CHAPTER 11
ติ ภาพฟ้า ศิลาธนันการ: TALK
จากวันนั้นงานก็รัดตัวผมมากเหลือเกินไม่มีทางหลีกเลี่ยงได้เลยสักครั้งรอบหนึ่งวันได้นอนแค่สองชั่วโมงจึงทำให้ร่างกายล้ามากทว่ายังต้องแบกสังขารมาทำงานแต่เช้านอนดึกดื่นหรืออาจเป็นเช้าอีกวันของใครหลายคนก็เป็นได้ทำอย่างนี้วนกันสองอาทิตย์กว่าแล้ว
การดำรงชีวิตของผมส่วนใหญ่นั้นจึงต้องการอาศัยคาเฟอีนมากกว่าข้าวพยายามอัดมันเข้าไปทั้งเช้ากลางวันบ่ายตบท้ายด้วยกลางดึกถ้าไม่ใช้ไม่มีทางทำงานได้เสร็จ
อายุผมคงไม่ยืนแน่
ทำงานเอาโหล่ แดกกาแฟแทนข้าว เวลาคลายเครียดแดกเหล้า
เหอะ... เจริญ
ก๊อกๆ
“เชิญ”
“เอกสารจากสำนักงานใหญ่ครับบอสและจดหมายจากคุณกวางครับ”
“อืม” ผมตอบครับเลขาจากนั้นก็หลับตาลงเอนหลังไปพิงเก้าอี้เผยความอ่อนล้าให้เลขาเห็น เสียงถอนหายใจของมันลากยาวอ่อนล้าเพราะพยายามเตือนผมแต่ผมไม่ฟังทำเป็นหูทวนลมไป “แล้วทางนู้นเป็นไงบ้าง”
“ปกติดีครับ” ปกติแปลว่าไม่ได้
