nsjs
5000 Words
Chapter 8: Pagbabalik ng Kasaysayan
Habang lumalalim ang gabi, patuloy na nagbabantay sina Luna, Marco, at Nando sa kanilang paligid. Ang mga tunog ng kagubatan ay tila nagbabadya ng hindi magandang mangyayari—mga anino sa dilim na tila may sariling buhay. Alam nilang hindi na sila maaaring magpabaya. Kailangan nilang mas maging handa sa anumang panganib na maaaring dumating.
Mula sa gitna ng kagubatan, nakarinig sila ng mga mabibigat na yabag. Agad na kumilos si Marco at inihanda ang kanyang itak. Si Luna naman ay pinakiramdaman ang paligid gamit ang kanyang espesyal na kakayahan. Nando, sa kanyang karanasan bilang isang mambabarang, ay nagpatong ng kamay sa lupa at huminga ng malalim.
“Dumarating na sila,” sabi ni Nando, ang boses niya’y matatag ngunit seryoso. “Ang mga Tagapagbalik… nararamdaman kong may dala silang kakaibang enerhiya ngayong gabi.”
Napatitig si Marco kay Luna. “Handa ka na ba?”
Tumango si Luna, habang matinding determinasyon ang makikita sa kanyang mga mata. “Hindi ako papayag na masira nila ang ating lugar. Lalaban ako.”
---
Habang naghahanda sila, biglang sumulpot mula sa kakahuyan ang isang grupo ng mga kalalakihan na may dalang mga sulo. Mukhang desidido silang pasukin ang lugar ni Nando at sugurin ang grupo nina Luna. Sa kanilang gitna, may isang lalaki na halatang lider nila—mataas, kalbo, at may mga tatoo sa katawan na tila ba isang sinaunang sulat.
“Mga Tagapagbalik!” sigaw ng lider habang itinuturo ang kubo ni Nando. “Dumating na ang oras ng pagbabalik ng ating diyos. Ibabalik natin ang kanyang kapangyarihan sa mundong ito gamit ang dugo ng isang tagapagmana!”
Nagulat si Luna. “Ako ang tinutukoy nila…”
“Oo, ikaw nga,” sagot ni Marco. “Ngunit hindi nila tayo matatalo. Wala silang ideya kung gaano ka kalakas ngayon.”
Mabilis na lumusob ang mga kalalakihan, nagngangalit at handang pumatay. Inilabas ni Marco ang kanyang itak at sumugod kasama si Nando, na naglabas ng pulbos na halaman at hinipan ito sa hangin. Agad na nagkagulo ang paligid, nagmistulang kaluluwa ang mga lalaking nahipan ng pulbos ni Nando. Sila’y biglang naging matamlay at nawalan ng lakas. Ngunit patuloy pa rin ang iba sa pagsugod.
---
Samantala, si Luna ay nagtuon ng pansin sa lider ng grupo. Napansin niyang kakaiba ang enerhiya nito, tila ba hindi ordinaryong tao. Lumapit siya kay Nando. “May kakaiba sa lider nila. Parang may sumasanib sa kanya.”
Tumango si Nando. “Tama ka, Luna. Iyan ang patunay na hindi lang basta tao ang kinakalaban natin. Ang kalaban natin ay pinangungunahan ng isang nilalang na maaaring mula pa sa malalim na bahagi ng kadiliman.”
Kailangang mag-isip ng mabilis ni Luna. Paano niya magagamit ang kanyang kapangyarihan laban sa isang bagay na mas malakas at mas mabagsik? Huminga siya nang malalim, pumikit, at sinubukan niyang pakiramdaman ang enerhiya sa kanyang paligid. Alam niyang may paraan para mapigilan ito, ngunit kailangan niyang matutunan ito agad.
Napansin ni Marco ang ginagawa ni Luna. “Luna, anong balak mo?”
“Pakiramdam ko kailangan kong harapin ang lider na ito nang mag-isa. Tiwala ako sa kakayahan ko, Marco.”
“Kung ‘yan ang desisyon mo, susuportahan kita,” sagot ni Marco. “Pero hindi kita iiwan. Handa akong tumulong anumang oras.”
---
Nang masigurong nataboy na nila ang karamihan sa mga Tagapagbalik, humarap si Luna sa lider. “Ikaw! Anong pakay niyo sa akin?” sigaw ni Luna habang nakahanda ang mga kamay, handang gumamit ng kapangyarihan.
Ngumisi ang lider at tumitig kay Luna na tila ba tinatanaw siya mula sa kaibuturan ng kadiliman. “Ikaw ang susi sa pagbabalik ng aming diyos. At walang makakapigil sa amin.”
