ศิวะและอรอุมามาพักที่ไร่นฤนาทได้สี่วันแล้วและดูเหมือนว่าอาการของเธอจะดีขึ้นตามลำดับเพราะได้เมษาคอยช่วยดูแลเวลาหลังเลิกงาน อรอุมาทานข้าวได้มากขึ้น ยิ้มและดูมีชีวิตชีวามากขึ้น เว้นเสียแต่เธอยังไม่ยอมพูดจากับใคร
"คุณเมษาเธอน่ารักดีนะคะ จะว่าไปแล้วเธอกับคุณผู้หญิงยิ้มสวยเหมือนกันเลยนะคะ ดูบางมุมยังคล้ายกันอีก ถ้าดิฉันไม่รู้มาก่อนก็คงคิดว่าคุณสองคนเป็นแม่ลูกกัน" มือบางของอรอุมาที่กำลังถักไหมพรมถึงกับชะงักเมื่อได้ยินพยาบาลส่วนตัวพูด
ลูกงั้นเหรอ? ถ้าเด็กคนนั้นเป็นลูกสาวของฉันก็ดีสิ อรอุมาได้แต่คร่ำครวญในใจ แต่แล้วความคิดของเธอก็สะดุดเมื่อได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น พยาบาลสาวเดินออกไปคุยโทรศัพท์ที่อีกฝั่งของระเบียงบ้าน ก่อนจะเดินกลับมาด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
"เดี๋ยวดิฉันมานะคะ ขอตัวไปคุยกับคุณผู้ชายซักครู่ค่ะ" อรอุมาได้แต่มองตามพยาบาลสาวไป โดยไม่รู้ว่าเธอมีธุระเร่งด่วนอะไรหรือไม่
สำนักงานไร่นฤนา
