#Ani
Otogarda annem, babam, yengem ve Dikranuhi’yle vedalaştıktan sonra eve dönerken yolun ortasında barbar adam yolumuzu kesip beni kendi arabasına almıştı. Nereye gittiğimizi bilmeden arabanın penceresinden akan giden yolu içimdeki acıyla izliyordum.
“İn!”
Arabanın durduğunu anlayamadığım gibi adama dönmeme fırsat kalmadan arabadan inmesiyle ben de arabanın durduğuna emin oldum. Oysa ki az önce yol önümden akıp gidiyordu. Araba kapısının açılmasıyla düşüncelerimi kenara bırakıp araçtan indim.
Üzerinde Mardin Devlet Hastanesi yazan yazıyla anlayamayarak adama baktım. Önüne bakarak yerinde durunca yanına gittim. Konuşmama fırsat kalmadan yürümesiyle ardından yürüdüm. Onu görenler baş selamı verirken bana da bakıp duruyorlardı. Bir kapının önünde durduğumuzda kapıyı açıp içeriye gir
