“ไม่ถามหน่อยหรอว่าที่ผ่านมาสามอาทิตย์เพลงหายไปไหนมา” บทเพลงที่นั่งคร่อมอยู่บนตักแกร่งของคนพี่ถามขึ้นทันทีและไม่ลืมที่จะบดเบียดบั้นท้ายของตัวเองให้สัมผัสกับแก่นกายที่กำลังพองโตภายใต้กางเกงวอร์มขายาว
“แล้วหายไปไหนมาล่ะ” ภามเองก็อยากรู้เหมือนแต่ที่เขาไม่ถามนั่นเพราะรอให้น้องสาวคนสนิทอย่่างบทเพลงบอกมาเอง
“อันนี้ถามเพราะเพลงอยากให้ถามหรือถามเพลงคิดถึงที่เพลงหายไป” บทเพลงถามขึ้นอีกครั้งเพราะเธอก็ยังแอบคิดอยู่เสมอว่าภามจะคิดถึงเธอบ้าง แต่เมื่อเห็นว่าภามไม่ถามอะไรมันก็ทำให้เธอคิดว่าภามอาจจะรู้สึกเฉยๆ
“หายไปสามอาทิตย์ขนาดนั้น เป็นใครก็ต้องคิดถึง” ภามวางมือลงบนก้นงอนของคนน้องพร้อมกับตอบกลับมาเพราะเขาเองก็ไม่ปฏิเสธเลยว่าคิดถึงเพราะการที่บทเพลงหายไปมันทำให้เขาคิดถึงใบหน้าของเธอ คิดถึงเสียงของเธอ
“พูดแบบนี้แสดงว่าคิดถึงเพลง” บทเพลงยกยิ้มขึ้นเพราะคำพูดของภามเหมือนเป็นการบอกกลายๆว่าเขาคิดถึงเธอ
