“โอ๊ย ไม่ปลอมหรอก เจ้ดูออก” เสียงของเจ้ลิลลี่ทำให้คนแถวนั้นเริ่มหันมามอง เจ้ติ๊กกี้ที่เพิ่งไปซื้อน้ำกลับมารีบเข้ามานั่ง แล้วถามว่าคุยอะไรกัน เมื่อรู้ว่าคุยกันเรื่องนาฬิกาถึงกับตาโต
“น้องแพรบ้านหนูทำอะไร” เสียงสองมาทันทีเลยเจ้ติ๊กกี้
“ทำตู้ ทำเตียงขายค่ะ” ฉันตอบไม่เต็มเสียง ไม่อยากให้ทั้งสองคนคิดมาก ไม่อยากบอกว่า ทำตู้ ทำเตียงที่ว่าคือทำส่งโรงแรมห้าดาวทั่วประเทศ
“รวยขนาดซื้อนาฬิกาให้ลูกสาวเรือนละห้าล้านเลยเหรอ” นั่นไงคนอย่างเจ้ติ๊กกี้เชื่ออะไรง่าย ๆ เสียที่ไหน
“เดี๋ยวนะ เจ้ว่าเจ้เคยเห็นนาฬิกาคล้ายกันแบบนี้ที่ไหนนะ” เจ้ติ๊กกี้มองไปทางเจ้ลิลลี่อย่างต้องการตัวช่วย ทั้งสองมองหน้ากันสักพักก่อนจะกลับมามองหน้าฉันอีกครั้ง
“อะไรเจ้” ฉันมองหน้าเจ้ทั้งสองคน พยายามไม่หลบตาของรุ่นพี่ที่ฉันสนิท แต่อยู่ ๆ เราทั้งสามก็ได้ยินคำพูดบางอย่างลอยมาเข้าหู
“เป็นเด็กเสี่ยหรือเปล่า” เสียงของพี่หมวยที่เหมือนจะ
