Berat mağaradan çıkıp gözlerini etrafta gezdirdi. Kerim ve diğerlerinin ateş başında olmadığını görünce yemek yemeye gittiklerini anladı. Aklından ‘Son yemekleri olacak!’ diye geçirip ileriye doğru yürümeye başladı. Temkinli hareket edebilmek için kulaklarını dört açıp yürürken arkadan gelen sesle duraksamak zorunda kaldı.
“Buraya gel!”
Emir sesiyle boynundaki damarlar şişmeye başlarken gözünün önüne askerdeki anılarını getirtip öfkesini kontrol altına almaya çalıştı. Yüzünü döndüğünde karşında iki it görünce geriye meydanda olmayan bir itin kaldığını anladı. Karşısındakilerden biri bahsedilen Botan komutan olacağı gibi normal itlerden biri de olabilirlerdi.
Yavaş adımlarla karşısında duranlara ilerleyip tam ortalarına denk gelecek hizada bir adım geride durdu.
“Yüzündekini indir!”
El
