“ป้า...ป้าไข่ขอโทษที่ทำให้เอมมี่เป็นห่วง”
ปาลิตาโอบกอดหลานสาวไว้แน่น ขอบตาร้อนผะผ่าว เมื่อห้วงความคิดหนึ่งเตือนอยู่ในใจว่าเธอกำลังผิดต่อคำสัญญาที่ให้ไว้กับน้องสาว ว่าจะดูแลเอมมี่ให้ดีที่สุด
น้ำเสียงที่เอ่ยตอบสั่นเทา ทำให้มาร์คัสพอจะเดาได้ว่าปาลิตากำลังรู้สึกเช่นไร จึงตบเบาๆ ไปบนบ่าเล็กของหญิงสาว พร้อมกับเอ่ยปลอบว่า
“คุณไม่ได้ผิดหรอก ปาลิตา”
“ฉันผิด” ปาลิตาค้านเสียงแข็ง ก่อนจะเค้นเสียงตำหนิตัวเอง “ฉันหลงระเริงอยู่กับคุณ แล้วปล่อยให้เอมมี่ต้องนั่งรออยู่คนเดียว ฉันกำลังผิดคำสาบานที่ให้ไว้กับปารุดา”
“ปาลิตา...”
มาร์คัสเอ่ยเรียกเสียงเครียด หน้าเสียเล็กน้อยเมื่อปาลิตาเบี่ยงกายหนีสัมผัสจากมือใหญ่ของเขา ราวกับต้องของร้อนก็ไม่ปาน
“เอมมี่หิวข้าวมากไหมคะ เดี๋ยวป้าไข่จะทำอาหารเช้าให้ทานนะคะ”
“หิวมากเลยค่ะป้าไข่ ท้องของเอมมี่ร้องจ๊อกๆ เลยค่ะ”
คำตอบที่เอ่ยออกมาอย่างไร้เดียงสา ยิ่งเพิ่มคว
