“พี่พา~ หนูจั๊กจี้” คำพูดของฟ้าใหม่ทำเอาพายุชะงักนิ่งก่อนจะรีบปล่อยมือจากท้ายทอยเธอลุกขึ้นเดินออกจากกระท่อม
“ฝนหยุดตกแล้ว ขึ้นบ้านไปได้แล้ว” พูดจบพายุก็ดันตัวลุกขึ้นเดินออกจากกระท่อมทันที ฟ้าใหม่จึงรีบเดินตามออกไป…
ทางด้านเพชรปั่นจักรยานหน้าตั้งมุ่งตรงไปบ้านพายุเพื่อชวนไปจับอึ่งหลังจากฝนหยุดตก แต่ขณะกำลังจะเลี้ยวจักรยานเข้าบ้านก็เจอกับตาสุขเดินอยู่ริมถนนตะโกนทัก
“สิไปไสล่ะบักขี้เหล้า” (จะไปไหนล่ะไอ้ขี้เหล้า) ได้ยินเพียงแค่นั้นคนปากไวอย่างเพชรก็รีบสวนกลับทันที
“ขี้เหล้าแล้วมันหนักหัวเจ้าเบาะ ข่อยบ่ได่ไปขอตังเจ้าซื้อเดะล่ะ ข่อยเซ็นเอา” (ขี้เหล้าแล้วมันหนักหัวแกเหรอ ฉันไม่ได้ขอตังแกซื้อนี่ ฉันเซ็นเอา) ตอบเสร็จเพชรก็ปั่นจักรยานเลี้ยวเข้าไปในบ้านเรือนไทย ดวงตามองขึ้นไปบนบ้านเห็นไฟข้างบนมืดสนิทเป็นต้องสงสัยว่าทุกคนไปไหนกันหมด จึงปั่นจักรยานไปที่กระท่อมหลังเล็กเพราะคิดว่าพายุน่าจะอยู่ที่
