แพ้ทางหัวใจ

ตอนที่ 6 ไม่ยุ่งเกี่ยวกัน

นับดาวที่ไม่รู้จะทำอะไรได้แต่นั่งๆ เดินๆ ปกติแล้ววันหยุดเสาร์อาทิตย์เธอจะไปช่วยงานที่ร้านก๋วยเตี๋ยวตั้งแต่เช้าจนถึงสามทุ่ม หากเป็นวันหยุดเธอจะได้ค่าจ้างห้าร้อยบาทยังไม่รวมทิป ถามว่าเยอะไหมมันก็เยอะ แต่งานร้านก๋วยเตี๋ยวที่มีทั้งเดลิเวอรี่และคนมากินที่ร้านทั้งวันเหนื่อยแทบขาดใจ

อเล็กซ์เดินออกมาจากห้องนอนอีกครั้งพร้อมผ้าเช็ดตัวแล้วไปอาบน้ำ ไม่นานเดินกลับเข้าห้องไปแต่งตัวด้วยชุดไปรเวท กางเกงยีนขายาวทรงกระบอกสีดำกับเสื้อยืดสีเดียวกันคือสไตล์ที่เขาชื่นชอบ

ทรงผมเปิดหน้ารับกับหน้าผากกว้าง คิ้วคมเข้มและจมูกโด่ง ริมฝีปากสีชมพูอมคล้ำเล็กน้อยจากการสูบบุหรี่ ฉีดน้ำหอมตามฟุ้งออกมา

เดินออกจากห้องแล้วไปคว้ากุญแจรถกับโทรศัพท์มือถือที่ขว้างไปตั้งแต่เช้าเอามายัดลงในกระเป๋า เดินไปสวมรองเท้าเพื่อจะไปทำงาน ไปดูความเรียบร้อยตั้งแต่หัวค่ำเพราะมีร้านอาหารที่เปิดตั้งแต่หกโมงเย็นไปถึงเที่ยงคืน ส่วนคลับจะเปิดสี่ทุ่มถึงตีสอง

นับดาวที่รอเวลาว่าอีกคนจะไปทำงานตอนไหนรีบเรียกเมื่อเห็นเขาเหมือนจะออกไปทำงานแล้ว อเล็กซ์ปรายตามองมานิดเดียว

"พี่อเล็กซ์จะไปทำงานใช่ไหมคะ ขอนับติดรถไปด้วยคนได้หรือเปล่า นับอยากไปสมัครงานกับพี่คิมหันต์ค่ะ" เธอจะลองไปขอพี่คิมหันต์ดูว่ามีงานให้เด็กอย่างเธอทำบ้างหรือเปล่า เป็นงานอะไรก็ได้ไม่เกี่ยงขอแค่ได้ตังค์ เธอยังต้องกินต้องใช้

อเล็กซ์ทำหูทวนลม ใส่รองเท้าเสร็จเดินไปที่ประตู ทว่านับดาวรีบมาคว้าแขนเขาเอาไว้แต่โดนสะบัดออก คนตัวเล็กเกือบล้ม แต่เธอก็ไม่จำว่าห้ามยุ่มย่ามกับตัวของเขา

"ทำไมถึงชอบมายุ่งวุ่นวายกับตัวฉันนักฮะ! ให้มาอยู่ด้วยแล้วไม่พอ?"

หญิงสาวมีใบหน้าสลดลงไปนิด "นับแค่อยากไปทำงานค่ะ นับอยากมีเงิน เลยอยากถามพี่ว่าขอติดรถไปด้วยได้ไหมคะ"

"ไม่ได้!"

