ฉีกกฎรักสยบหัวใจ

ฉีกกฎรักสยบหัวใจ | 2

“ยากมากเลยแหละเพราะการที่เพลงจะบอกพี่ภามว่าเขาคือใครมันยากมาก” บทเพลงตอบกลับไปทันทีเพราะเธอไม่มีความกล้ามากพอที่จะพูดมันออกไป

“ที่ยากเพราะพี่รู้จักเขาใช่ไหมล่ะ”

“พี่ภามรู้จักเขาดีเลยแหละ” คนคนนั้นก็คือภามและไม่มีใครรู้จักตัวของภามดีเท่าภามอีกแล้ว

“พี่ชักอยากรู้แล้วสิว่าคนที่เพลงชอบคือใคร” ยิ่งบทเพลงบอกว่าเขารู้จักดีมันก็ยิ่งทำให้เขาอยากรู้ว่าใคร

“ไม่บอกหรอกนะ” บทเพลงพูดขึ้นอีกครั้งเพราะเธอไม่มีทางบอกแน่ๆ ขอรวบรวมความกล้าให้มีมากกว่านี้ก่อนแล้วเธอจะบอกและมันจะไม่นานไปมากกว่านี้อีกแล้ว

“แล้ววันนี้ที่มามีอะไรหรือเปล่า” ภามถามขึ้นอีกครั้งเพราะบทเพลงมาบ้านเขาบ่อยมากเรียกได้ว่าทุกวันหยุดเลยก็ว่าได้

“ก็อยากมาเฉยๆอะ” บทเพลงพูดขึ้นทันทีเพราะจะให้บอกว่ามาหาพี่ภามของเธอโดยเฉพาะก็คงไม่ได้

“บ้านพี่มีอะไรถึงทำให้เพลงมาบ่อยขนาดนี้” จะมีอะไรซะอีกล่ะก็มีพี่ภามคนที่บทเพลงแอบรักนั่นแหละ

“อยากมาเฉยๆอยู่บ้านเพลงเหงา ที่นี่คนเยอะดีเพลงชอบ” และนี่ก็เป็นเหตุผลติดปากของบทเพลงที่เวลาใครถามว่าทำไมชอบมาที่นี่เพราะบ้านหลังนี้ไม่ได้มีแค่ภามแต่ยังมีภีมที่จะกลับบ้านมาทุกๆวันหยุดและภูมิใจน้องสาวของทั้งสองคน

“ก็ตอนนั้นไม่ยอมเอาน้องเอง เป็นไงล่ะไม่อยากมีน้องก็เลยเหงาแบบนี้ไง” เพราะเรื่องที่บทเพลงไม่เอาน้องเป็นเรื่องฮิตติดปากที่คุณพ่อคุณแม่ของเธอที่ชอบเอามาเล่าเลยแหละ แต่ก็นะถึงตอนนี้ก็ตัดสินใจไม่ผิดหรอกที่ไม่เอาน้องเพราะเธอว่าการเป็นลูกคนเดียวก็ดีเหมือนกัน

“อย่ามาแซวนะ” บทเพลงว่าขึ้นอีกครั้งพร้อมชี้หน้าคนพี่ด้วยอาการเคืองๆทำเอาภามยกยิ้มกับความน่ารักของบทเพลง

นั่นแหละภามเอ็นดูบทเพลงไม่ต่างจากภูมิใจน้องสาวเพียงคนเดียวของเขาเพราะเล่นกันมาตั้งแต่เด็กๆสนิทกันมาตั้งนาน จะไม่ให้รักและเอ็นดูแบบน้องสาวก็กระไรอยู่

“งั้นเดี๋ยวพี่ไปแต่งตัวก่อน จะนั่งรอหรือจะออกไปก่อนก็ได้นะ” ภามพูดขึ้นอีกครั้งก่อนจะเดินไปแต่งตัวอีกฝั่ง บทเพลงที่เห็นแบบนั้นก็ออกจากห้องของภามมาทันทีพร้อมกับเธอที่ตรงไปห้องของภีมแฝดน้องของภาม

“พี่ภีม” บทเพลงพูดขึ้นเมื่อถือวิสาสะเปิดประตูเข้ามาในห้องนอนของภีม แน่นอนว่าตอนนี้ภีมไม่ได้อยู่คนเดียวแต่ยังมีภูมิใจอีกด้วย

“พี่เพลง” เสียงหวานของภูมิใจเอ่ยทักบทเพลงขึ้นทันที

“ไม่คิดว่าภูมิใจอยู่กับพี่ภีมไม่งั้นนะพี่ไม่เสียเวลาไปคุยกับพี่ภามหรอก” บทเพลงพูดขึ้นอีกครั้งพร้อมกับเดินไปนั่งบนเตียงข้างๆกับภูมิใจ

“เสียเวลาจริงหรอ” ภีมที่ได้ยินแบบนั่นก็เอ่ยแซวขึ้นเขารู้แหละว่าบทเพลงแกล้งพูดออกมาเท่านั้นเพราะการที่บทเพลงได้ใช้เวลากับภามแฝดพี่ของเขามันเป็นอะไรที่บทเพลงชอบที่สุดแล้ว

“อย่าพูดมากนะพี่ภีม” บทเพลงยกมือชี้หน้าภีมอย่างคาดโทษเพราะจะมาพูดอะไรต่อหน้าหน้าเล็กอย่างภูมิใจไม่ได้หรอกเพราะภูมิใจใสซื่อยิ่งกว่าอะไร

