บทที่31ท่านพ่อโกรธท่านแม่หรือ
1 เดือนที่ผ่านมาหลิ่งเฟิ่งนอนกับลูก ๆทุกคน เมื่อวานเยว์ชิงเข้าไปนอนในห้องที่เคยเป็นห้องนอนของทั้งคู่…คราแรกนางคิดว่าพอลูกหลับเขาอาจจะเข้ามานอน แต่เปล่าเลย เมื่อนางออกไปดู เห็นเสี่ยวหยางหนุนแขนซ้าย เสี่ยวซินหนุนแขนขวาบิดา ส่วนเสี่ยวหมิงนั้นนอนตะแคงอีกฝั่ง
“หึ…” นางปลายตามองแล้วกระทึบเท้ากลับเข้าไปนอนคนเดียว แล้วคิดว่าจะทำอย่างไร ที่หาเงินก้อนนั้นเจอ…นางอยากไปจากที่นี่แล้ว
เมื่อคืนฝนตกหนักทั้งคืน หลิ่งเฟิ่งค่อย ๆยกแขนออกทีละข้าง กลัวลูก ๆจะตื่น จากนั้นเอาหมอนให้พวกเขาหนุน ที่เขาตื่นแต่เช้า เพื่อมาหุงข้าว แต่เห็นบุตรชายคนโตขยับตัว เขาหันไปกระซิบบอกลูกชาย
“อาหมิง เจ้าหลับต่อเถอะ…ยังเช้าอยู่” เขาเห็นบิดาเพิ่งลุกขึ้น มิใช่ว่าท่านพ่อไปนอนในห้องกับมารดาหรือ เขาคิดว่าเมื่อคือหลังจากที่เขากับน้อง ๆหลับแล้ว ท่านพ่อจะกลับไปนอนในห้องกับท่านแม่
“มิเป็นไรท่านพ่อ ข้ารู้ส
