บทที่ 6
1070 Words
"ปล่อย!!!" ช่อชบาสะบัดมือของเขาอย่างแรง หญิงสาวหน้าซีดตัวสั่นมือสั่น จนคนที่มองอยู่สังเกตได้
"ฉันว่าคุณปล่อยชบาก่อนดีกว่าค่ะ" ก่อนที่เพื่อนจะอาละวาดมากไปกว่านี้ ดารินรีบเดินเข้าไปแยกทั้งสองก่อน
"ไม่เป็นไร..ถ้าคุณไม่อยากให้ผมช่วย" ชายหนุ่มปล่อยมือออกทันทีที่พูดจบ
"เดี๋ยวก่อนค่ะ" ช่อชบาเรียกไว้ก่อนที่เขาจะเดินจากไป.. เพราะเธอรู้ดีว่าเพื่อน ๆ ที่นั่งอยู่ในห้องต้องกำลังมองมาที่เธอกับเขาแน่
"ไปกินข้าวกันค่ะ" จบคำพูดช่อชบารีบเดินนำหน้าไป
"อะไรของเธอ" ถึงแม้ว่าจะงงกับท่าทางของเธอ แต่เขาก็ยอมเดินตามไปแต่โดยดี
#แคนทีนของมหาวิทยาลัย..
เงินเหรียญถูกควักออกมาจากกระเป๋าของผู้ชายหน้าตาดี แล้วเขาก็บรรจงนับมันทีละบาท
"คุณทำอะไร" ช่อชบารีบเดินเข้ามายืนบังสายตาคนอื่นไว้
"ผมก็จะจ่ายค่าอาหารไง"
"เก็บเดี๋ยวนี้นะ!" เธอรีบมองซ้ายมองขวา กลัวว่าเพื่อนที่อยู่ในห้องจะมองมาเห็น "คุณไม่มีแบงค์หรือไง" เธออุตส่าห์โชว์พาวเวอร์ว่าเขาเป็นถึงเจ้าของโรงแรมใหญ่โต ถ้าเพื่อนเห็นว่าเขายืนนับเหรียญอยู่แบบนี้ความได้แตกแน่
"ไม่มี..เงินพวกนี้ก็เพิ่งแคะกระปุกออมสินออกมาเมื่อเช้า" ชายหนุ่มก้มลงกระซิบข้างหู เพราะไม่อยากจะพูดแรงกลัวเธออายคนอื่นอีก
หญิงสาวตกใจเพราะว่าเขากระซิบใกล้มาก จนถอยไปชนเขากับ..
เพล้ง!!
"เธอทำอะไรของเธอ!!" มยุรีหันมาตวาด เพราะคนที่ช่อชบาชนก็คือมยุรีเพื่อนรักของนิสา
"เราขอโทษ"
"ฉันไม่รับคำขอโทษ ไปซื้อมาใหม่เลย..ฉันจะเอาแบบเดิม!"
"แล้วทำไมเธอถึงเดินมาใกล้ชบานักล่ะ ทั้ง ๆ ที่ พื้นที่ว่างก็เยอะแยะ" ดารินเห็นอยู่ว่า มยุรีเหมือนจะเดินมาแกล้งชนช่อชบามากกว่า
"ก็นี่มันทางเดิน ฉันจะเดินผ่านตรงนี้..ใครจะทำไม" ตอบด้วยท่าทางที่กวนบาทามาก
"เอ้าาอีนี่!"
"ไม่เอาน่าดาริน อายคนอื่นเขา" ช่อชบาห้ามเพื่อนพร้อมกับก้มลงไปเก็บถ้วยที่แตกอยู่พื้น
"เดี๋ยวเราไปซื้อมาให้ใหม่" พอเก็บเสร็จหญิงสาวก็รีบเดินไปซื้อ อาหารที่ร้านเดิมกลับมาคืนมยุรี
"แล้วแกจะกินอะไร" ดารินรู้ว่าเงินช่อชบามีจำกัด ส่วนที่เหลือคงจะเป็นค่ารถเมล์กลับบ้าน
"เรายังไม่หิวหรอก" พอทุกอย่างจบ ช่อชบาก็รีบเดินออกมาจากแคนทีนนั้น
"คุณตามมาทำไม..กลับไปกินข้าวสิ" เหมือนมีใครเดินตามมา หญิงสาวก็เลยหันหลังกลับไปดู
"ก็คุณไม่ให้ผมเอาเงินเหรียญซื้อ"
"ฉันขอโทษนะ ที่ฉันกลัวมากเกินไปจนทำให้คุณลำบากไปด้วย" จากที่เศร้าอยู่แล้ว ตอนนี้กลับเศร้าลงยิ่งกว่าเดิม เพราะเธอได้ดึงผู้ชายที่ไม่รู้เรื่องเข้ามาลำบากด้วยอีกคน
"ผมนึกอะไรออกแล้ว คุณนั่งรออยู่ตรงนี้นะ" เขาบอกเธอไปนั่งรออยู่โต๊ะม้าหินอ่อนใต้ต้นไม้ที่หน้าคณะ
สิบนาทีผ่านไป..
