เหยื่อกาม #10 - รอดตัวไป
1357 Words
เมื่อตัวเครื่องพร้อมทำงาน มือหนายกบุหรี่ขึ้นมาอัดควันเข้าปอดถี่ๆเป็นทีสุดท้ายตามด้วยจิ้มดับลงในถ้วยของมัน และค่อยๆตั้งวางลงบนเมาส์ไร้สายจับเลื่อนกดคลิกเข้าไปในไฟล์กล้องวงจรปิดอย่างใจเย็นในนาทีต่อมา
ดวงตาคู่คมจ้องมองภาพเคลื่อนไหวบนหน้าจอไม่ละ เสือดุนลิ้นในกระพุ้งแก้ม พลางกดตัดข้ามคลิปไปในตอนที่เขากำลังปู้ยีปู้ยำหญิงสาว แล้วปล่อยให้มันเล่นไปเรื่อยๆ
“อ๊ะ..อื้อ”
ปั่ก! ปั่ก! ปั่ก!
“อื้ม..แน่นฉิบ”
“อื้อ..อ๊ะ..อ๊า~”
“ชอบใช่ไหม?”
ปั่ก! ปั่ก! ปั่ก! ปั่ก!
“อึก..บะ..เบาหน่อย มันจุก”
“พะ..พี่เสือ..อื้อ..อ๊ะ..มะ..มัน..อึก..อร้ายยย”
จนกระทั่งอารมณ์ในตัวเขาเริ่มพลุกพล่าน เพราะเริ่มทนต่อเสียงร้องครวนครางของเธอที่มันหล่อหลอมเข้ามาในโซนประสาทไม่ไหว ทั้งผิวขาวๆ หน้าสวยๆ และสรีระของเธอ ทำให้เขาอยากจะซ้ำ
"แม่งเอ้ย ซี้ดดดดดด" เสือร้องซี้ดขึ้นด้วยความเสียวซ่าน ขณะนั่งกุมท่อนเอ็นใหญ่ของตัวเองที่มันแข็งชันอยู่ใต้ร่มผ้า
ทำเอาเล้งที่นั่งขัดกระบอกปืนอยู่เบือนตามองไปยังต้นทางของเสียง ก่อนจะเอ่ยถามขึ้นด้วยความแปลกใจ "เป็นไรของมึงวะไอ้เสือ อยู่ๆก็คราง อย่าบอกนะว่าตัดคลิปคนนี้มึงถึงกับทนไม่ไหว?"
"....." ไม่เพียงแต่เพื่อนที่สงสัยเขาก็ยังงงกับตัวเองเลยว่าความรู้สึกพวกนี้ตีรวนเข้ามาได้ยังไง ทุกทีเขาไม่เคยมีความรู้สึกแบบนี้เลยและไม่เคยคิดที่อยากจะซ้ำใครด้วย แต่แปลกกับผู้หญิงคนนี้แค่เห็นหน้าเธอเขาก็รู้สึกทนไม่ไหวขึ้นมาเสียดื้อๆ
เสือไม่ได้ตอบอะไรกลับ เขากัดฟันแน่นข่มความปวดหนึบในกาย รีบกดกอคลิปให้จบก่อนจะทำการเบลอหน้าของตัวเองและหญิงสาว รวมไปถึงของลับของเธอ
"แสดงว่าเด็ดจริง ถึงขั้นทำไอ้เสือร้องได้ ไม่ธรรมดา"
"....."
"ไปว่าวก่อนไหม ดูทรงอารมณ์มึงจะค้างนะ"
"พูดมากไอ้สัตว์" คำพูดกระแนะกระแหนของเล้ง ทำให้เสือต้องกัดฟันด่าออกมาด้วยความรำคาญ
"....." คนถูกด่าไหวไหล่ให้อย่างกวนๆ ก้มหน้ามาขัดกระบอกปืนต่อ ปล่อยให้เพื่อนรักควบคุมอารมณ์ของตัวเองไป
สองชั่วโมงต่อมา..
