#Dilda
Yengem Dila’ya sımsıkı sarılmış ağlarken Arjin teyzenin Berat’a söyledikleri gözümün önüne geldikçe Dila’yı öldürmek istiyordum.
“Kızım!”
Annemin sesiyle ayağa kalktım.
“Eve gidelim.”
Anneme dönüp başımı salladım. Geri yengem ve Dila’ya baktığımda Dila, yengemden ayrılmıştı. Yengemin elini tutup dudaklarına götürdü.
“Ana affet!”
Duyduğumla öfkem daha da artarken “Sen kimsin ki af diliyorum!?” diye bağırdım.
Dila yüzünü çevirip yaş dolu gözlerle bana bakarken Dila’nın üzerine yürüyüp kolundan kavradığım gibi oturduğu sedirden kaldırdım.
“Dilda!” diye uyardığında “Senin bu eve adım atacak yüzün var mı ki eve girip döşeğimize oturuyorsun!” diye bağırdım.
“Dilda ne yaptığını zannediyorsun!?” diye kızıp elimi Dila’nın kolundan çekmeye çalışan yengeme öfkeyle döndüm.
