“รัน... ฟังนะ พี่รักรัน”
“พี่ขุน!!!” แค่ได้ยินคำบอกรักจากปากขุนพลก็ทำให้รันยิ้มกว้างออกมาพร้อมกับน้ำตาที่ค่อย ๆ ไหลซึมจากดวงตาด้วยความดีใจ เธอไม่คิดไม่ฝันเลยว่าเขากับเธอจะใจตรงกันและเธอไม่ได้คิดไปเองฝ่ายเดียว ต่อไปนี้ไม่ต้องแอบรักเขาคนเดียวอีกแล้วเพราะเธอรับรู้แล้วว่าเขาก็รักเธอเหมือนกัน
“เพราะพี่รักรันพี่ถึงพาตัวเองเข้าไปใกล้ชิดกับรันแบบนั้น แต่พี่ก็ผิดเองที่ไม่พูดออกมาให้มันชัดเจนแต่แรก พี่รักรันตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอเมื่อหลายปีก่อนจะเรียกว่าเป็นรักแรกพบก็ว่าได้เพราะตอนแรกพี่คิดว่าอาจจะเป็นแค่ความชอบหรือถูกใจแต่มันไม่ใช่ยิ่งนานวันเข้าพี่ก็ยิ่งหวง ทั้งห่วง และคิดถึงแต่รันตลอดเวลาจนบางครั้งต้องแอบขับรถไปดูเราที่หน้าโรงเรียนอยู่บ่อย ๆ หึหึ คิดแล้วก็ตลกตัวเอง” ขุนพลเมื่อนึกถึงเรื่องเก่า ๆ ก็อดยิ้มออกมาไม่ได้ คิดถึงตอนที่เขาขับรถไปจอดที่หน้าโรงเรียนของรันเกือบทุกวันเพื่อแอบดูว่าเธอทำอะไรอยู่
