" สุดแล้วแต่คุณจะคิดเถอะค่ะ ดิฉันมันคนจนตรอก คุณจะทำยังไงกับฉันก็ได้อยู่แล้ว " ฟ้ารดาเหนื่อยหน่ายกับการต่อล้อต่อเถียงกับคนที่ปากจัดเช่นภูวดล
ภูวดลเหล่มองฟ้ารดาด้วยหางตา ก่อนจะพาเธอเดินไปขอบคุณแขกที่มาร่วมงามตามโต๊ะที่ยังไม่ได้ไป ฟ้ารดาทั้งเหนื่อยทั้งเจ็บกับคำพูดของเขา เธอรีบทำตามที่เขาต้องการโดยไม่ปริปากเถียงซักคำ
เขาและเธอเดินขอบคุณแขกไปจนโต๊ะสุดท้าย ก่อนที่จะถึงเวลาส่งตัว มีเพียงแม่เลี้ยงขวัญใจเท่านั้นที่ทำพิธีส่งตัวเจ้าบ่าวเจ้าสาว
ภูวดลยังคงแสดงสีหน้าดูถูกฟ้ารดาอย่างเห็นได้ชัด แม่เลี้ยงขวัญใจได้แต่ส่ายหัวกับอาการของภูวดล ฟ้ารดานั่งอยู่บนเตียงนอนที่โรยด้วยกลีบกุหลาบ ในขณะที่ภูวดลยืนอยู่ข้างๆแม่เลี้ยงขวัญใจ
" ภูนั่งลงคู่กับน้องสิลูก แม่จะเจิมหน้าผากให้ " แม่เลี้ยงขวัญใจกล่าวด้วยความเมตตา
" ผมไม่นั่งหรอก ยืนก็เจิมได้เหมือนกัน " ภูวดลไม่ยอมนั่งคู่เธอเด็ดขาด ด้วยเพราะเขาไม่ชอบผู้หญิงคนนี้ สิ่งไหนที่พอจะขัดขืนได้เขาก็จะทำ
" เจ้าลูกคนนี้ ทำไมชอบเถียงแม่อยู่เรื่อยเลย ครั้งนี้มันสำคัญ นั่งลงดีๆ " แม่เลี้ยงขวัญใจใช้มือทั้งสองข้างของเธอกดไหล่ชายหนุ่มให้นั่งลงข้างๆ ฟ้ารดา
ฟ้ารดาเหลือบมองเล็กน้อย เธอไม่อยากจะสนใจคนแบบนี้ แต่ตอนนี้เธอเหนื่อยมาทั้งวัน เธออยากพักเหลือเกิน แต่ชายหนุ่มก็มาเล่นลูกล่อลูกชน จนเธอจะไม่ได้พักผ่อนซะที
แม่เลี้ยงขวัญใจเจิมหน้าผากทั้งคู่เรียบร้อยแล้ว และเธอได้ให้โอวาทในการครองเรือนแก่ทั้งคู่
" ไม่ว่าลูกทั้งสองจะแต่งงานกันเพราะเหตุใด แม่อยากให้ลูกทั้งสองเรียนรู้ที่จะอยู่ด้วยกัน วันนี้อาจจะยังฝืนใจ อาจจะยังไม่ได้อยากอยู่ด้วยกัน แต่แม่เชื่อว่าสักวันหนึ่งลูกทั้งสองจะรักกัน และใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน ไปจนแก่จนเฒ่า " แม่เลี้ยงขวัญใจกล่าวสอนทั้งคู่ด้วยความรักใคร่
" ไม่มีทางหรอกแม่ ผมจะมาอยู่กับยัยเต้าหู้จืดได้ยังไง ไปจนแก่จนเฒ่า นี่แม่กำลังเล่าเรื่องตลกคลายเคลียดอยู่เหรอครับ " ภูวดลหัวเราะด้วยความเย้ยหยัน ก่อนจะใช้หางตามองฟ้ารดาด้วยสายตาดูถูกเช่นเดิม
" แกนี่มันไม่รู้กาละเทศะจริงๆนะเจ้าภู แม่จะด่าแกยังไงแกก็คงไม่สำนึก แต่นี่ถือว่าแม่ขอแล้วกัน ช่วยทำตัวดีๆกับน้อง เพราะแม่คงไม่ให้แกหย่ากับน้องในเร็ววันหรอก " แม่เลี้ยงขวัญใจขู่ภูวดลด้วยแววตาจริงจัง
" โอเคครับ แม่เสร็จพิธีของแม่หรือยังครับ ผมจะได้รีบเข้าหอกับเจ้าสาวให้สมใจแม่ " ภูวดลยังคงยียวนแม่เลี้ยงขวัญใจไม่หยุด
" ฉันยังไม่ได้คุยกับหนูฟ้าเลย แกนี่มันเรื่องเยอะจริงๆ " แม่เลี้ยงขวัญใจหันไปเอ็ดภูวดลอีกรอบ แล้วหันมาสนทนากับฟ้ารดา
" หนูฟ้าต่อไปนี้มาเป็นลูกสาวของแม่อีกคนแล้วนะ แม่ฝากดูแลพี่ภูด้วยนะลูก หนักนิดเบาหน่อยก็อภัยกันนะลูก แต่ถ้าพี่ภูรังแกหนูก็มาบอกแม่ได้เลย เดี๋ยวแม่จัดการให้ " แม่เลี้ยงขวัญใจพูดกับฟ้ารดาแต่กลับใช้สายตาข่มขู่ไปยังภูวดล
" แหม..รักจริงๆนะลูกสะใภ้คนนี้ รักมากกว่าลูกชายอีก เดี๋ยวผมจะสนองความต้องการของแม่ให้ คืนนี้แหล่ะคุณแม่ได้หลานแน่นอน " ภูวดลยังคงปากคอเราะร้าย