Chapter 9

1428 Words
Chapter 9 Mae's POV 1 week na ang lumipas simula ng nangyari sa DF. -_- anak pala yun ni Mr. Maxwell, kaya pala sya pamilyar.  Mabuti na lang at wala kaming misyon nung isang linggo kaya nakapagpahinga naman ako at gumaling narin ang mga sugat ko. And ever since that day.. "Good morning ate Mae." Masiglang bati sa akin ni Ace. "Morning din" nginitian ko nalang sya. Masarap siguro sya maging kapatid. Well, Okay na siguro ang maging kaibigan sya kahit papaano. Naghiwalay na kami ng landas dahil magkaiba kami ng building. Pagdating ko sa room mga nakaupo na ang nga kaklase ko at nag aantay na lang ng professor. Kaya dumeretso narin ako sa upuan ko na katabi lang ng bintana. After 5mins. ay dumating na ang prof kaya nagsimula na ang klase. 'You can't force someone to like you nor love you.' Sa sobrang bored ko ay ito, nakaharap ako sa diary ko. You read it right, I have a diary -_- . Wala sa sariling tumingin ako sa labas ng bintana at nakatulala. Ang tahimik ata ng mga sindikato ngayon. Tsk, ayoko man isipin pero mukhang may mangyayari na hindi maganda. Oras ng klase pero may studyante sa labas. -_-  ang aga aga para mag cutting class. "Ms. Ailith" rinig kong tawag sa akin ni ma'am kaya napalingon ako sa gawi nya. "Yes Ms. Cruz" "Again, what people think that cause them to become a bad person?"  Pagkatapos nya magtanong ay sya namang may kuminang na nakakasilaw. Alam ko kung saan nanggaling iyon.  Kaya madali akong lumingon sa bintana tama nga ang hinala ko. "Dapa" sigaw ko na ikinagulat naman ng lahat. Pagdapa nila ay tska naman narinig ang malakas na putok ng baril at pagbasag ng salamin na katabi ko. Great, mabuti at hindi ako natamaan ng bala pero ramdam kong humapdi ang kaliwang braso ko. Agad akong tumayo pagkatapos mabasag ng salamin at tumingin sa may puno.. Damn, at may balak pa syang tumakas ah. Agad akong lumabas sa binta. Tutal wala na namang salamin e.. At tinungo kung saan papunta yung taong yun. 'Kailangan ko syang mahuli.' Sambit ko sa sarili. Habang tumatakbo ay kinuha ko ang cellphone ko sa bulsa ng blaizer at agad kinuntak si Cross. 'Cj speaking' "Damn it Cross... Maxwell University NOW." Pagkasabi ko nun at pinutol ko na ang tawag at mas binilisan pa ang takbo. Dumaan ako sa ibang daan para makasalubong ko sya at maharangan. And I did. You're the great Moon, Mae. "Where do you think you're going." Cold kong bigkas. "Tsk. Sayang hindi ka napuruhan." Nanghihinayang nyang sabi. "It's because you're weak. You can't just end my life like that. Now, what do you want. AGAIN." -ME "Your life." Pagsabi nya nun ay agad nya akong sinugod. Agad ko naman dinepensahan ang sarili ko. Naglabas na sya ng baril ng hindi nya ako nagawang mapabagsak. "Wala na ba kayong ibang kayang gamitin kundi baril? Come on. Aasa ka nalang ba jan? Huh?" Nakangisi kong saad na ikinainis nya. Sinangga ko ng kaliwang braso ang ataki nya sa mukha ko ngunit mukhang mali ang ginawa ko. Nakalimutan kong may sugat pala ako roon. And he just use that para mapuruhan ako. Tinamaan nya ng suntok ang sugat ko na ikinaigik ko.  At sinundan ng sipa sa sikmura at mukha. Napadura naman ako ng dugo. Damn, ngayon pa ba susuko ang katawan ko? No not again. Damn, ano bang problema ng katawan ko? Hindi naman ako mabilis manghina kahit napuruhan na ako ah. "Sa lakas mong yan, hindi ko akalain na matuturukan kita ng pangpatulog. Yun nga lang ang tagal ng epekto. Nagawa mo pang tumayo." Nakangisi nyang sabi. Tska ko lang naramdaman na may nakatusok pala sa may tiyan ko. "Fuck." Nasabi ko nalang at tinanggal ang naka inject sa akin.  Napahawak ako sa punong katabi ko. "Now, your time to die. Isa kang balakid sa org. Wag kang mag alala isusunod ko sayo ang mga kasamahan mo." Sabi nya ng akma akong papuputukan ng baril. Pero may narinig akong isang angil ng galit na aso. No, hindi lang ito isang aso, alam ko kung anong tunong yun. 