ก๊อก...ก๊อก...ปังๆๆๆ
จากเสียงเคาะกลายเป็นเสียงทุบประตูดังอยู่หน้าห้อง ทำเอาคนที่กำลังหลับฝันดีต้องตื่นขึ้นมากลางคัน
"นี่มันตีห้าแล้วย่ะแม่คุ๊ณ ใจคอนี่คิดแต่จะเอาเปรียบคนอื่นใช่ไหม ลุกมาทำงานทำการได้แล้ว" เดือนส่งเสียงเอะอะโวยวายอยู่หน้าห้องของเมษา
"อะไรกันนักกันหนาเนี่ย! " เมษาตื่นขึ้นมาด้วยความหงุดหงิดกะว่าจะเปิดประตูออกไปด่าให้หนำใจ แต่พอดึงผ้าห่มออกจากตัวก็พบว่าตัวเองไม่ได้สวมเสื้อผ้าซักชิ้น
"ตายห่า! เสื้อผ้าอยู่ไหนล่ะเนี่ย" หญิงสาวมองไปรอบๆ ก็เห็นผ้าถุงกองอยู่ที่พื้น
"หรือว่า...เมื่อคืนเราไม่ได้ฝัน! " เมษาลุกจากเตียงไปเปิดไฟแล้วหยิบผ้าถุงขึ้นมานุ่ง แล้วรีบไปนั่งส่องกระจกที่โต๊ะเครื่องแป้ง แล้วเธอก็เห็นรอยแดงที่อยู่ตามเนินอกพอดึงผ้าถุงลงก็เห็นว่าตามหน้าท้องก็มีรอยแดงเต็มไปหมด
"ไอ้พ่อเลี้ยงโรคจิตเอ๊ย! แล้วทำไมเธอต้องยอมเขาด้วย ทำไมไม่ปฏิเสธฮะ! " หญิงสาวถามตัวเองในกระจก
ตีห้าครึ่
