาซึ่งมีแอลกอฮอล์ไหลเวียนอยู่ทั่วร่าง เดินตามไปอย่างไม่อิดออด
ตั้งแต่มาอยู่ใต้ปกครองของผู้ชายคนนี้ เธอได้ทำในสิ่งที่เธอไม่เคยทำหลายอย่าง ได้รับการดูแลอย่างด
