วันต่อมา พ่ออนุทินกับแม่กานดาของเขาส่งข้อความมาบอกทีนว่ากำลังเดินทางออกมาจากบ้านพร้อมกับรูปถ่ายเป็นหลักฐาน
ทีนจึงชวนชินุตาช่วยกันขนของขึ้นรถ จากนั้นก็พาเธอกลับไปที่หอพักเพื่อจัดการทุกอย่างในส่วนของชินุตาจนเรียบร้อย
ตอนที่ชินุตาขนของของเธอออกมาจากหอพัก ทีนเห็นมีแค่สองกระเป๋าเล็ก ๆ เท่านั้นเอง
“เธอมีของแค่นี้เหรอ” ไม่รู้จะสมเพชหรือว่าเวทนาดี
ชินุตายิ้มนิด ๆ “ชุบไม่มีของอะไรหรอกค่ะ ห้องก็เล็ก แล้วก็ย้ายที่อยู่บ่อย ๆ มีของมากไม่ได้ค่ะ”
แม่กับพ่อเลี้ยงมักจะตามมาจนเจอ จึงทำให้ชินุตาย้ายที่อยู่บ่อย ๆ คนเป็นแม่ก็อยากให้ไปอยู่ด้วย แต่ชินุตาไม่อยากกลับไปอีก เธอกลัวที่สุดก็คือ ชินุตากลัวที่จะได้มีผัวคนเดียวกันกับแม่
“ถ้าอย่างนั้นเราก็ออกเดินทางกันได้แล้วนะ”
ชินุตาพยักหน้า ก้าวขาสองขามาบนเรือลำเดียวกับเขาแล้ว จะให้กระโจนลงทะเลหรืออย่างไร เธอยอมรับโดยดุษณี
ทีนขับรถมุ่งไปที่บ้านของเขาที่เขาใ
