ร้อนรักเจ้าหนี้สารเลว

03

​"หึ! ปากดีอย่างนี้คงอยากจะโดน!?"

"ทำไม! อ่อจะตบจะต่อยเหมือนน้องฉันหรอ เอาดิ!"น้ำหวานเดินเข้าไปหาอย่างท้าทาย เลย์แสยะยิ้มและจับหน้าน้ำหวาน

"อย่ามาจับ!"น้ำหวานสบัดหน้าออกอย่างรังเกียจ

"อย่าเอามือสกปรกของนายมาจับตัวฉัน!"

"หึ!.....อย่ามาท้าฉันให้มาก!"เลย์หัวเราะในลำคออย่างนึกสนุกแล้วยืนมือไปบีบคางน้ำหวานแน่นและแสยะยิ้มที่ร้ายและเย้ยหยัน

"ถ้าจะตบก็ตบ...ไม่ต้องมาขู่!"ถึงจะเจ็บมากแค่ไหนเธอก็ไม่มีทางยอมและก้มหัวให้เด็ดขาด เลย์เอาลิ้นดันกระพรุ้งแก้มและมองน้ำหวานอย่างสมเพชที่อวดดีไม่เลิก

"สงสัยต้องจัดการคนปากดีหน่อย!"เลย์พูดจบก็เหวี่ยงน้ำหวานไปที่โซฟาอย่างไร้ความปราณี

"โอ๊ย"น้ำหวานร้องเจ็บตรงสะโพกที่โดนซ้ำเข้าไปอีก น้ำหวานตวัดสายตามองและจะลุกขึ้นแต่ช้ากว่าเลย์ที่ผลักให้น้ำหวานนอนลงและคร่อมตัวไว้

"ปล่อย! ออกไปจากตัวฉัน!"น้ำหวานผลักไหล่เลย์ออกแต่สู้แรงของเค้าไม่ได้

"ฉันบอกให้ออกไปไง! ไอ้ชั่ว!"น้ำหวานตะคอกใส่หน้าเลย์ เลย์สูดลมหายใจเข้าลึกๆและเอามือไปลูบตามกรอบหน้าน้ำหวาน

"อย่ามาแตะตัวฉัน!"น้ำหวานสบัดหน้าหนีและมองอย่างรังเกียจและเกลียดชัง

"เธอสวยนะแต่ปากเก่ง!"เลย์สายตาแปรสายตาจากดูหลงไหลกลายเป็นดุดันและบีบแก้มน้ำหวานแน่น น้ำหวานนิ่วหน้าด้วยความเจ็บและเหมือนกระดูกจะหัก

"ก็ดีกว่านายเลวตั้งแต่หน้าตายันสันดาน!"

"ยังอวดดีไม่เลิก!"

"ทำไมจะตบหรอ!? เอาดิตบเลย!"น้ำหวานท้าอย่างไม่เกรงกลัว

"อื้อ~"น้ำหวานเบิงตากว้างทันทที่เลย์กระแทกจูบลงมาอย่างรุนแรงและกัดปากเธอจนปากแตกเป็นรอยฟันและได้กลิ่นคราวเลือด น้ำหวานดิ้นและกระชากหัวเลย์ออก

"อื้ออ เอ็บ~"เลย์รวบมือน้ำหวานไว้เหนือหัวด้วยมือข้างเดียวและเพิ่มแรงกัดและดูดอีก น้ำหวานดิ้นด้วยความเจ็บที่ปากและข้อมือที่ถูกบีบแน่น

"ไอ้เชี่ย เลว!"น้ำหวานพ่นคำด่าหยาบคายออกมาเมื่อทนไม่ไวกับความรุนแรงที่เลย์มอบให้ เลย์หัวเราะในลำคออย่างสมเพชและเย้ยหยัน เค้าไม่รู้สึกเจ็บที่เธอด่าแต่สมเพชเธอมากกว่า น้ำหวานปากเจ่อและมีรอยกัดที่ปากจนแตกเลือดซึมออกมา

"เมื่อกี้แค่เล่นๆ อันนี้ของจริง!"