"คุณไปซื้อมาจากไหน" หญิงสาวถามเมื่อเห็นเขาวางถุงลูกชิ้นและน้ำดื่มลงตรงหน้า
"ไปซื้อที่หน้ามหาวิทยาลัย ไม่ต้องกลัวว่าเพื่อนคุณจะเดินตามไปเจอหรอก ไกลขนาดนั้น..กินซะ" ชายหนุ่มพูดด้วยท่าทางที่หอบหายใจ เพราะกว่าจะเดินไปถึง กว่าจะเดินกลับมาก็เล่นเอาเหนื่อย
"ฉันก็เลยทำให้คุณลำบากไปด้วยเลย แล้วคุณเอามาให้ฉันกินทำไม..คุณกินเถอะ" ตอบปฏิเสธแต่สายตาก็มองลูกชิ้นถุงนั้น ถ้าไม่อายสายตาของเขา เธอคงจะกลืนน้ำลายลงไปด้วยแล้ว
"ก็กินมันด้วยกัน ถ้าคุณไม่กินงั้นทิ้งเลยแล้วกัน" เขาจับถุงลูกชิ้นนั้นขึ้นมาเพื่อขู่ว่าถ้าเธอไม่กินเขาจะทิ้ง
"คุณจะบ้าเหรอ" ช่อชบารีบคว้าถุงลูกชิ้นนั้นจากมือเขาไว้
ห้านาทีผ่านไป..ทั้งสองได้ทำลายลูกชิ้นในถุงนั้นจนหมดเกลี้ยง
"เอ๊อ..แปลกนะ ตกลงรวยจริงหรือเปล่าเนี่ย คนรวยเขากินกันแบบนี้เหรอ" คนจ้องจะจับผิด ถึงแม้ว่าจะมาหลบอยู่ใต้ต้นไม้ก็ยังตามมาจับผิดจนได้
"ฉันว่าไม่ใช่หรอก คงจะขี้คุยมากกว่า" มันคือเสียงของนิสาและมยุรีที่กำลังจะเดินไปห้องน้ำ แต่ที่จริงห้องน้ำไม่ได้มีอยู่แค่ที่นี่ที่เดียว
"พวกเธอจะอะไรกับฉันนักหนา มีปากทำไมไม่เก็บไว้ให้กินข้าว หาเห่าคนอื่นไปทั่ว!" พอช่อชบาพูดขึ้นเท่านั้นแหละ นิสาและมยุรีที่กำลังจะเดินผ่านไป ถึงกับหยุดแล้วหันกลับมา
"เมื่อกี้มึงว่าใคร!"
"ใครอยากจะรับก็รับไปสิ"
"มึงพูดแบบนี้ก็สวยสิวะอีชบาแก้ว!!" นิสาเดินตรงเข้ามาหวังจะทำร้าย
"เข้ามาสิวะ" ช่อชบาก็ไม่ยอมแพ้เหมือนกัน เธอลุกขึ้นประจันหน้าแบบไม่กลัว
ที่จริงทั้งสองเคยตบตีกันมาแล้ว เพราะเรื่องผู้ชาย แต่ทุกครั้งช่อชบาไม่ได้เป็นคนเริ่มก่อน และเธอก็ไม่ยอมแพ้ มันก็เลยมีการวางมวยกันเกิดขึ้น
ธนูกำลังจะเข้าไปห้าม แต่ผู้ชายที่เป็นต้นเหตุของเรื่องนี้ เข้ามาห้ามก่อน
"อย่ามีเรื่องกันเลยนิสาเราขอร้อง" วัลลภเดินเข้าไปขวางระหว่างผู้หญิงทั้งสองคน และมันก็ทำให้นิสาไม่พอใจอย่างมาก เพราะท่าทางของวัลลภเหมือนกับปกป้องช่อชบา
"ฉันไม่เชื่อหรอกว่าผู้ชายของเธอรวยจริง..เธอบอกว่าผู้ชายของเธอเป็นเจ้าของโรงแรมนั้นใช่ไหม พรุ่งนี้..เราเจอกันที่โรงแรมนั่น เดี๋ยวฉันจะชวนเพื่อนๆ ในห้องไปร่วมดินเนอร์กัน ดูซิว่าเจ้าของโรงแรมจะมีปัญญาเลี้ยงเพื่อนทั้งห้องไหม"
จากที่กำลังโมโห ช่อชบารีบหันไปมองหน้า ผู้ชายที่เธอดึงเข้ามามีเอี่ยวเรื่องนี้ด้วย
?ชะนีติดมันส์ @มัดหมี่
- Writer
