When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
ภูวดลเดินทางมาที่สำนักงานปางไม้ของเขาเอง ชายหนุ่มรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก ภูวดลนั่งครุ่นคิดอยู่บนโต๊ะทำงาน ก่อนจะมีเสียงเรียกที่คุ้นเคยดังเข้ามาในโสตประสาทของเขา " ไอ้ภู แกแต่งงานทำไมไม่บอกฉัน " จินตพงษ์หรือเอ ทายาทเจ้าของรีสอร์ทและโรงแรมที่ใหญ่ที่สุดในจังหวัดลำปางเอ่ยถามเพื่อนสนิทด้วยความไม่พอใจ " ไม่อยากแต่ง ก็เลยไม่บอก เข้าใจมั้ย " ภูวดลหันหน้ามาบอกจินตพงษ์ด้วยความหงุดหงิด " นี่แกไปกินรังแตนมาจากไหน เกิดอะไรขึ้นไหนเล่ามา " จินตพงษ์ตบบ่าภูวดลพร้อมกับรอยยิ้มกวนๆ เพราะนานแล้วที่ภูวดลไม่เคยดูเครียดขนาดนี้ " ก็แม่ฉันนะสิ ไปเอาผู้หญิงที่ไหนไม่รู้มาแต่งงานกับฉัน ยายเด็กนั่นก็คงหวังอยากจะเป็นคุณนายใจจะขาด ถึงได้ยอมรับเงื่อนไข แถมตอนนี้ยังเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยอีก ฉันแทบจะกลายเป็นส่วนเกินในบ้านอยู่แล้ว แกรู้มั้ยถ้าเมื่อคืนแม่ฉันแต่งงานแทนฉันได้ท่านคงทำไปแล้ว " ภูวดลกล่าวอย่างอารมณ