หญิงสาวจุกในอก พยายามเข้าใจ ก่อนจะเปลี่ยนแผนใหม่

"งั้นนับขอยืมเงินพี่ได้ไหมคะร้อยนึง" เธอจะนั่งรถประจำทางไปเองก็ได้

"ไม่!" เอ่ยจบอเล็กซ์เปิดประตูออกจากห้องไป ทำเอาคนตัวเล็กน้ำตาหล่นแหมะลงบนเสื้อ

เขารังเกียจเธอขนาดนี้เลยเหรอ แค่อยากขอยืมเงินก่อนแล้วจะเอามาคืนยังไม่ได้

นับดาวเดินกลับมาที่เก่า นั่งกอดเข่าร้องไห้สมเพชในชีวิตตัวเอง ร้องจนพอใจแล้วลุกไปล้างหน้าล้างตาทาแป้งใหม่ เดินไปใส่รองเท้าแล้วออกจากห้องไป ไม่ลืมที่จะล็อกห้องให้เขาด้วย

เธอลืมไปว่าตัวเองไม่มีคีย์การ์ดจึงได้อาศัยช่วงเวลาคนเดินเข้าออกในคอนโดแทรกตัวตามไป ก่อนจะเดินไปหา รปภ.ที่เฝ้าอยู่ป้อมทางเข้า

"พี่คะ"

"ว่าไงหนู" ชายคนนั้นหันมามองคนที่เรียก

"คลับxxxอยู่ห่างจากที่นี่ประมาณกี่กิโลเหรอคะ"

"ห้ากิโล"

"ห้าเลยเหรอคะ"

"นั่งรถไปแป๊บเดียวเอ๊ง"

"ก็จริง" เพราะตอนที่เธอนั่งรถมากับพี่คิมหันต์ก็แป๊บเดียว แต่เธอตั้งใจว่าจะเดินไปนี่สิเพราะไม่มีเงิน

ตอนนี้เป็นเวลาเกือบหกโมงเย็นไม่รู้จะไปถึงเมื่อไหร่ แต่ถ้ากึ่งวิ่งกึ่งเดินน่าจะไปถึงไว

"ขอบคุณนะคะ" เมื่อได้คำตอบหญิงสาวก็ออกเดินทาง ด้วยสภาพอากาศที่ร้อนอบอ้าวทำเอาคนตัวเล็กเหงื่อโชกตัว วิ่งไปด้วย เดินไปด้วย เอามือปาดเหงื่อไปด้วย เหนื่อยก็นั่งพัก พักไม่นานก็เดินต่อ

เธอใช้เวลาเกือบหนึ่งชั่วโมงมาถึงที่หน้าคลับกับท่าทางเหนื่อยล้าแทบหมดแรง ยืนหอบหายใจก่อนจะมองเข้าไปในคลับแล้วเดินไปถามพนักงานรักษาความปลอดภัยของที่นี่

"พี่คะ"

"ว่าไงน้อง"

"พี่คิมหันต์มาหรือยังคะ"

ชายคนนั้นปรายตามองคนที่มาถามตั้งแต่หัวจรดเท้า สวมเสื้อยืดสีขาวกางเกงขาสั้นสีดำ สภาพไม่น่าไว้วางใจ

"เป็นอะไรกับคุณเขาล่ะถึงได้มาถามหา"

"เป็นคนรู้จักค่ะ เมื่อคืนหนูนอนที่นี่"

"ยังไม่มา" เขาเชื่อตาย จึงได้บอกปฏิเสธไป แต่ถ้าให้เดาคงแอบชอบเจ้านายเขาแล้วหาทางมาเจอแน่

"ขอบคุณค่ะ"

"เฮ้ยๆ!" หญิงสาวที่กำลังจะเดินเข้าไปด้านในถูกเรียกเอาไว้ก่อน ทำให้นับดาวหันกลับมาอีกที กระทั่งอีกฝ่ายเดินมาหยุดลงตรงหน้า

"เข้าไม่ได้!"

"ทำไมเหรอคะ หนูจะเข้าไปนั่งรอพี่คิมหันต์ด้านใน" นับดาวทำหน้างง

"ถ้าจะมีคนมาหาคุณคิมหันต์จริงๆ คุณเขาต้องบอกเอาไว้ล่วงหน้าแล้วสิ มิจฉาชีพแบบนี้ไปที่อื่นเลยไป๊!"