“ว่าแต่พี่เพลงมานานยัง” ภูมิใจถามขึ้นอีกครั้ง

“มาสักพักแล้วค่ะ” บทเพลงตอบกลับไปพร้อมหันไปยิ้มให้กับภูมิใจ

ภูมิใจเป็นเด็กน่ารักออกแนวใสซื่อและซื่อบื้อชนิดที่เรียกว่าตามคนไม่ทันเลยทีเดียวเพราะแบบนี้พี่ๆถึงหวงน้องสาวคนเล็กของบ้านยิ่งกว่าอะไร

“ภูมิใจไม่ถามพี่เพลงหน่อยหรอว่ามาทำไม” ภีมพูดขึ้นอีกครั้งเพราะเขาต้องการที่จะแกล้งบทเพลง

“ไม่ถามหรอกเพราะรู้อยู่ที่พี่เพลงมาเพราะพี่เพลงเหงา” ประโยคนั้นคือประโยคติดปากทำให้คนอื่นๆเข้าใจไปแล้วว่าเพลงมาที่นี่เพราะเหงาจริงๆ แต่คนที่เหงาคงจะเป็นบัวคุณแม่ของบทเพลงมากกว่าเพราะวันหยุดทีไร ลูกสาวไม่เคยอยู่บ้านสักวัน

“เพราะพี่เพลงเหงาจริงๆนั่นแหละค่ะ” บทเพลงพูดย้ำขึ้นทันทีเพราะเขาก็ไม่อยากให้ภูมิใจเด็กสาววัยสิบหกปีมารับรู้เรื่องรักๆใคร่ๆตอนนี้

“ภูมิใจลงไปช่วยแม่เถอะ พี่ว่าแม่คงเตรียมอาหารอยู่” ภีมพูดขึ้นทันที จริงๆเขาเพียงแค่ต้องการไล่น้องสาวออกไปเท่านั้นและใช้คำพูดที่ดีที่สุดเพราะการที่บทเพลงมาหาเขาคงต้องมีเรื่องอะไรแน่

“งั้นเดี๋ยวภูมิใจลงไปก่อน รีบๆตามมานะ” บทเพลงกับภีมพยักหน้ารับทันทีก่อนที่ภูมิใจเดินออกไป

“สรุปเหงาจริงหรอ” ภีมแกล้งถามขึ้นอีกครั้ง

“มาเพราะคิดถึงพี่ภามไม่ได้เหงาอะไรหรอก” เพราะถ้าบทเพลงไม่พูดไปแบบนี้ออกไป ภีมก็จะถามจนเขายอมพูดนั้นแหละ

“แล้วทำไมไม่ยอมบอกมันไปสักที เรื่องแบบนี้ไอ้ภามมันซื่อบื้อไม่ต่างจากภูมิใจหรอกนะ” ใครจะว่าแฝดพี่ของเขาเป็นเสือร้ายก็ว่าไปเถอะแต่เรื่องความรักแฝดพี่ของเขาก็ซื่อบื้อเสียจนมองไม่ออกว่าน้องสาวคนสนิทอย่างบทเพลงแอบรัก

“ยังไม่อยากบอกและไม่อยากให้รู้ กลัวพี่ภามเปลี่ยนไปอะพี่ภีม” บทเพลงตอบกลับไปเพราะตอนนี้ภามพูดกับเธอเยอะขึ้นเรียกว่าไม่เย็นชาเหมือนเมื่อก่อน

“ไม่ลองไม่รู้นะเพลง ถ้าเลือกบอกไปแล้วเกิดไอ้ภามไม่ชอบเพลงขึ้นมาจะได้ไปหาคนอื่นดีกว่ามายึดติดกับมันแบบนี้” เพราะภีมเองก็เป็นห่วงความรู้สึกของบทเพลง ภีมรู้ดีว่าภามเป็นคนยังไง ตอนนี้ภามมันบ้าเซ็กซ์ไม่สนใจเรื่องความรักอะไรหรอก

“รู้แล้วว่าเป็นห่วงแต่ขออีกนิดเถอะ เพลงอยากพยายามมากกว่านี้” บทเพลงพูดขึ้นอีกครั้งเพราะตอนนี้เธอยังไม่ได้พยายามอะไรเลยเอาแต่ปิดความรู้สึกไว้

“เพลงก็เหมือนน้องสาวพี่ พี่ไม่อยากให้เพลงเจ็บหรอกนะไอ้ภามมันเป็นยังไงพี่รู้ดี”

“โอเคยอมแล้ว ขอเพลงทำใจอีกนิดแล้วเพลงจะบอกพี่ภามโอเคไหม” บทเพลงพูดขึ้นทันทีเพราะมันไม่บ่อยหรอกที่ภีมจะจริงจังแบบนี้

“บอกอะไรวะ” ภามที่เดินเข้ามาได้ยินบทสนทนาของทั้งคู่ก็ถามขึ้นทันทีทำเอาบทเพลงต้องหันมองภีมด้วยสีหน้าเลิ่กลั่ก

“กะ…ก็บอกที่บทเพลงยื่นคะแนนเข้ามหาลัยคณะเดียวกันกับเรา เออใช่ คะแนนสอบเนอะ” เพราะนี่คือเหตุผลที่ภีมคิดได้และภีมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าภามจะเชื่อหรือเปล่าแต่ก็นะตอนนี้มีอันนี้มันผุดเข้ามาหัว

“แล้วทำไมไม่บอกว่ายื่นเข้าบริหารตอนสอบพี่กับไอ้ภีมจะได้ช่วยติว”

“พี่ภีมช่วยติวให้เพลงตลอดนะมีแต่พี่ภามนั่นแหละออกไปหาแต่ผู้หญิงไม่สนใจน้อง”

“ก็จังหวะนั่นมันห้ามไม่ได้ ถ้าไม่ได้ไปลงกับผู้หญิงพวกนั้นจะให้พี่ไปลงที่ไหนล่ะ”

❤️

ลงที่ไหนดี !