ทางด้านพายุหลังจากอาบน้ำเสร็จก็เดินขึ้นไปบนเรือนหยิบหนังสือออกมานั่งอ่านที่โต๊ะไม้สัก เมื่อได้ยินเสียงพูดคุยกันดังขึ้นเรื่อย ๆ อีกทั้งเสียงเคาะขวด คิ้วสองข้างก็ขมวดขึ้นเป็นปมด้วยความสงสัยว่ากินหมูกระทะอะไรกันทำไมถึงดูสนุกกันขนาดนั้นจึงลุกขึ้นเดินไปหยุดยืนที่ชานบ้าน ดวงตาจ้องมองฟ้าใหม่กับพระพายนั่งกอดคอกันร้องเพลงที่แคร่ไม้ส่วนเพชรก็เคาะขวด
เห็นแบบนั้นก็ได้แต่ส่ายหน้าเบา ๆ แล้วเลือกที่จะไม่สนใจกลับไปนั่งอ่านหนังสือต่ออีกสักพักแล้วจะเข้านอน
“แกฉันง่วงนอนแล้วอะ” ฟ้าใหม่ยกมือขึ้นนวดขมับตัวเองที่ตอนนี้เริ่มเบลอ ๆ คุยกับใครไม่ค่อยรู้เรื่องแล้วแต่ก็ยังพอมีสติแม้สมองจะสั่งการช้าไปบ้างก็ตาม
ในขณะที่พระพายกับเพชรยังดูปกติเพียงแค่หน้าแดงนิด ๆ …
“ง่วงอะไรแกยังไม่อาบน้ำนะ”
“ดึกขนาดนี้ใครจะไปอาบ”
“พี่ไง ถึงจะเมามากแต่พี่ก็อาบนะ”
“อย่ามาหาตั๋วเถาะมื้อนั้นยังเห็นนอนเน่าอยู่กระท่อมกับอ้ายพาอยู
