“เอาละพอใจหรือยัง หรือว่ายังจะเขียนอะไรลงไปอีก ผมก็ไม่ว่า แต่เรารีบไปจัดการเรื่องของเธอเถอะ เรื่องหอพัก ข้าวของ และจากนั้นก็เรื่องของเด็กคนนี้” ทีนชี้ไปที่เด็กน้อยที่หลับปุ๋ยไม่รู้เรื่องราว
หญิงสาวมองตามมือของเขาไปเช่นกัน ทำไมเธอถึงได้เข้ามาพัวพันเรื่องยุ่ง ๆ พวกนี้
เสียงเตือนว่ามีเงินเข้าบัญชี นั่นหมายถึงชินุตาตกกระไดพลอยโจนแล้วอย่างไรล่ะ เธอจะพูดอะไรได้อีก คนจนตรอกและไม่มีทางไปแบบเธอ เมื่อได้ข้อเสนอดี ๆ มีเงิน มีงาน มีที่พักอาศัย ก็ควรจะยินดีใช่ไหม
“นี่ผมโอนเงินให้แล้วนะเก้าหมื่น” เขาโชว์สลิปให้เห็น ชินุตาหน้าหุบ เธอหมดหนทาง และอีกข้อชินุตาแพ้เงิน
ทีนทิ้งหลังลงไปบนโซฟา และหายใจโล่ง
ชินุตาแตะมือลงไปที่หน้าอกของเด็ก เมื่อเห็นเด็กผวา
“ลูบชุบแล้วเธอจะเลี้ยงแกได้ไหม”
“เลี้ยงได้สิคะ” ได้เงินของเขามาแล้วนี่
“เอ่อ… แล้วตอนที่ผมออกไปซื้อของ เด็กเป็นยังไงบ้าง ร้องโยเยหรือเปล่า” เขาก็ดู