Biglang sinugod ng lider si Luna, ang mga mata niya’y nagbabaga sa galit. Sa isang iglap, napakabilis ng kilos nito. Ngunit hindi nagpatalo si Luna; agad niyang ginamit ang kanyang kapangyarihan para kontrahin ang atake ng lider. Isang malakas na alon ng enerhiya ang bumalot sa kanila, nagpagulo sa paligid at tila nagpigil sa oras.
Sa gitna ng enerhiyang iyon, nagsimulang makaramdam si Luna ng koneksyon sa pinagmulan ng kapangyarihan ng lider. Alam niyang ito na ang pagkakataon para maintindihan at pigilan ang balak ng mga Tagapagbalik.
---
Sa kanyang isipan, naglakbay si Luna sa isang lugar na puno ng kadiliman. Naroon ang isang sinaunang templo na napapalibutan ng mga nilalang na tila patay na ngunit muling binuhay ng kapangyarihan ng isang diyos na nais buhayin ng mga Tagapagbalik.
“Dito nila gustong dalhin ang kapangyarihan ng aswang,” bulong ni Luna sa sarili. “Dito nila gustong bumalik ang kanilang diyos.”
Ngunit sa gitna ng kadilimang iyon, naramdaman ni Luna ang presensya ng isang liwanag—isang pamilyar na enerhiya. “Ito ba ang kapangyarihan ko?” tanong ni Luna sa sarili. “Hindi lang pala ako nilalang ng dilim, kundi tagapagdala ng liwanag.”
Sa kanyang muling pagmulat ng mga mata, isang matinding liwanag ang bumalot sa kanya. Nagulat ang lider ng mga Tagapagbalik at ang mga kasama nitong natira. “Hindi ito maaari!” sigaw ng lider.
“Hindi ako susuko,” sabi ni Luna. “Hindi ko hahayaan na sirain ninyo ang aming mundo.”
---
Biglang nagliyab ng liwanag ang paligid. Isang malakas na sigaw mula kay Luna ang nagpatalsik sa lider ng mga Tagapagbalik, na bumagsak nang may malakas na impact sa lupa. Ang iba pang mga natirang miyembro ng kulto ay nagmamadaling tumakas, natatakot sa kapangyarihang hindi nila inaasahang haharapin nila.
Humihingal si Luna, ngunit alam niyang matagumpay nilang napigilan ang panganib—ngunit pansamantala lamang. Alam niyang hindi pa ito ang huling pagkakataong magkakaharap sila ng mga Tagapagbalik.
Lumapit si Marco kay Luna at niyakap siya nang mahigpit. “Luna, napakagaling mo. Pero kailangan nating maghanda pa lalo. Alam kong babalik sila, at sa susunod, baka mas handa na sila.”
Tumango si Luna. “Oo, Marco. Alam kong hindi pa ito ang wakas. Pero ngayon, alam ko nang hindi ako nag-iisa. Kasama ko kayo, at ang buong kagubatan, para ipaglaban ang ating tahanan.”
Mula sa likod, sumang-ayon si Nando. “Maraming pang pagsubok ang darating, Luna. Pero alam kong kaya mo ito, dahil nasa dugo mo ang kapangyarihan hindi lang ng kadiliman, kundi ng liwanag na magtatanggol sa ating lahat.”
Sa gabing iyon, habang patuloy silang nagbabantay sa paligid, alam nilang nagsisimula pa lang ang kanilang tunay na pakikibaka. Ngunit buo ang loob nilang labanan ang anumang panganib, dala ang kapangyarihang nakalaan para protektahan ang kanilang tahanan at mga mahal sa buhay.
Chapter 8: Pagbabalik ng Kasaysayan
Habang lumalalim ang gabi, patuloy na nagbabantay sina Luna, Marco, at Nando sa kanilang paligid. Ang mga tunog ng kagubatan ay tila nagbabadya ng hindi magandang mangyayari—mga anino sa dilim na tila may sariling buhay. Alam nilang hindi na sila maaaring magpabaya. Kailangan nilang mas maging handa sa anumang panganib na maaaring dumating.
Mula sa gitna ng kagubatan, nakarinig sila ng mga mabibigat na yabag. Agad na kumilos si Marco at inihanda ang kanyang itak. Si Luna naman ay pinakiramdaman ang paligid gamit ang kanyang espesyal na kakayahan. Nando, sa kanyang karanasan bilang isang mambabarang, ay nagpatong ng kamay sa lupa at huminga ng malalim.
“Dumarating na sila,” sabi ni Nando, ang boses niya’y matatag ngunit seryoso. “Ang mga Tagapagbalik… nararamdaman kong may dala silang kakaibang enerhiya ngayong gabi.”
Napatitig si Marco kay Luna. “Handa ka na ba?”
