คนที่เข้ามาทำลายความเงียบคือเอมมี่ ซึ่งวาดภาพสีน้ำเสร็จแล้ว และเอาผลงานของตนเองมาอวดให้บิดาได้ชื่นชมด้วย
“แด๊ดดี้คะ เอมมี่วาดรูปสวยไหมคะ”
มาร์คัสวางงานที่กำลังทำอยู่ จากนั้นก็ยื่นมือไปรับภาพวาดที่เอมมียื่นมาให้ดู พอเห็นภาพวาดซึ่งวาดได้อย่างสวยงาม ก็ถึงกับนิ่งเงียบไปชั่วขณะ ก่อนจะเอ่ยถามราวกับไม่เชื่อสายตาของตนเอง
“เอมมี่วาดเองหรือครับ”
“ค่ะ แด๊ดดี้ เอมมี่นั่งวาดเมื่อสักครู่ยังไงล่ะคะ”
“สวยมากเลยลูก เอมมี่วาดภาพได้สวยและเหมือนมากเลยครับ”
คำชมของมาร์คัส เรียกรอยยิ้มกว้างได้จากเอมมี่ในทันที และยิ่งฉีกยิ้มกว้างกว่าเดิม เมื่อได้ยินคำพูดในประโยคต่อมาของบิดา
“เดี๋ยวแด๊ดดี้จะให้เลขาฯ เอาไปเข้ากรอบ แล้วเก็บไว้ในห้องทำงานของแด๊ดดี้นะครับ”
“ได้เลยค่ะแด๊ดดี้ เอมมี่จะวาดภาพให้แด๊ดดี้เยอะๆ แด๊ดดี้จะได้เอาไว้ประดับให้ทั่วที่ทำงานเลยนะคะ”
เอมมี่บอกด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นดีใจ พอมาร์คัสพยักหน้