จู่ๆเสียงไฟล์ในคอมพิวเตอร์กลับเด้งดึงความสนใจให้โจรหนุ่มที่นั่งเช็กสินค้าล็อตใหม่อยู่บนโซฟา รีบหยัดกายลุกขึ้นเดินไปดูทันทีพร้อมกับคีบบุหรี่ขึ้นมาคาบไว้
เมื่อเห็นภาพบนหน้าจอคิ้วเข้มบนใบหน้าคมคายก็ขมวดเข้าหากันด้วยความแปลกใจ เป็นจังหวะเดียวกันกับที่เล้งเปิดประตูเข้ามาพอดี
"เป็นอะไรวะ?" คนถือแก้วกาแฟถามขึ้นทันทีที่เห็นสีหน้าเคร่งเครียดของเพื่อน
"อยู่ๆไฟล์คลิปก็เด้ง เหมือนจะเสีย"
"ฮะ! เด้งได้ไงวะ" คำตอบของเสือ ทำเอาเล้งตกใจรีบสาวเท้าเข้ามาดู "แล้วแบบนี้จะทันส่งให้ลูกค้าไหมเนี่ย ไอ้เวรเอ๊ย"
"แล้วกูจะรู้ไหม ไม่ทันก็หาคลิปของพวกเด็กในบ่อนส่งไปแทนก่อน"
"ค*ยเหอะ ราคาตกตายห่า" มือหนายกขึ้นกุมขมับ น่าแปลกตั้งแต่ตัดคลิปขายยังไม่เคยมีคลิปไหนที่มีปัญหาเท่าคลิปนี้มาก่อนเลย แถมยังเป็นปัญหาใหญ่ให้ต้องมาคอยแก้อีก "มึงรีบแก้ดิ เดี๋ยวสินค้ากูไปนั่งเช็กเอง" ว่าจบเขาก็เดินไปหย่อนตัวนั่งลงเช็กล็อตสินค้าโดยไม่พูดอะไรต่อ
"....." เสือนั่งแก้ไฟล์ตามที่เพื่อนรักบอกอย่างใจเย็น พลางจับบุหรี่สูดควันเข้าปอดสองสามทีแล้วจิ้มดับในถ้วยของมัน
ขณะที่นั่งแก้อยู่เพียงไม่กี่นาทีไฟล์ก็เด้งขึ้นมาบนหน้าจอรัวๆ ก่อนจะถูกลบไปโดยอัตโนมัติทั้งไฟล์เต็มและไฟล์ตัด สร้างความหงุดหงิดให้เขาไม่น้อย
"เหี้ยไรวะเนี่ย!" ริมฝีปากหนาร้องอุทานขึ้น จนคนที่นั่งเช็กของอยู่บนโซฟาต้องเงยหน้าขึ้นมาถามอีกครั้ง
"ทำไมวะ มันแก้ไม่ได้เหรอ"
"เออ แม่งรวนจนไฟล์โดนลบไปหมดแล้ว"
"แม่งเอ้ย! คอมมึงเจ๊งปะเนี่ย ต้องเสียเวลาตัดใหม่อีก"
"ตัดใหม่ก็ไม่ได้ ไฟล์เต็มก็โดนลบไปหมด"
"โอ๊ยยยยไอ้เหี้ย..ซวยฉิบหาย"
"มึงลองไปเปิดคอมมึงดูดิว่าไฟล์เต็มยังอยู่หรือเปล่า ถ้าไม่อยู่มึงก็ไปค้นหาคลิปเด็กในบ่อนสักสองสามคลิปส่งไปให้ลูกค้าแทนก่อน" เสือบอกตัดปัญหา แล้วเอนตัวพิงเก้าอี้ตวัดสายตามองหน้าเพื่อนรักนิ่งทว่าดุดัน
"เออๆ"
"....." โจรหนุ่มพ่นลมหายใจออกมาเบาๆ มองตามหลังเล้งที่เดินยกแก้วกาแฟดื่มมุ่งหน้าไปยังโต๊ะทำงาน เขาเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์มือถือของหญิงสาวขึ้นมาดูอีกครั้ง ไม่วายบ่นพึมพำในใจ 'หึ! รอดตัวไปนะ'
"อื้อ..ฮึก!" แคทที่ยังนอนไม่รู้สึกตัวค่อยๆเริ่มขยับกายไปมาเบาๆในช่วงกลางดึก คิ้วงามขมวดเป็นปมเมื่อเหตุการณ์ที่เธอเพิ่งพบเจอมาตามหลอกหลอนอยู่ในจิตใจ