Tumango si Luna, habang matinding determinasyon ang makikita sa kanyang mga mata. “Hindi ako papayag na masira nila ang ating lugar. Lalaban ako.”
---
Habang naghahanda sila, biglang sumulpot mula sa kakahuyan ang isang grupo ng mga kalalakihan na may dalang mga sulo. Mukhang desidido silang pasukin ang lugar ni Nando at sugurin ang grupo nina Luna. Sa kanilang gitna, may isang lalaki na halatang lider nila—mataas, kalbo, at may mga tatoo sa katawan na tila ba isang sinaunang sulat.
“Mga Tagapagbalik!” sigaw ng lider habang itinuturo ang kubo ni Nando. “Dumating na ang oras ng pagbabalik ng ating diyos. Ibabalik natin ang kanyang kapangyarihan sa mundong ito gamit ang dugo ng isang tagapagmana!”
Nagulat si Luna. “Ako ang tinutukoy nila…”
“Oo, ikaw nga,” sagot ni Marco. “Ngunit hindi nila tayo matatalo. Wala silang ideya kung gaano ka kalakas ngayon.”
Mabilis na lumusob ang mga kalalakihan, nagngangalit at handang pumatay. Inilabas ni Marco ang kanyang itak at sumugod kasama si Nando, na naglabas ng pulbos na halaman at hinipan ito sa hangin. Agad na nagkagulo ang paligid, nagmistulang kaluluwa ang mga lalaking nahipan ng pulbos ni Nando. Sila’y biglang naging matamlay at nawalan ng lakas. Ngunit patuloy pa rin ang iba sa pagsugod.
---
Samantala, si Luna ay nagtuon ng pansin sa lider ng grupo. Napansin niyang kakaiba ang enerhiya nito, tila ba hindi ordinaryong tao. Lumapit siya kay Nando. “May kakaiba sa lider nila. Parang may sumasanib sa kanya.”
Tumango si Nando. “Tama ka, Luna. Iyan ang patunay na hindi lang basta tao ang kinakalaban natin. Ang kalaban natin ay pinangungunahan ng isang nilalang na maaaring mula pa sa malalim na bahagi ng kadiliman.”
Kailangang mag-isip ng mabilis ni Luna. Paano niya magagamit ang kanyang kapangyarihan laban sa isang bagay na mas malakas at mas mabagsik? Huminga siya nang malalim, pumikit, at sinubukan niyang pakiramdaman ang enerhiya sa kanyang paligid. Alam niyang may paraan para mapigilan ito, ngunit kailangan niyang matutunan ito agad.
Napansin ni Marco ang ginagawa ni Luna. “Luna, anong balak mo?”
“Pakiramdam ko kailangan kong harapin ang lider na ito nang mag-isa. Tiwala ako sa kakayahan ko, Marco.”
“Kung ‘yan ang desisyon mo, susuportahan kita,” sagot ni Marco. “Pero hindi kita iiwan. Handa akong tumulong anumang oras.”
---
Nang masigurong nataboy na nila ang karamihan sa mga Tagapagbalik, humarap si Luna sa lider. “Ikaw! Anong pakay niyo sa akin?” sigaw ni Luna habang nakahanda ang mga kamay, handang gumamit ng kapangyarihan.
Ngumisi ang lider at tumitig kay Luna na tila ba tinatanaw siya mula sa kaibuturan ng kadiliman. “Ikaw ang susi sa pagbabalik ng aming diyos. At walang makakapigil sa amin.”
Biglang sinugod ng lider si Luna, ang mga mata niya’y nagbabaga sa galit. Sa isang iglap, napakabilis ng kilos nito. Ngunit hindi nagpatalo si Luna; agad niyang ginamit ang kanyang kapangyarihan para kontrahin ang atake ng lider. Isang malakas na alon ng enerhiya ang bumalot sa kanila, nagpagulo sa paligid at tila nagpigil sa oras.
Sa gitna ng enerhiyang iyon, nagsimulang makaramdam si Luna ng koneksyon sa pinagmulan ng kapangyarihan ng lider. Alam niyang ito na ang pagkakataon para maintindihan at pigilan ang balak ng mga Tagapagbalik.
---
Sa kanyang isipan, naglakbay si Luna sa isang lugar na puno ng kadiliman. Naroon ang isang sinaunang templo na napapalibutan ng mga nilalang na tila patay na ngunit muling binuhay ng kapangyarihan ng isang diyos na nais buhayin ng mga Tagapagbalik.
“Dito nila gustong dalhin ang kapangyarihan ng aswang,” bulong ni Luna sa sarili. “Dito nila gustong bumalik ang kanilang diyos.”