แคว่กก

"อร้ายยย ไอ้เลว!"เลย์กระชากเสื้อยืดสีขาวบางของน้ำหวานออกอย่างแรงจนเกิดรอยแดงเป็นแทบๆ น้ำหวานพยายามแกะมือออกแต่เลย์กลับเพิ่มแรงบีบมากขึ้นจนมือเธอรู้สึกชา

"ถ้าฉันหลุดไปได้ฉันจะฆ่านาย! ไอ้ชั่ว!"

"มองทำไม! ของป้าแกไม่มีดูรึไง!"

"หึ!"เลย์แสยะยิ้มร้ายและรู้สึกตลกกับด่าและคำขู่ของน้ำหวาน

"โอ๊ย.....อื้ออ~"เลย์บีบแก้มให้น้ำหวานเผยอปากออกและกระแทงจูบลงไปอย่างแรง ปากเธอและเค้าแตกเหมือนกันเพราะแรงกระแทกแต่เลย์ไม่ได้รู้สึกอะไรยังบดขยี้จูบที่รุนแรงป่าเถื่อนเกินที่น้ำหวานจะรับไหว

"อื้ออ~~"น้ำหวานรู้สึกเจ็บที่หน้าอกเพราะแรงบีบที่รุนแรง เลย์บีบหน้าอกของน้ำหวานอย่างแรงจนเนื้อปริ่นตามหงามมือและเกิดรอยแดง น้ำหวานดิ้นและพยายามวส่ายหน้าหลบจูบ

"อ๊ะ อื้ออ ปล่อยฉัน!"เลย์ผละจูบและลงมาที่หน้าอกของน้ำหวานอย่างรวดเร็ว เลย์ขบเม้มและดูดดึงยอดอกอย่างรุนแรง

จุ๊บบ~ จ๊วบบ~

"อื้ออเจ็บ ยะอย่าทำ"น้ำหวานเจ็บหน้าอกทั้งสองข้างไปหมด ความรู้สึกมันตีกันยุ่งเหยิงไปหมด

"อื้มม~"เลย์ครางออกมาอย่างพึงพอใจ ซึ่งมันต่างจากน้ำหวานที่ต้องทนความเจ็บปวดทรมานนี้

"อ๊ะ อื้ออ~~"น้ำหวานเผลอครางออกมาเพราะแยกความรู้สึกไม่ทัน มันทั้งเจ็บและเสียวจนขนลุกตั้งชัน

"อะไอ้เลวปล่อยฉัน!"น้ำหวานพูดเสียงติดขัด

"โอ๊ย เป็นหมารึไง กัดอยู่ได้!"น้ำหวานตะคอกด่าเลย์ที่กัดยอดอกเธอแรงจนสดุ้งเฮือก เลย์ไม่สนใจคำด่ายังทำหน้าที่ดูดขบเม้มหน้าอกทั้งสองข้างอย่างชอบใจ

ครืดดด ครืดดดด

"จิ๊"เลย์ร้องขัดใจในลำคอเพราะเสียงโทรศัพท์ของน้ำหวาน เลย์ปล่อยยอดอกของน้ำหวานและหยิบโทรศัพท์ในกางเกงขาสั้นของเธอ

"ไอ้โซ่" นี่กล้าดียังไงมาดูโทรศัพท์ของคนอื่น!

"เอามานะ"น้ำหวานตะคอกบอกเลย์

"อยากได้หรอ"เลย์พูดและแสยะยิ้มร้าย น้ำหวานมองอย่างหวาดกลัวเพราะถ้าเค้ารับโทรศัพท์แฟนของเธอจะเข้าใจผิด

"อย่ารับนะ!"น้ำหวานพูดดักความคิดของเลย์ เลย์แสะยิ้มร้ายและกดรับสาย

(ฮัลโหล หวานรับสายช้าจังนะครับ)

"......."น้ำหวานตวัดสายตาไม่พอใจมองเลย์ที่เล่นสนุกอยู่

(หวานครับ ฟังอยู่รึป่าว)

"อ๊ะ อื้อ~"เลย์ก้มลงไปดูดยอดอกของน้ำหวานจนเธอเผลอปล่อยเสียงน่าเกลียดออกมา น้ำหวานเบิงตากว้างและรีบเม้มปากเข้าหากัน

(หวานครับ! ทำอะไรอยู่)

เลย์ผละปากออกจากยอดอกและมองน้ำหวานอย่างสมเพช

(หวานได้ยินพี่......)

