บทที่24คลังเสบียง
“คือ…แบบนี้เจ้าค่ะท่านแม่ ตอนนี้จื่อถงก็มิได้ไปหาของป่า…แล้วท่านแม่คิดดู ในปีหนึ่ง ทั้งข้าและจื่อถงได้ไปเข้าป่าเป็นเวลาไม่กี่เดือน อีกอย่างหลิ่งเฟิ่งตกงานด้วยเจ้าค่ะ”
นางส่งยิ้มอ่อน ๆไปให้ท่านแม่ ที่มองตานางไม่กะพริบ อ่าา…ปานนี้ท่านแม่คงเข้าใจไปแล้ว ว่าข้าทำทั้งหมดนี้เพื่อหลิ่งเฟิ่งคนเดียว เอาจริง ๆ ข้าทำเพื่อทุกคนนั่นแหละ แต่แววตาท่านแม่ปักใจไปแล้ว ว่าข้าทำเพื่อเขา
“เจ้าก็เลยจะชวนพวกเขามาลงทุนร่วมกัน”
“ใช่แล้วท่านแม่ ข้าจะเก็บเงินจากพวกเขาคนละเท่า ๆกัน ดูเหมือนจื่อถงจะมีเงินเก็บมากหน่อย ถ้าเขาจะลงมากกว่าคนอื่น พอพวกเราขายได้ จื่อถงจะได้กำไรมากกว่าคนอื่น…ส่วนที่เหลือบุตรสาวท่านแม่จะลงเงินเยอะหน่อย แล้วให้พวกเขาสองคนลงแรง…ดีไหมเจ้าคะ”
“อืม…แม่ตามใจเจ้า” นางรู้ว่าบุตรสาวทำทั้งหมดนี้เพื่ออยากช่วยเหลือครอบครัวของคนที่รัก…แล้วมันเป็นวิธีเดียว ที่คนอย่างหลิ่งเฟิ่งจะรับคว
