ติ่งน่อง~
"ฟู้ว~"น้ำหวานสูดลมหายใจเข้าออกและทำใจให้แน่วแน่ ไม่สัยสนและพร้อมที่จะทบทวนความรู้สึกตัวเอง
กึก
โซ่เปิดประตูด้วยสภาพที่ดูโทรมหน่อยๆสายตาดูเหม่อๆ น้ำหวานดูตกใจนิดๆที่เห็นโซ่เป็นแบบนี้
"เข้ามาก่อนสิ"น้ำหวานพยักหน้าและเดินเข้าไปในห้องแล้วไปนั่งที่โซฟา
"คือ......หวานขอพิสูจน์อะไรหน่อยได้ไหมคะ"น้ำหวานถามโซ่และพยายามทำสติให้มั่นคง
"หวานไม่แน่ใจกับความรู้สึกตัวเอง?"โซ่ถามเสียงเรียบ เค้ารู้อยู่แล้วที่น้ำหวานมาไม่พ้นเรื่องนี้หรอก
"หวาน.....หวานไม่รู้ค่ะ"น้ำหวานตอบกระอึกกระอัก เธอไม่รู้จริงถึงสับสนถึงทุกวันนี้
"หวานอยู่กับพี่ยังรู้สึกใจเต้นแรงและมีความรักอยู่ไหม"โซ่ถามเสียงเศร้าๆแววตาแสดงความเศร้าใจออกมาชัดเจน
"หวานลองมองเข้าไปในตาพี่นะแล้วทบทวนตัวเองถ้ามันไม่เหมือนเดิม พี่จะปล่อยหวานไป"โซ่พูดและเขยิบไปหาน้ำหวานแล้วจ้องเข้าไปในตาน้ำหวาน
น้ำหวานมองเข้าไปในตาโซ่และเอื้อมมือไปจับหน
