เจินฮุ่ยหมิงและมู่หลินนอนกอดกันตลอดทั้งคืน ท่ามกลางบรรยากาศที่หนาวเย็นของป่าตงซาน เสียงลมหวิวและเสียงสัตว์ป่าเงียบสงบลงเมื่อทั้งสองคนอยู่ใกล้กัน ความอบอุ่นจากร่างกายของกันและกันทำให้ความเหนื่อยล้าค่อยๆ หายไป
ในเช้าของอีกวัน พระอาทิตย์ขึ้นสาดแสงอบอุ่นลงมาที่พื้นป่า เจินฮุ่ยหมิงตื่นขึ้นก่อนและมองดูใบหน้าของมู่หลินที่ยังหลับอยู่ด้วยความรู้สึกสุขใจ เขายิ้มเบาๆ และค่อยๆ กอดนางให้แน่นขึ้นเพียงเล็กน้อยเพื่อสัมผัสถึงความอบอุ่น
มู่หลินตื่นขึ้นมาเมื่อรู้สึกถึงการเคลื่อนไหวของเจินฮุ่ยหมิง นางยิ้มตอบและกระชับอ้อมกอดนั้นอย่างอบอุ่น ทั้งสองคนใช้เวลาสักครู่เพื่อพักผ่อนและปลอบโยนซึ่งกันและกันก่อนที่จะลุกขึ้นมาเตรียมตัวเดินทางไปยังค่ายพักแรมของกองทัพพันธมิตร
“เจ้าไปล้างหน้าล้างตาเสียเถอะ เราจะได้เดินทางต่อไปที่ค่ายพักแรมของกองทัพพันธมิตร” เจินฮุ่ยหมิงพูดอย่างนุ่มนวล ขณะที่เขาช่วยประคองหญิงสาวให้ลุกขึ้น
