“PUPUNTA ako sa Pangasinan para makausap ang Tita Laura mo. Pakikiusapan ko siyang bigyan tayo ng panahon. Pag-iiponan ko ang singkwenta mil. Siguro ay aabot ng isang taon o higit pa bago ko mabuo ang pera, pero ayos lang. Ang importante sa ngayon ay mapapayag ko ang kapatid ng tatay mo para hindi mawala sa atin ang bahay na ito.”
Marahan akong tumango sa sinabi ni Nanay. “Kailan n’yo po balak bumiyahe?”
Hindi sumagot si Nanay. Pagtingin ko sa kaniya ay nakakunot ang noo niya sa akin. “Bakit parang matamlay ka? May sakit ka ba, Celine?” nag-aalalang tanong niya.
Naalarma ako. Mabilis akong umiling at pilit na pinasigla ang aking boses nang muling magsalita. “Pagod lang po. Kailan... kayo bibiyahe papunta kina Tita Laura?”
Malalim na nagbuntung-hininga si Nanay bago sumagot. “Bukas din
