🐨วิศวะหวงรัก EP.2

1433 Words

GALEN UNIVERSITY ผู้ชายแห่ง GALEN ที่ทุกคนในมหาวิทยาลัยขนานนามให้เขานั้นเป็นที่ชื่นชมของสาวๆ และน่าเคารพของพวกผู้ชายด้วยกันเอง ทั้งรูปร่าง หน้าตา ฐานะและความสามารถที่เก่งและฉลาด จนสามารถคว้ารางวัลในการแข่งขันต่างๆ ได้ ทำให้ทุกคนที่เรียนอยู่ที่นี่ ถ้านึกถึง GALEN ก็ต้องนึกถึงสี่หนุ่มฮอต บรื้นนนนๆๆ เอี๊ยดดดๆๆ รถยนต์คันหรูทั้งสี่คันขับเข้ามาในมหาวิทยาลัยพร้อมกัน โดยที่ลานจอดรถมีเพียงสี่คันเท่านั้นที่สามารถจอดได้ เรียกว่าเป็นที่จอดรถเฉพาะสำหรับพวกเขา ปึก! ชายหนุ่มทั้งสี่คนในชุดนักศึกษาลงจากรถพร้อมกับหันมองหน้ากันด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง "ไม่คิดว่าจะมาพร้อมกันนะครับ หึ!" "พวกมึงคงไม่เข้าเรียน?" "วันแรกเข้าบ้างเถอะว่ะ จริงมั้ยไอ้เวล" "หึ :⁠-⁠)" คนที่ถูกเอ่ยถึงได้แต่แสยะยิ้มบางๆ ที่มุมปาก "นี่เข้าเรียนกันจริงๆ?" "อืม" "รีบเดินไปเถอะว่ะ" เสียงหนึ่งเอ่ยแทรกขึ้นมาด้วยความเรียบนิ่งเหมือนกับใบหน้าของเขา ชายหนุ่มทั้งสี่คนเดินไปด้วยกัน แต่เพราะนานๆ ทีพวกเขาจะมาพร้อมกันทำให้นักศึกษาแต่ละคนมองกันนิ่งๆ อย่างเก็บอาการ โดยเฉพาะพวกนักศึกษาหญิงชั้นปีที่1 ที่เพิ่งเคยเจอตัวจริงๆ ที่ทำให้แต่ละคนถึงกับเก็บอาการไม่อยู่ โดยเฉพาะหญิงสาวคนหนึ่งที่กำลังนั่งมองพวกเขาทั้งสี่คนเดินเข้ามาในตึกคณะพร้อมกัน "คนที่เดินยิ้มอยู่นั้นก็คือพี่เบลซ ส่วนคนที่เดินมากับหนังสือในมือก็คือพี่อีธาน เอ่อ...แล้วก็คนที่เดินนำหน้าสองคน คนซ้ายมือคือพี่ลูเซี่ยน ส่วนอีกคนก็คือพี่โลเวล" เธอไล่มองพวกเขาแต่ละคนที่ลาน่ากำลังเอ่ยถึงและที่เธออ่านในเพจแนะนำของมหาลัยว่าแต่ละคนเป็นอย่างไรและมันก็ทำให้เธอถึงกับอึ้งไปเลย เพราะรูปภาพที่หล่อมากแล้ว แต่พอเจอตัวจริงยิ่งทำให้เธออึ้งกับความหล่อของพวกเขาทั้งสี่คน "รุ่นพี่โลเวล..." เธอมองไปที่คนสุดท้ายที่สะดุดตาและสะดุดใจเธอมากที่สุด ร่างบางจ้องมองผู้ชายที่ชื่อโลเวลตาไม่กะพริบจนกระทั่งทั้งสองเผลอสบตากันด้วยความบังเอิญ "เฮือกกก!" ตึกตัก...