Ngunit sa gitna ng kadilimang iyon, naramdaman ni Luna ang presensya ng isang liwanag—isang pamilyar na enerhiya. “Ito ba ang kapangyarihan ko?” tanong ni Luna sa sarili. “Hindi lang pala ako nilalang ng dilim, kundi tagapagdala ng liwanag.”
Sa kanyang muling pagmulat ng mga mata, isang matinding liwanag ang bumalot sa kanya. Nagulat ang lider ng mga Tagapagbalik at ang mga kasama nitong natira. “Hindi ito maaari!” sigaw ng lider.
“Hindi ako susuko,” sabi ni Luna. “Hindi ko hahayaan na sirain ninyo ang aming mundo.”
---
Biglang nagliyab ng liwanag ang paligid. Isang malakas na sigaw mula kay Luna ang nagpatalsik sa lider ng mga Tagapagbalik, na bumagsak nang may malakas na impact sa lupa. Ang iba pang mga natirang miyembro ng kulto ay nagmamadaling tumakas, natatakot sa kapangyarihang hindi nila inaasahang haharapin nila.
Humihingal si Luna, ngunit alam niyang matagumpay nilang napigilan ang panganib—ngunit pansamantala lamang. Alam niyang hindi pa ito ang huling pagkakataong magkakaharap sila ng mga Tagapagbalik.
Lumapit si Marco kay Luna at niyakap siya nang mahigpit. “Luna, napakagaling mo. Pero kailangan nating maghanda pa lalo. Alam kong babalik sila, at sa susunod, baka mas handa na sila.”
Tumango si Luna. “Oo, Marco. Alam kong hindi pa ito ang wakas. Pero ngayon, alam ko nang hindi ako nag-iisa. Kasama ko kayo, at ang buong kagubatan, para ipaglaban ang ating tahanan.”
Mula sa likod, sumang-ayon si Nando. “Maraming pang pagsubok ang darating, Luna. Pero alam kong kaya mo ito, dahil nasa dugo mo ang kapangyarihan hindi lang ng kadiliman, kundi ng liwanag na magtatanggol sa ating lahat.”
Sa gabing iyon, habang patuloy silang nagbabantay sa paligid, alam nilang nagsisimula pa lang ang kanilang tunay na pakikibaka. Ngunit buo ang loob nilang labanan ang anumang panganib, dala ang kapangyarihang nakalaan para protektahan ang kanilang tahanan at mga mahal sa buhay.
Chapter 8: Pagbabalik ng Kasaysayan
Habang lumalalim ang gabi, patuloy na nagbabantay sina Luna, Marco, at Nando sa kanilang paligid. Ang mga tunog ng kagubatan ay tila nagbabadya ng hindi magandang mangyayari—mga anino sa dilim na tila may sariling buhay. Alam nilang hindi na sila maaaring magpabaya. Kailangan nilang mas maging handa sa anumang panganib na maaaring dumating.
Mula sa gitna ng kagubatan, nakarinig sila ng mga mabibigat na yabag. Agad na kumilos si Marco at inihanda ang kanyang itak. Si Luna naman ay pinakiramdaman ang paligid gamit ang kanyang espesyal na kakayahan. Nando, sa kanyang karanasan bilang isang mambabarang, ay nagpatong ng kamay sa lupa at huminga ng malalim.
“Dumarating na sila,” sabi ni Nando, ang boses niya’y matatag ngunit seryoso. “Ang mga Tagapagbalik… nararamdaman kong may dala silang kakaibang enerhiya ngayong gabi.”
Napatitig si Marco kay Luna. “Handa ka na ba?”
Tumango si Luna, habang matinding determinasyon ang makikita sa kanyang mga mata. “Hindi ako papayag na masira nila ang ating lugar. Lalaban ako.”
---
Habang naghahanda sila, biglang sumulpot mula sa kakahuyan ang isang grupo ng mga kalalakihan na may dalang mga sulo. Mukhang desidido silang pasukin ang lugar ni Nando at sugurin ang grupo nina Luna. Sa kanilang gitna, may isang lalaki na halatang lider nila—mataas, kalbo, at may mga tatoo sa katawan na tila ba isang sinaunang sulat.
“Mga Tagapagbalik!” sigaw ng lider habang itinuturo ang kubo ni Nando. “Dumating na ang oras ng pagbabalik ng ating diyos. Ibabalik natin ang kanyang kapangyarihan sa mundong ito gamit ang dugo ng isang tagapagmana!”
Nagulat si Luna. “Ako ang tinutukoy nila…”
“Oo, ikaw nga,” sagot ni Marco. “Ngunit hindi nila tayo matatalo. Wala silang ideya kung gaano ka kalakas ngayon.”
Mabilis na lumusob ang mga kalalakihan, nagngangalit at handang pumatay. Inilabas ni Marco ang kanyang itak at sumugod kasama si Nando, na naglabas ng pulbos na halaman at hinipan ito sa hangin. Agad na nagkagulo ang paligid, nagmistulang kaluluwa ang mga lalaking nahipan ng pulbos ni Nando. Sila’y biglang naging matamlay at nawalan ng lakas. Ngunit patuloy pa rin ang iba sa pagsugod.
---
Samantala, si Luna ay nagtuon ng pansin sa lider ng grupo. Napansin niyang kakaiba ang enerhiya nito, tila ba hindi ordinaryong tao. Lumapit siya kay Nando. “May kakaiba sa lider nila. Parang may sumasanib sa kanya.”
Tumango si Nando. “Tama ka, Luna. Iyan ang patunay na hindi lang basta tao ang kinakalaban natin. Ang kalaban natin ay pinangungunahan ng isang nilalang na maaaring mula pa sa malalim na bahagi ng kadiliman.”
Kailangang mag-isip ng mabilis ni Luna. Paano niya magagamit ang kanyang kapangyarihan laban sa isang bagay na mas malakas at mas mabagsik? Huminga siya nang malalim, pumikit, at sinubukan niyang pakiramdaman ang enerhiya sa kanyang paligid. Alam niyang may paraan para mapigilan ito, ngunit kailangan niyang matutunan ito agad.
Napansin ni Marco ang ginagawa ni Luna. “Luna, anong balak mo?”
“Pakiramdam ko kailangan kong harapin ang lider na ito nang mag-isa. Tiwala ako sa kakayahan ko, Marco.”
“Kung ‘yan ang desisyon mo, susuportahan kita,” sagot ni Marco. “Pero hindi kita iiwan. Handa akong tumulong anumang oras.”
---
Nang masigurong nataboy na nila ang karamihan sa mga Tagapagbalik, humarap si Luna sa lider. “Ikaw! Anong pakay niyo sa akin?” sigaw ni Luna habang nakahanda ang mga kamay, handang gumamit ng kapangyarihan.
Ngumisi ang lider at tumitig kay Luna na tila ba tinatanaw siya mula sa kaibuturan ng kadiliman. “Ikaw ang susi sa pagbabalik ng aming diyos. At walang makakapigil sa amin.”
Biglang sinugod ng lider si Luna, ang mga mata niya’y nagbabaga sa galit. Sa isang iglap, napakabilis ng kilos nito. Ngunit hindi nagpatalo si Luna; agad niyang ginamit ang kanyang kapangyarihan para kontrahin ang atake ng lider. Isang malakas na alon ng enerhiya ang bumalot sa kanila, nagpagulo sa paligid at tila nagpigil sa oras.
Sa gitna ng enerhiyang iyon, nagsimulang makaramdam si Luna ng koneksyon sa pinagmulan ng kapangyarihan ng lider. Alam niyang ito na ang pagkakataon para maintindihan at pigilan ang balak ng mga Tagapagbalik.
---
Sa kanyang isipan, naglakbay si Luna sa isang lugar na puno ng kadiliman. Naroon ang isang sinaunang templo na napapalibutan ng mga nilalang na tila patay na ngunit muling binuhay ng kapangyarihan ng isang diyos na nais buhayin ng mga Tagapagbalik.
“Dito nila gustong dalhin ang kapangyarihan ng aswang,” bulong ni Luna sa sarili. “Dito nila gustong bumalik ang kanilang diyos.”
Ngunit sa gitna ng kadilimang iyon, naramdaman ni Luna ang presensya ng isang liwanag—isang pamilyar na enerhiya. “Ito ba ang kapangyarihan ko?” tanong ni Luna sa sarili. “Hindi lang pala ako nilalang ng dilim, kundi tagapagdala ng liwanag.”
Sa kanyang muling pagmulat ng mga mata, isang matinding liwanag ang bumalot sa kanya. Nagulat ang lider ng mga Tagapagbalik at ang mga kasama nitong natira. “Hindi ito maaari!” sigaw ng lider.
“Hindi ako susuko,” sabi ni Luna. “Hindi ko hahayaan na sirain ninyo ang aming mundo.”
---
Biglang nagliyab ng liwanag ang paligid. Isang malakas na sigaw mula kay Luna ang nagpatalsik sa lider ng mga Tagapagbalik, na bumagsak nang may malakas na impact sa lupa. Ang iba pang mga natirang miyembro ng kulto ay nagmamadaling tumakas, natatakot sa kapangyarihang hindi nila inaasahang haharapin nila.
Humihingal si Luna, ngunit alam niyang matagumpay nilang napigilan ang panganib—ngunit pansamantala lamang. Alam niyang hindi pa ito ang huling pagkakataong magkakaharap sila ng mga Tagapagbalik.
Lumapit si Marco kay Luna at niyakap siya nang mahigpit. “Luna, napakagaling mo. Pero kailangan nating maghanda pa lalo. Alam kong babalik sila, at sa susunod, baka mas handa na sila.”
Tumango si Luna. “Oo, Marco. Alam kong hindi pa ito ang wakas. Pero ngayon, alam ko nang hindi ako nag-iisa. Kasama ko kayo, at ang buong kagubatan, para ipaglaban ang ating tahanan.”
Mula sa likod, sumang-ayon si Nando. “Maraming pang pagsubok ang darating, Luna. Pero alam kong kaya mo ito, dahil nasa dugo mo ang kapangyarihan hindi lang ng kadiliman, kundi ng liwanag na magtatanggol sa ating lahat.”
Sa gabing iyon, habang patuloy silang nagbabantay sa paligid, alam nilang nagsisimula pa lang ang kanilang tunay na pakikibaka. Ngunit buo ang loob nilang labanan ang anumang panganib, dala ang kapangyarihang nakalaan para protektahan ang kanilang tahanan at mga mahal sa buhay.
Chapter 8: Pagbabalik ng Kasaysayan
Habang lumalalim ang gabi, patuloy na nagbabantay sina Luna, Marco, at Nando sa kanilang paligid. Ang mga tunog ng kagubatan ay tila nagbabadya ng hindi magandang mangyayari—mga anino sa dilim na tila may sariling buhay. Alam nilang hindi na sila maaaring magpabaya. Kailangan nilang mas maging handa sa anumang panganib na maaaring dumating.
Mula sa gitna ng kagubatan, nakarinig sila ng mga mabibigat na yabag. Agad na kumilos si Marco at inihanda ang kanyang itak. Si Luna naman ay pinakiramdaman ang paligid gamit ang kanyang espesyal na kakayahan. Nando, sa kanyang karanasan bilang isang mambabarang, ay nagpatong ng kamay sa lupa at huminga ng malalim.
“Dumarating na sila,” sabi ni Nando, ang boses niya’y matatag ngunit seryoso. “Ang mga Tagapagbalik… nararamdaman kong may dala silang kakaibang enerhiya ngayong gabi.”
Napatitig si Marco kay Luna. “Handa ka na ba?”
Tumango si Luna, habang matinding determinasyon ang makikita sa kanyang mga mata. “Hindi ako papayag na masira nila ang ating lugar. Lalaban ako.”
---
Habang naghahanda sila, biglang sumulpot mula sa kakahuyan ang isang grupo ng mga kalalakihan na may dalang mga sulo. Mukhang desidido silang pasukin ang lugar ni Nando at sugurin ang grupo nina Luna. Sa kanilang gitna, may isang lalaki na halatang lider nila—mataas, kalbo, at may mga tatoo sa katawan na tila ba isang sinaunang sulat.
“Mga Tagapagbalik!” sigaw ng lider habang itinuturo ang kubo ni Nando. “Dumating na ang oras ng pagbabalik ng ating diyos. Ibabalik natin ang kanyang kapangyarihan sa mundong ito gamit ang dugo ng isang tagapagmana!”
Nagulat si Luna. “Ako ang tinutukoy nila…”
“Oo, ikaw nga,” sagot ni Marco. “Ngunit hindi nila tayo matatalo. Wala silang ideya kung gaano ka kalakas ngayon.”
Mabilis na lumusob ang mga kalalakihan, nagngangalit at handang pumatay. Inilabas ni Marco ang kanyang itak at sumugod kasama si Nando, na naglabas ng pulbos na halaman at hinipan ito sa hangin. Agad na nagkagulo ang paligid, nagmistulang kaluluwa ang mga lalaking nahipan ng pulbos ni Nando. Sila’y biglang naging matamlay at nawalan ni Luna. Paano niya magagami bx js isa. Tiwala ako sa kakayahan ko, Marco.”
“Kung ‘yan ang desisyon mo, susuportahan kita,” sagot ni Marco. “Pero hindi kita iiwan. Handa akong tumulong anumang oras.”
---
Nang masigurong nataboy na nila ang karamihan sa mga Tagapagbalik, humarap si Luna sa lider. “Ikaw! Anong pakay niyo sa akin?” sigaw ni Luna habang nakahanda ang mga kamay, handang gumamit ng kapangyarihan.
Ngumisi ang lider at tumitig kay Luna na tila ba tinatanaw siya mula sa kaibuturan ng kadiliman. “Ikaw ang susi sa pagbabalik ng aming diyos. At walang makakapigil sa amin.”