คนตัวเล็กหน้ามุ่ยที่โดนไล่ แต่จะเอายังไงดี

"แล้วพี่เขาจะมากี่โมงคะ"

ปี๊บ! เสียงบีบแตรรถทำให้ทั้งคู่หันไปมอง ก่อนจะเขยิบหลบหลีกทางให้รถสปอร์ตคันหรูได้ขับเข้าไป คนทั้งสองก็ยังมองตาม แต่พนักงานรักษาความปลอดภัยจำได้

รถไปหยุดลงที่จอดรถของเจ้าของร้าน ซึ่งมันมีแค่สองที่เท่านั้นเป็นของคิมหันต์กับอเล็กซ์

ก่อนจะปรากฏรูปร่างที่นับดาวคุ้นตาเดินลงมาจากรถในชุดไปรเวท กางเกงยีนสีดำกับเสื้อเชิ้ตสีขาวพับครึ่งแขน คิมหันต์เดินมาทางนี้ นับดาวก็ฉีกยิ้มให้อีกฝ่ายทันที

"พี่คิมสวัสดีค่ะ" หญิงสาวยกมือไหว้เมื่ออีกฝ่ายเดินมาถึง ทว่าสภาพของคนตัวเล็กทำเอาชายหนุ่มแปลกใจมากกว่า

"ไปออกกำลังกายที่ไหนมาเรา" คิมหันต์วางมือลงบนศีรษะของคนตัวเล็ก พอพนักงานรักษาความปลอดภัยเห็นว่านับดาวไม่ได้โกหกจึงกลับไปนั่งประจำที่

"พอดีนับร้อนค่ะ" นับดาวเอ่ยติดตลกพลางยกแขนทั้งสองข้างขึ้นปาดเหงื่อออก

"แล้วนี่มายังไง มากับไอ้อเล็กซ์เหรอ"

นับดาวเม้มปากเบาๆ ก่อนจะส่ายหน้าออกมา

"มาเองค่ะ"

"มาเอง? นั่งรถแท็กซี่มา?"

นับดาวส่ายหัวอีกที "เดินมาค่ะ"

"ฮะ!" เขาไม่อยากจะเชื่อว่าเป็นเรื่องจริง แต่ดูสภาพของนับดาวแล้วหญิงสาวคงไม่ได้โกหก

"นับอยากมาของานพี่ทำค่ะ"

คิมหันต์นิ่งมองอย่างเห็นใจ ชีวิตของนับดาวน่าสงสารที่สุด จึงกอดคอคนตัวเล็กเดินเข้าไปในร้าน เห็นใครบางคนกำลังเช็กงานกับผู้จัดการร้านยืนหันหลังให้ อเล็กซ์ปรายตามองมานิดเดียว

".." ชะงักเมื่อพบว่าคนที่เขาไม่ให้มาด้วยแต่ยังมาจนได้ ก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นสีหน้าเรียบเฉยไม่สนใจใดๆ แล้วดูงานต่อ จะไปจะมายังไงก็ช่างสิไม่ยุ่งเกี่ยวกัน

คลับจะมีผู้จัดการหนึ่งคน ส่วนร้านอาหารก็จะมีอีกหนึ่งคนเช่นกัน คอยดูแลความเรียบร้อยและทำบัญชีส่ง

"ยังไงไหนเล่าความต้องการของเรามาซิ" พาหญิงสาวเดินมานั่งลงที่เก้าอี้ในส่วนของคาเฟ่ และเขาก็จะมาหาอะไรกินพอดี

"นับอยากมาของานพี่คิมทำค่ะ นับอยากได้เงิน ปกติแล้วเสาร์อาทิตย์นับจะทำงานที่ร้านก๋วยเตี๋ยว ส่วนวันจันทร์ถึงวันศุกร์หลังเลิกเรียนก็จะไปทำเหมือนกันค่ะ"

"ตัวเล็กแค่นี้ทำงานแล้ว?" คิมหันต์เลิกคิ้วถาม

"ค่ะ"

"คราวนี้เลยอยากทำงานว่างั้น?"

"หลักๆ ก็อยากได้เงินค่ะ" นับดาวบอกตามความจริง การไม่มีเงินโคตรลำบาก เธออยู่เฉยไม่ได้หรอก แล้วยิ่งเขาคนนั้นบอกว่าห้ามไปรบกวนเธอยิ่งต้องรีบหาเงิน