ตึกตัก จู่ๆ เธอก็หัวใจเต้นรัวเร็วอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เธอไม่ได้เหมือนคนอื่นๆ ที่พอสบตากับผู้ชายจะต้องรีบหลบสายตา แต่กลับจ้องกลับไป "ไอรีน" "คงไม่ใช่คนนี้หรอกมั้ง..." "ไอรีน!" พรึ่บ! "หืม" เธอเบือนหน้าไปหาเพื่อนที่เรียกชื่อเธอ "มีอะไรเหรอเลน่า" "ลาน่าเรียกเธอก็ไม่ตอบเอาแต่จ้องรุ่นพี่กลุ่มนั้น" เลน่าพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งแล้วใช้สายตามองไปยังกลุ่มรุ่นพี่ที่เดินผ่านพวกเธอไป "เออ แหะๆๆ ก็พวกเขาทั้งหล่อ ทั้งเก่งนี่นา อีกอย่างฉันเพิ่งเคยเห็นตัวจริงพวกเขาก็เลยเผลอจ้องนานไปหน่อยน่ะ ^⁠_⁠^" เธออธิบายร่ายยาวทันที แต่พอจะหันกลับไปมองอีกที พวกเขาก็หายไปแล้ว "รุ่นพี่มีเรียนรวมน่ะ" "เธอรู้ดีจังเลยนะลาน่า" "เอ่อ...ฉันก็แค่คิดเอาน่ะ เห็นว่าพวกรุ่นพี่เดินเข้าไปข้างในพร้อมกัน ถ้าไม่เรียนรวมก็คงไม่ใช่แล้วมั้ง" "นั่นสินะ เรียนคนละสาขาด้วยนี่นา" "ว่าแต่เธอก็รู้เยอะเหมือนกันนะลาน่า แบบนี้ฉันน่าจะอ่านให้ลึกมากกว่านี้ดีกว่า" เธออ่านในเพจของมหาลัยมาแบบผ่านๆ เท่านั้น "ฉันก็อ่านผ่านๆ แต่ความจำดีต่างหากล่ะ" "เธอเนี่ยนะความจำดี?" เลน่าพูดแทรกขึ้นพร้อมกับมองลาน่าด้วยรอยยิ้ม "มีอะไรกันหรือเปล่าสองคนนี้น่ะ" "เปล่า/ไม่มีอะไร" "แน่ใจนะ?" เธอถามอย่างจับผิด "อืม/อื้ม!" ไอรีนเชื่อว่าเลน่าไม่มีอะไร แต่กลับฝาแฝดเธออีกคนนี้ดูออกง่ายมากเลยว่ามันมีอะไรมากกว่านั้น แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องที่เธอจะคาดคั้นถาม "งั้นพวกเราก็แยกย้ายกันเถอะนี่จะได้เวลาเข้าเรียนกันแล้วนะ" เธอบอกเพื่อนทั้งสองคนที่เจอกันเมื่อวาน แล้วตอนนี้ความสัมพันธ์ของพวกเธอก็ดูจะสนิทกันมากกว่าเดิม "เจอกันตอนเที่ยง ที่นี่นะโอเค?" "โอเค/เค" "สมกับเป็นแฝดกันจริงๆ เลย ตอบยังพร้อมกันเลยนะ คิคิคิ" หลังจากนั้นทั้งสามคนก็แยกย้ายกันไปที่ตึกเรียนของตัวเอง ซึ่งทั้งสามคนเรียนคนละสาขาและวิชาที่เรียนไม่ใช่วิชารวม พวกเธอจึงย้ายกันไปตึกของตัวเอง ซึ่งแต่ละตึกก็จะแบ่งเป็นสาขาย่อยอีกทีหนึ่ง เธอคิดว่ามันดีจริงๆ ที่แยกแบบนี้ เพราะไม่งั้นคนก็จะเยอะเหมือนกับตึกกลางแห่งนี้! _____________ ตอนนี้ชายหนุ่มทั้ง4คนกำลังนั่งฟังบรรยายกับอาจารย์ที่ห้องเรียนใหญ่ เพราะเป็นการเรียนรวมของนักศึกษาปีที่4ซึ่งเป็นปีสุดท้าย ทั้งเทอมจึงไม่ได้เรียนในห้องเท่าไหร่ นอกจากทำงานส่งอาจารย์เท่านั้น โลเวลนั่งนิ่งกอดอกฟังอาจารย์พร้อมกับมองตรงไปข้างหน้าโดยไม่พูดอะไร รวมถึงเพื่อนๆ ของเขาทั้งสามคน ถึงแม้ว่าเนื้อหาที่อาจารย์บรรยายอยู่นั้นมันจะอยู่ในสมองพวกเขาแล้วก็ตาม "อีก 20 นาทีสินะ..." เสียงพึมพำข้างๆ เขา ทำให้เขาเหลือบไปมองมัน "หึ!" เขาแสยะยิ้มขึ้นมาแต่ไม่ได้พูดอะไร จนเวลาผ่านไปเรื่อยๆ จนกระทั่งอาจารย์สอนเสร็จ พวกเขาจึงลุกออกไปโดยไม่รีรอ ทั้งสี่คนต่างเดินออกจากตึกไปพร้อมกัน แต่ทว่า...