"พะ..พี่เสือ ยะ..อย่านะ" เสียงพร่ำเพ้อเล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากอวบอิ่มสลับกับเสียงสะอื้นไห้ หยาดน้ำสีใสไหลรินจากหางตาหยดลงบนหมอน "อย่าเข้ามา..ออกไป"
"....." ก้านซึ่งนั่งหลับตาพิงกระดานไม้เฝ้าไข้เพื่อนสนิทอยู่ พอได้ยินเสียงร้องครวญครางก็สะดุ้งลืมตาตื่นพร้อมกับรีบหันหน้าไปมอง
ร่างสูงกำยำปรี่เข้าไปจับแขนหญิงสาว พลางยกหลังมืออีกข้างขึ้นไปเตะวัดอุณหภูมิบนหน้าผากมนทับแผ่นเจลลดไข้ ในขณะที่เธอนอนกระสับกระส่ายอยู่ฟูกเหมือนคนกำลังหวาดผวาอะไรสักอย่าง
"ไอ้แคท! ไอ้แคทมึงเป็นอะไร"
"ไม่ ได้โปรดพี่อย่าทำแบบนี้เลยนะ ปล่อยฉันไปเถอะ" เธอหวีดร้องดังขึ้นอย่างไม่มีท่าทีว่าจะหยุด ก้านขยับเข้ามาประคองร่างอรชรด้วยอ้อมแขนแกร่ง โอบกอดด้วยความเป็นห่วงเป็นใย
"ไม่อย่า ไอ้เลวปล่อยฉัน ปล่อย" แคทดิ้นขลุกขลักไร้สติอยู่ในอ้อมกอดของเพื่อน เธอปัดป่ายทุบตีอีกฝ่ายด้วยความกลัวสุดขีด
"แคทกูก้าน..มึงหยุดแล้วลืมตามองกู" ชายหนุ่มพยายามร้องเรียกสติของเพื่อนตัวเองให้กลับมา ฝ่ามือหนาข้างหนึ่งคอยลูบศีรษะทุยเบาๆเผื่อให้อีกคนได้ผ่อนคลาย
"บอกว่าอย่าเข้ามา ฮึก...อย่าาาาา"
"มึงไม่ต้องกลัวนะ กูจะไม่ยอมให้ใครมาทำอะไรมึงได้อีก"
"ออกไปนะ กรี๊ดดดดด!..ออกไป"
"แคท!"
"เฮือกก!" เสียงนุ่มทุ้มของก้านเรียกให้แคทสะดุ้งตื่นจากภวังค์ ดวงตากลมโตค่อยๆปรือขึ้นจนเห็นใบหน้าคมคายของเพื่อนสนิทลอยเด่นตรงหน้า "ก้าน.." เรียกแล้วเธอก็โผกอดคนตรงหน้าแน่น หยาดน้ำตาไหลออกจากห่างตาหยดแล้วหยดเล่า
"เออกูเอง มึงไม่ต้องกลัวนะไอ้แคท กูอยู่ตรงนี้ไม่มีใครมาทำอะไรมึงได้ มึงปล่อยวางเรื่องมันผ่านมาแล้วปล่อยให้มันผ่านไป อย่าไปยึดติดมันจะได้ไม่ต้องตามหลอกหลอนมึง" ซึ่งเขาก็กอดปลอบเพื่อนสาวกลับด้วยความรักที่เพื่อนคนหนึ่งมีให้ แววตาคมมีความกังวลอยู่เล็กน้อย ทั้งเป็นห่วงและกลัวว่าสิ่งที่เพื่อนเจอมาจะฝั่งใจจนกลายเป็นบ้า
"ฮึก.." ใบหน้าหวานพยักหน้ารับรู้ พอรู้ว่ามีก้านอยู่ด้วยคอยเฝ้าคอยปกป้อง แคทจึงผล็อยหลับไปอีกครั้งด้วยความเผลียจากพิษไข้ที่ขึ้นสูง
เมื่อเห็นว่าคนในอ้อมแขนนอนหลับสนิทแล้วก้านก็ได้ว่างเจ้าของร่างอรชรลงบนที่นอนอย่างเบามือ พร้อมกับห่มผ้าให้ทั้งแกะเปลี่ยนแผ่นเจลลดไข้ให้ใหม่ จากนั้นจึงขยับกลับมานั่งเฝ้าตามเดิม
---------------------------------------
- Writer
