แม่เลี้ยงขวัญใจมองตามด้วยความตกใจ ด้วยเพราะไม่รู้ว่าชายหนุ่มจะมาไม้ไหนอีก จบงานแต่งงานวันนี้มีหวังเธอต้องไปเช็คความดันโลหิต ก่อนที่เส้นเลือดในสมองจะแตกเพราะเจ้าลูกชายตัวดี
" ยิ้มสิ เหมือนที่เธอเล่นละครหน้าซื่อตาใสกับแม่ฉันไง " ภูวดลกระซิบฟ้ารดาด้วยเสียงที่ได้ยินเพียงสองคน แต่ใบหน้าของเขากลับแสร้งยิ้มอยู่ ฟ้ารดาเงยหน้าสบตากับเขา ด้วยดวงตากลมใสราวกับตุ๊กตา
" คุณจะดูถูกฉันไปถึงไหน ฉันไม่ใช่ผู้หญิงแบบที่คุณคิด " ฟ้ารดามองภูวดลด้วยแววตากร้าว เธอปล่อยให้เขาจิกกัดเธอ โดยไม่ตอบโต้ ด้วยหวังเพียงว่า เขาจะเหนื่อยและหยุดไปเอง แต่เปล่าเลยเขากับรังควานเธอไม่หยุด มันทำให้เธอต้องเริ่มปกป้องตนเองบ้างแล้ว
" มีปากเหมือนกันนี่นา " ภูวดลยังคงยียวนฟ้ารดาไม่หยุด
" ช่วยเงียบและทำหน้าที่ของคุณต่อไปได้มั้ยคะ เห็นแก่หน้าคุณน้าด้วยเถอะค่ะ " ฟ้ารดาปรามชายหนุ่มนั่นยิ่งทำให้เหมือนกับเธอไปยั่วเขา ภูวดลคว้าเอวบางมาโอบไว้ ก่อนจะบดริมฝีปากหนาลงบนริมฝีปากเธอ ท่ามกลางแขกที่มาร่วมงานมากมาย ต่างหันมาสนใจเจ้าบ่าวเจ้าสาวที่กำลังจูบกันอย่างดูดดื่มอยู่ท่ามกลางโต๊ะแขกผู้ใหญ่ ฟ้ารดาพยายามดิ้นรนเพื่อให้รอดจากจูบนี้ แต่ความพยายามก็ไม่สำเร็จ เธอเกลียดคนกักขระแบบนี้เหลือเกิน
แม่เลี้ยงขวัญใจเห็นภูวดลกำลังรังแกฟ้ารดา เธอรีบเข้ามาสะกิดเรียกชายหนุ่ม พร้อมกับหยิกเบาๆเข้าที่สีข้างของเขา ก่อนที่จะหันมาบอกกล่าวแขกในงาน
" ต้องอภัยทุกท่านด้วยนะคะ พอดีว่าเด็กทั้งสองแสดงความรักต่อกันนิดๆ หน่อยๆ ตาภูเขาเรียนจบจากเมืองนอกเลยชินกับธรรมเนียมฝรั่งค่ะ " แม่เลี้ยงขวัญใจรีบแก้ตัวให้กับเรื่องที่เกิดขึ้นแบบน้ำขุ่นๆ
ฟ้ารดาตัวสั่นด้วยความหวาดกลัวภูวดล เพราะนี่คือสัมผัสแรกจากเพศตรงข้าม แต่เป็นสัมผัสที่เธอรู้สึกขยะแขยงที่สุด ด้วยเพราะเธอไม่เคยปล่อยตัวให้ใครเชยชม แต่ภูวดลกับลดค่าของมันลงเหลือเพียงแค่การดูถูกเหยียดหยาม
ภูวดลถอนริมฝีปากออกแล้วเช็ดรอยลิปสติกที่เปื้อนอยู่บนริมฝีปากหนา เขาหันมามองหน้าฟ้ารดาด้วยความดูถูก และแววตาของชายหนุ่มมันยิ่งทำให้ฟ้ารดารังเกียจเขาเหลือเกิน
" ภูอย่าทำแบบนี้กับน้องอีกนะ ไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษเสียเลย แม่จะพูดครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายนะ อย่าทำอะไรให้งานนี้ต้องล่ม ไม่งั้นแกเจอดีแน่ " แม่เลี้ยงขวัญใจกล่าวด้วยความโมโหที่ภูวดลพยายามแกล้งฟ้ารดาทุกอย่าง ถึงแม้ภูวดลจะไม่เต็มใจแต่งงานครั้งนี้ แต่แม่เลี้ยงขวัญใจก็เชื่อเหลือเกินว่าเธอรู้จักลูกชายเธอดีพอ เขาจะรักฟ้ารดาอย่างที่เธอรักได้ในสักวัน
" ผมก็ทำตามที่แม่บอกแล้วไง แม่อยากให้ผมแสดง ผมก็กำลังแสดงอยู่นี่ไง " ภูวดลยังคงยียวน เขาไม่ได้เกรงกลัวต่อคำขู่ของแม่เลี้ยงขวัญใจแต่อย่างใด
" อย่า..ทำ...ให้...แม่โมโหไปกว่านี้ " แม่เลี้ยงขวัญใจเน้นคำพูดเพื่อย้ำภูวดลอีกครั้ง
และก็เป็นอีกครั้งที่ฟ้ารดาอยู่ท่ามกลางสมรภูมิเล็กๆระหว่างแม่ลูก ฟ้ารดาอยากออกไปจากตรงนี้เหลือเกิน ทำไมวันนี้มันไม่หมดลงเสียที เธอเหนื่อยเหลือเกิน