ทางด้านพายุหลังจากกลับจากหาปลากับเพชรก็เดินไปล้างเนื้อล้างตัวที่โอ่งข้างกระท่อม จากนั้นก็เดินเอาไอ้ขันเงินไก่ชนที่เลี้ยงไว้ดูเล่นเนื่องจากความชอบส่วนตัวไปเก็บเข้าเล้า
“บักขันเงินมึงหน่วยก้านดีเนาะ เบิ่งทรงเป็นตาเอาไปตีไก่คัก” (ไอ้ขันเงินมึงหน่วยก้านดีนะ ดูแล้วน่าเอาไปชนไก่มาก) เพชรพูดแหย่เผื่อว่าพายุจะยอมเอาขันเงินปลงบ่อนบ้าง ทั้งที่เป็นเรื่องยากเพราะรู้ดีว่าพายุไม่ชอบเล่นการพนัน อีกอย่างเขาถือศีลห้าด้วย ถึงทางสายของพ่อครูผันจะไม่ได้เคร่งมากแต่พายุก็ถือศีลไม่เคยขาด
“…” พายุนั่งฟังเงียบ ๆ ไม่ได้ตอบอะไรดวงตามองหาพระพายกับฟ้าใหม่เมื่อไม่เห็นสองคนนั้นแต่ไฟบนบ้านยังเปิดสว่างจ้า
“น้องสาวมึงกับหมู่ไปไสวะ?” (น้องสาวมึงกับเพื่อนไปไหนวะ)
“กูสิฮู้บ่มานำกันกับมึง” (กูจะรู้ไหมมาพร้อมกันกับมึง) ขณะที่ทั้งสองกำลังนั่งคุยกันโทรศัพท์ของพายุที่วางไว้บนแคร่ไม้ก็สั่นขึ้น ตาคมเหลือบมองเบอร์แปลกที่แสดงอยู่บ