สายตาของโลเวลกลับมองไปยังกลุ่มคนตรงหน้าที่กำลังจะเดินผ่านพวกเขาไป "เป็นไรวะโลเวล" ลูเซี่ยนเอ่ยถามเมื่อเห็นสีหน้าเรียบนิ่งของโลเวลกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่าง "ไม่มีอะไร" แม้ปากเขาจะพูดแบบนั้น แต่ในหัวของชายหนุ่มกลับไม่ได้คิดอย่างที่พูด ทั้งสี่คนเดินไปที่ห้องของพวกเขา ซึ่งห้องนี้เป็นห้องที่อธิการบดีมอบให้กับพวกเขา เพราะพวกเขาได้เข้าแข่งขันในงานต่างๆ และชนะทุกครั้ง นี่คือสิ่งที่พวกเขาขอเพื่ออยากมีพื้นที่ส่วนตัวและมีสมาธิมากขึ้นเมื่อต้องเตรียมตัวไปแข่งขัน แกร๊ก! "เก็บกวาดห้องมึงบ้างไอ้เบลซ" "เออ!" "ฝุ่นเยอะชะมัด" ลูเซี่ยนที่เดินเข้าไปข้างในห้องถึงกับปิดจมูกตัวเองก่อนที่จะเดินเข้าไปในห้องของเขาทันที ถึงแม้ภายนอกห้องนี้จะดูไม่ใหญ่มาก แต่พอเข้ามาด้านในจะรู้ได้ทันทีว่ามันแตกต่างกันมาก แต่ละคนมีห้องของตัวเอง และตรงกลางจะเป็นห้องนั่งเล่นของพวกเขา แต่ยังไม่เคยมีใครเข้ามาในนี้นอกจากพวกเขาเอง "อย่าเพิ่งเข้าห้องกันดิวะ กูจะถามพวกมึงว่าคืนนี้จะไปสนามแข่งหรือจะไปผับ?" เบลซเป็นฝ่ายเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าพวกเขากำลังจะแยกย้ายกันเข้าห้องตัวเอง "สนามแข่ง/บ้าน" อีธานและโลเวลตอบแตกต่างกันอย่างมาก ซึ่งมันตรงกับบุคลิกของแต่ละคนจริงๆ "ไม่เหมือนกันจริงๆ ว่ะ เออๆ พวกมึงจะไม่รวมตัวกันหน่อยเหรอวะ" เบลซยังคงถามพวกเขา "ไม่/ไม่" "สัส! พร้อมอย่างกับนัดกันไว้" ปัง! โลเวลพูดจบก็เดินเข้าห้องตัวเองทันที เขานอนที่โซฟาโดยไม่ทำอะไร เพราะเขาเป็นคนไม่ชอบความวุ่นวาย เมื่อไม่มีเสียงอะไรรบกวน สองสิ่งที่เขาจะทำก็คืองีบหลับและออกแบบสิ่งปลูกสร้างต่างๆ จะเห็นได้ว่าภายในห้องของเขาเต็มไปด้วยภาพออกแบบแปลนตึก บ้านหรือมีโมเดลต่างๆ ที่เขาสร้างขึ้นมาในขณะที่อยู่คนเดียว พรึ่บ! แสงแดดที่เล็ดลอดเข้ามาทำให้เขาต้องลุกไปปิดม่าน แต่ทว่า...กลับเห็นใครบางคนกำลังส่องเข้ามาในห้อง ซึ่งห้องของเขาจะอยู่ริมสุดซึ่งติดกับทางเดิน เขายืนมองเธอคนนั้นด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง ก่อนที่จะปิดม่านทันทีเมื่อเห็นท่าทางของผู้หญิงคนนั้น "หึ :⁠-⁠)"

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more