เช้าวันต่อมา....
"โห...ที่นี่สวยมากๆ เลยนะจ๊ะพ่อ บ้านก็หลังใหญ่โตมโหฬาร ถ้าเราได้สองคนได้อยู่ในบ้านหลังนี้คงจะเป็นที่วิเศษสุดๆ เลยนะพ่อ" แพรวพราวกระซิบกับสิงห์เมื่อเดินทางมาถึงบ้านของพ่อเลี้ยงนฤนาท
"นั่นน่ะสิ...ทำยังไงพ่อถึงจะมีวาสนาได้อยู่บ้านหลังใหญ่ๆ แบบนี้นะ"
"พ่อไม่ต้องห่วงนะจ๊ะ เดี๋ยวแพรวจะทำให้ความฝันของเราเป็นจริงเองจ้ะ ว่าแต่นังเมอยู่ไหนทำไมหนูไม่เห็นมันเลย" แพรวพราวกวาดสายตามองไปรอบๆ บริเวณหน้าบ้านเพื่อมองหาเมษา ซึ่งขณะนั้นเองนฤนาทก็เดินออกมาจากด้านในบ้านโดยมีเมษาเดินตามหลังมาด้วย
"นั่นไงพ่อ มันอยู่นั่น" แพรวพราวพยักพเยิดให้สิงห์มองไปยังประตูหน้าบ้านบานใหญ่ที่มีลูกน้องของพ่อเลี้ยงยืนกันอยู่หลายคน
"สองคนนั่นมากันแล้ว เธอไปรอบนรถดีกว่า" นฤนาทรู้ดีว่าเมษาไม่อยากพบหน้าสองคนพ่อลูกจึงหาทางหลีกเลี่ยงให้เธอไปรอบนรถแทน
"ค่ะ" เลขาสาวทำตามอย่างว่าง่าย เธอปรายตาไปมองทั้งสองคนก่อนจะเดิน
