“EUSTACE GUSTAV MIRANTES,” he said with a small smile. He then extended a hand in front of me.
My eyes squinted and my lips parted with his sudden move. Nalukot ang mukha ko habang nakatitig sa kanya. Pinandilatan ko na siya ng mga mata. Just. . . what is this all about?
Nagpigil siya ng ngiti sa naging reaksyon ko. But to no avail, a swift laugh escaped his lips. He slowly withdrew his hand.
Tumitig siya sa akin. Hinawakan niya ang kwelyo ng kanyang jacket. Hindi ko madescribe ang eskpresyon sa mukha niya ngayon. But I guess he’s trying to tell me that I should be doing something to remove the mess on his jacket.
Napabuntong hininga ako. Nasa kanya ang keychain ko. Kailangan ko ‘yong mabawi. “Okay, Eustace, ngayon na ba kailangang ipadr