'Werewolf' sabi ko sa isip ko. Nanghihina akong napaupo sa may puno. Napansin kong natigilan din ang assassin na nasa harapan ko. "Grrrrr" kita sa mukha ng assassin ang takot kaya tumakbo nalamang sya dahil wala syang laban sa napakalaking werewolf na nasa harapan ko ngayon. Ang ganda nya, a huge black wolf na may puting balahibo sa may dibdib nya. Sa nanlalabong mata ko, nakita kong nagkatawang tao sya sa mismong harapan ko. 'Damn, bakit hindi ko agad narealize na baka si Zeke to' ika ko sa isip. Kahit malabo na ang paningin ko ay alam kong si Zeke yun. Naramdaman kong umangat ako sa kinauupuan ko at karga na nya. "What are you doing here." Mahina kong tanong. "Saving a weak human like you." Simple niyang sagot.. Damn him. "Ibaba mo ako." Matigas kong sabi. Kahit inaantok ako dahil sa pampatulog ay pilit kong nilalabanan iyon. At ramdam kong may mali, may kakaiba parin sa paligid. Ngunit hindi nya ako binaba. "Ano pa't tinutulungan mo ako? Hindi ba't ayaw mo sa isang tao? Hindi ba't ayaw mo magkaroon ng mate na tao. Then live me here dying. Ngunit hindi ko ibibigay sayo ang acceptance na nais mo."  Cold kong sabi at ramdam kong natigilan sya kaya kinuha ko iyong chance para makababa. Napatingin ako sa likod ni Zeke. And tama nga ang hinala ko.  Agad ko syang hinila papunta sa pwesto ko kahit nanghihina ay nagawa ko iyon.  Naikinagulat nya. Naramdaman ko na lang na may tumama sa likuran ko. And everything went black. Michael's POV I was looking at her nang tanungin siya nang proof. Ngunit imbes na sagutin ay lumingon siya sa may bintana at bigla na lamang sumigaw na ikinagulat nang lahat. Maging ako ay nagulat. Huli na nang dumapa ako tulad nang utos nya ngunit hindi naman ako napuruhan dahil nang marinig kong mabasag ang salamin na bintana ay agad akong yumuko.  Naramdaman ko nalang na nawala siya sa tabi ko kaya tiningnan ko ang pwesto nya. Nakita ko kung paano siya lumabas nang room namin gamit ang bintana. She is freaking wounded. I know it, dahil naamoy ko ang dugo nya.  Is she going to chase that bastard? Mga walang hiya, dito pa talaga sila nagkalat sa University ni Dad. 'Dad, somethings happening.' mind link ko kay Dad at agad na sinundan si Mae papunta sa Dark Forest.  Habang papalapit ako sa kanya ay lalo kong naamoy ang dugo nya. I think she is losing her blood. Ano ba kasi ang pumasok sa kukote nya at sinundan niya ang lalaking bumaril kanina? Anong akala nya sa sarili niya? Super hero? She is just a normal human for freak sake. When I saw them, at that very moment. I lost it. I lost my temper seeing her situation. Her left arm is bleeding and was kick on her stomach and face. Na siyang nagpakulo nang dugo ko. My wolf take over my body as he saw his mate's condition. Zeke roar loud nang makitang akmang babarilin si Mae. She is now sitting in the ground. Zeke continue to roar loud habang lumalapit sa pwesto nila. Kita ko ang takot sa mata nang lalaking nagtanggang bumaril kay Mae. Hanggang sa tuluyan na itong tumakbo papalayo sa Dark Forest.  'Pack warriors, make sure na mahuhuli nyo ang lalaking iyun.'  Wika ko sa kanila na nasa paligid lang at nagmamasid at naghihintay nang utos.  Agad ko naman binuhat si Mae when I finally take over my body.  "What are you doing here." Nanghihina niyang tanong. "Saving a weak human like you." Simple kong sagot na mukhang hindi nya nagustuhan. 'What the hell are you saying Michael. You are hurting my mate.'  Hindi ko nalang pinansin ang komento ni Zeke sa isip ko. "Ibaba mo ako." She said ngunit hindi ko siya pinakinggan. "Ano pa't tinutulungan mo ako? Hindi ba't ayaw mo sa isang tao? Hindi ba't ayaw mo magkaroon ng mate na tao. Then live me here dying. Ngunit hindi ko ibibigay sayo ang acceptance na nais mo." Natigilan ako sa sinabi nya. Hearing those words, living here dying in this place is like a knife stabbing my heart.  I was about ko say sorry nang maramdaman ko na lamang na pinagpalit niya ang pwesto naming dalawa and she is embracing me. Like she was protecting me from something. Then I realize, that she took the arrow that is supposed to hit me. 
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD