ตอนที่17 หลานชายที่ตามหา
“เรื่องนั้นฉันขอเวลาหน่อย เพราะฉันเพิ่งจะย้ายมาแกก็น่าจะรู้ ยังไม่ค่อยรู้เขารู้เราเท่าไหร่ อีกอย่างภารกิจที่นายส่งฉันมาที่นี่ก็เพื่อจัดการกับคนที่แกกำลังมีปัญหาอยู่ด้วยนี่แหละ”
“เอ่อๆ ฉันพอเข้าใจยังไงแกก็ต้องระวังตัวด้วยนะไอ้ผู้กอง ถ้ามันรู้ว่าแกมาที่นี่เพื่ออะไรมันคงไม่ปล่อยให้แกทำงานสะดวกแน่”
ผู้กองเอกนาวินตบไหล่พ่อเลี้ยงหนุ่มแรงๆ สองสามครั้ง ก่อนที่ทั้งสองจะจ้องหน้ากันนิ่ง
“แกเองก็เหมือนกันเพื่อน ถึงจะเพิ่งมาได้ไม่นานฉันก็พอได้ยินได้ฟังอะไรมาบ้าง จริงสิแล้วนี่แม่บ้านคนใหม่ของแกอยู่ไหนล่ะฉันไม่เห็นหน้าเลย” ผู้กองเอกนาวินยิ้มเจ้าเล่ห์ขณะจ้องหน้าเพื่อนตาไม่กระพริบ
“เห็นบอกว่าจะออกไปทำธุระข้างนอก และจะรอรับน้องกายกลับมาด้วย ฉันเลยให้ดอนออกไปด้วยกลัวว่าจะถูกไอ้พวกหมาหมู่ลอบกัดเอาอีก”
“แหมเสียดายจัง นึกว่าจะได้เจอ” ผู้กองหนุ่มรำพึงรำพัน
“อ้าว! แกก็รอกินข้าวเย็น