ปัง!

"อร้ายยย ไอ้เลว!นาย!"เลย์ปาโทรศัพท์เข้ากับเสาจนแตกกระจาย น้ำหวานกรี๊ดออกมาเสียงดัง เค้าทำให้เธอต้องมีปัญหาหลังจากนี้!

"แค่กๆ"น้ำหวานหันไปมองเสียงไอของสกาย

"กาย ได้ยินพี่ไหม"น้ำหวานตะโกนเสียงดังเพราะเธอลุกไม่ได้เลย์คร่อมตัวเธออยู่

"ปล่อยฉัน!"

"จะทำอะไรของนาย!"น้ำหวานเห็นเลย์ยันตัวลุกขึ้นและถอดเสื้อออก

"ใส่ซะ"เลย์โยนเสื้อใส่หน้าน้ำหวานและลุกออกจากตัวเธอ น้ำหวานรีบใส่เสื้อและเดินไปหาสกาย

"กาย ตื่นสิ"น้ำหวานตบหน้าสกายเรียกสติอีกครั้ง

"แค่กๆ พี่หวาน"สกายลืมตามองอย่างยากลำบากลำหายใจของเค้าเริ่มติดๆขัดๆ

"กาย ทำใจดีๆไว้นะ"น้ำหวานบอกสกายและเช็ดคราบเลือดและน้ำตาออกจากใบหน้าของสกาย

"นายพาสกายไปโรงบาลได้ไหม"น้ำหวานหันไปขอความเห็นใจจากเลย์ ตอนนี้เธอต้องเอาน้องเธอไว้ก่อนเรื่องอื่นค่อยว่ากันทีหลัง

"ฉันขอร้องหละ นะ"น้ำหวานอ้อนวอนเลย์และเป็นห่วงความปลอดภัยของสกาย

"เห้ย เอาตัวมันไปโรงบาล"เลย์ตะโกนบอกลูกน้องหน้าห้อง เค้าไม่ได้เห็็นใจหรือสงสารแค่ไม่อยากเห็นคนตายในห้องก็เท่านั้น

"ครับนายน้อย"ลูกน้องเลย์เข้ามาและเอาสกายขี่หลัง

"ไปโรงบาลไอ้ลูคัส"เลย์บอกลูกน้อง

"ครับ นายน้อย"

"จะไปไหน"เลย์จับแขนน้ำหวานเอาไว้

"ฉันจะไปดูน้องฉัน ปล่อย!"น้ำหวานหันไปพูดอย่างไม่พอใจ

"คนเมื่อกี้มันหายไปไวเนอะ"น้ำหวานถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่และมองเลย์นิ่งๆ

"เธอไม่อยากรู้หรอว่าทำไมฉันถึงซ้อมน้องเธอ"

"เรื่องอะไร"น้ำหวานถามอยากรู้เพราะถ้ามันไม่มีเหตุผมเธอจะฆ่าเค้า ด้วยมือของเธอเอง

"มันคิดหนี้ฉัน10ล้าน"น้ำหวานเบิงตากว้างด้วยความตกใจ

"เมื่อไร"น้ำหวานมึนงงและไม่รู้เรื่องนี้เลยสักนิด น้องของเธอไปติดหนี้ตอนไหนเมื่อไร ทำไมถึงไม่บอกเธอ

"ปีที่แล้ว"

"ห่ะ!"น้ำหวานแทบล้มทั้งยืนเพราะเมื่อปีที่แล้วเธอลำบากมากจนไม่มีเงินจ่ายค่าเทอมทั้งเธอและน้อง แล้วค่าห้องพักอีก เธอไม่คิดว่าน้องของเธอจะยืมเงินมาจ่ายเงินทั้งหมดให้ในเวลาแค่วันเดียวตอนนั้นเธอก็สงสัยแต่สกายบอกแค่ว่ายืมรถเพื่อนไปแข่งได้เงินมาเท่านั้น. เธอจะทำยัไงดี.......