Biglang sinugod ng lider si Luna, ang mga mata niya’y nagbabaga sa galit. Sa isang iglap, napakabilis ng kilos nito. Ngunit hindi nagpatalo si Luna; agad niyang ginamit ang kanyang kapangyarihan para kontrahin ang atake ng lider. Isang malakas na alon ng enerhiya ang bumalot sa kanila, nagpagulo sa paligid at tila nagpigil sa oras.
Sa gitna ng enerhiyang iyon, nagsimulang makaramdam si Luna ng koneksyon sa pinagmulan ng kapangyarihan ng an na sirain ninyo ang aming mundo.”
---
Biglang nagliyab ng liwanag ang paligid. Isang malakas na sigaw mula kay Luna ang nagpatalsik sa lider ng mga Tagapagbalik, na bumagsak nang may malakas na impact sa lupa. Ang iba pang mga natirang miyembro ng kulto ay nagmamadaling tumakas, natatakot sa kapangyarihang hindi nila inaasahang haharapin nila.
Humihingal si Luna, ngunit alam niyang matagumpay nilang napigilan ang panganib—ngunit pansamantala lamang. Alam tunay na pakikibaka. Ngunit buo ang loob nilang labanan ang anumang panganib, dala ang kapangyarihang nakalaan para protektahan ang kanilang tahanan at mga mahal sa buhay.
Chapter 8: Pagbabalik ng Kasaysayan
Habang lumalalim ang gabi, patuloy na nagbabantay sina Luna, Marco, at Nando sa kanilang paligid. Ang mga tunog ng kagubatan ay tila nagbabadya ng hindi magandang mangyayari—mga anino sa dilim na tila may sariling buhay. Alam nilang hindi na sila maaaring magpabaya. Kailangan nilang mas maging handa sa anumang panganib na maaaring dumating.
Mula sa gitna ng kagubatan, nakarinig sila ng mga mabibigat na yabag. Agad na kumilos si Marco at inihanda ang kanyang itak. Si Luna naman ay pinakiramdaman ang paligid gamit ang kanyang espesyal na kakayahan. Nando, sa kanyang karanasan bilang isang mambabarang, ay nagpatong ng kamay sa lupa at huminga ng malalim.
“Dumarating na sila,” sabi ni Nando, ang boses niya’y matatag ngunit seryoso. “Ang mga Tagapagbalik… nararamdaman kong may dala silang kakaibang enerhiya ngayong gabi.”
Napatitig si Marco kay Luna. “Handa ka na ba?”
Tumango si Luna, habang matinding determinasyon ang makikita sa kanyang mga mata. “Hindi ako papayag na masira nila ang ating lugar. Lalaban ako.”
---
Habang naghahanda sila, biglang sumulpot mula sa kakahuyan ang isang grupo ng mga kalalakihan na may dalang mga sulo. Mukhang desidido silang pasukin ang lugar ni Nando at sugurin ang grupo nina Luna. Sa kanilang gitna, may isang lalaki na halatang lider nila—mataas, kalbo, at may mga tatoo sa katawan na tila ba isang sinaunang sulat.
“Mga Tagapagbalik!” sigaw ng lider habang itinuturo ang kubo ni Nando. “Dumating na ang oras ng pagbabalik ng ating diyos. Ibabalik natin ang kanyang kapangyarihan sa mundong ito gamit ang dugo ng isang tagapagmana!”
Nagulat si Luna. “Ako ang tinutukoy nila…”
“Oo, ikaw nga,” sagot ni Marco. “Ngunit hindi nila tayo matatalo. Wala silang ideya kung gaano ka kalakas ngayon.”
Mabilis na lumusob ang mga kalalakihan, nagngangalit at handang pumatay. Inilabas ni Marco ang kanyang itak at sumugod kasama si Nando, na naglabas ng pulbos na halaman at hinipan ito sa hangin. Agad na nagkagulo ang paligid, nagmistulang kaluluwa ang mga lalaking nahipan ng pulbos ni Nando. Sila’y biglang naging matamlay at nawalan ng lakas. Ngunit patuloy pa rin ang iba sa pagsugod.
---
Samantala, si Luna ay nagtuon ng pansin sa lider ng grupo. Napansin niyang kakaiba ang enerhiya nito, tila ba hindi ordinaryong tao. Lumapit siya kay Nando. “May kakaiba sa lider nila. Parang may sumasanib sa kanya.”
Tumango si Nando. “Tama ka, Luna. Iyan ang patunay na hindi lang basta tao ang kinakalaban natin. Ang kalaban natin ay pinangungunahan ng isang nilalang na maaaring mula pa sa malalim na bahagi ng kadiliman.”
Kailangang mag-isip ng mabilis ni Luna. Paano niya magagamit ang kanyang kapangyarihan laban sa isang bagay na mas malakas at mas mabagsik? Huminga siya nang malalim, pumikit, at sinubukan niyang pakiramdaman ang enerhiya sa kanyang paligid. Alam niyang may paraan para mapigilan ito, ngunit kailangan niyang matutunan ito agad.
Napansin ni Marco ang ginagawa ni Luna. “Luna, anong balak mo?”
“Pakiramdam ko kailangan kong harapin ang lider na ito nang mag-isa. Tiwala ako sa kakayahan ko, Marco.”
“Kung ‘yan ang desisyon mo, susuportahan kita,” sagot ni Marco. “Pero hindi kita iiwan. Handa akong tumulong anumang oras.”
---
Nang masigurong nataboy na nila ang karamihan sa mga Tagapagbalik, humarap si Luna sa lider. “Ikaw! Anong pakay niyo sa akin?” sigaw ni Luna habang nakahanda ang mga kamay, handang gumamit ng kapangyarihan.
Ngumisi ang lider at tumitig kay Luna na tila ba tinatanaw siya mula sa kaibuturan ng kadiliman. “Ikaw ang susi sa pagbabalik ng aming diyos. At walang makakapigil sa amin.”
Biglang sinugod ng lider si Luna, ang mga mata niya’y nagbabaga sa galit. Sa isang iglap, napakabilis ng kilos nito. Ngunit hindi nagpatalo si Luna; agad niyang ginamit ang kanyang kapangyarihan para kontrahin ang atake ng lider. Isang malakas na alon ng enerhiya ang bumalot sa kanila, nagpagulo sa paligid at tila nagpigil sa oras.
Sa gitna ng enerhiyang iyon, nagsimulang makaramdam si Luna ng koneksyon sa pinagmulan ng kapangyarihan ng lider. Alam niyang ito na ang pagkakataon para maintindihan at pigilan ang balak ng mga Tagapagbalik.
---
Sa kanyang isipan, naglakbay si Luna sa isang lugar na puno ng kadiliman. Naroon ang isang sinaunang templo na napapalibutan ng mga nilalang na tila patay na ngunit muling binuhay ng kapangyarihan ng isang diyos na nais buhayin ng mga Tagapagbalik.
“Dito nila gustong dalhin ang kapangyarihan ng aswang,” bulong ni Luna sa sarili. “Dito nila gustong bumalik ang kanilang diyos.”
Ngunit sa gitna ng kadilimang iyon, naramdaman ni Luna ang presensya ng isang liwanag—isang pamilyar na enerhiya. “Ito ba ang kapangyarihan ko?” tanong ni Luna sa sarili. “Hindi lang pala ako nilalang ng dilim, kundi tagapagdala ng liwanag.”
Sa kanyang muling pagmulat ng mga mata, isang matinding liwanag ang bumalot sa kanya. Nagulat ang lider ng mga Tagapagbalik at ang mga kasama nitong natira. “Hindi ito maaari!” sigaw ng lider.
“Hindi ako susuko,” sabi ni Luna. “Hindi ko hahayaan na sirain ninyo ang aming mundo.”
---
Biglang nagliyab ng liwanag ang paligid. Isang malakas na sigaw mula kay Luna ang nagpatalsik sa lider ng mga Tagapagbalik, na bumagsak nang may malakas na impact sa lupa. Ang iba pang mga natirang miyembro ng kulto ay nagmamadaling tumakas, natatakot sa kapangyarihang hindi nila inaasahang haharapin nila.
Humihingal si Luna, ngunit alam niyang matagumpay nilang napigilan ang panganib—ngunit pansamantala lamang. Alam niyang hindi pa ito ang huling pagkakataong magkakaharap sila ng mga Tagapagbalik.
Lumapit si Marco kay Luna at niyakap siya nang mahigpit. “Luna, napakagaling mo. Pero kailangan nating maghanda pa lalo. Alam kong babalik sila, at sa susunod, baka mas handa na sila.”
Tumango si Luna. “Oo, Marco. Alam kong hindi pa ito ang wakas. Pero ngayon, alam ko nang hindi ako nag-iisa. Kasama ko kayo, at ang buong kagubatan, para ipaglaban ang ating tahanan.”
Mula sa likod, sumang-ayon si Nando. “Maraming pang pagsubok ang darating, Luna. Pero alam kong kaya mo ito, dahil nasa dugo mo ang kapangyarihan hindi lang ng kadiliman, kundi ng liwanag na magtatanggol sa ating lahat.”
Sa gabing iyon, habang patuloy silang nagbabantay sa paligid, alam nilang nagsisimula pa lang ang kanilang tunay na pakikibaka. Ngunit buo ang loob nilang labanan ang anumang panganib, dala ang kapangyarihang nakalaan para protektahan ang kanilang tahanan at mga mahal sa buhay.
aka
- Writer
