หัวใจของดาร์เลเน่

บทที่ 3

เขาตื่นขึ้นมา เอามือคว้าหาตัวเธอแต่เจอกับความว่างเปล่า จึงลืมตาตื่นขึ้นมา เห็นว่าเธอไม่อยู่ในห้องนี้ เขาคว้าไปเอาชุดที่ถอดไว้เมื่อคืนรีบมาใส่ให้ตัวเอง และเห็นเป็นจุดสีแดงบนที่นอน ยิ่งย้ำความทรงจำให้กับเขา เขาได้พรากความบริสุทธิ์ ของเธอเมื่อคืนนี้ และรีบลงไปด้านล่าง เห็นว่าเธอกำลังจะออกจากบ้าน แต่ลูกน้องเขาห้ามไว้

"นี่พวกแกเป็นใคร ถึงไม่ให้ฉันออกไป มีสิทธิ์อะไรฮะ!!" เธอตะคอกใส่ชายชุดดำเข้าเต็มๆ

"เธอจะไปไหน ไม่ทราบ" เมื่อเบตตี้ ได้ยินเสียงเธอก็หันไปหาเขา และตบเขาจนเขาหน้าหันไปหนึ่งที ลูกน้องเห็นจึงพยามจะเข้ามาจับเธอ แต่เป็นเขาที่ห้าม "ไม่ต้อง ฉันจัดการเอง"

เขาลากเธอเข้าไปในบ้านอีกครั้ง "โอ้ยยย ไอ้บ้า ปล่อยฉันนะ!! ฉันเจ็บนะ" เขาเห็นเป็นรอยแดงที่ต้นแขนเธอ จึงรีบปล่อยเธอ

"เรามีเรื่องต้องคุยกัน "

"ฉันไม่มีอะไรจะคุย กับนาย

" งั้นผมถามคุณไม่อยากรู้เรื่องเมื่อคืนหรือไง"

"ไม่อยากรู้ ฉันถือว่าทำทานให้หมามันกินแล้วกัน"

"เพลี๊ยะะะ !! เขาตบหน้าเธอหัน"

"โอ๊ยยย นี่แกกล้าตบฉันหรือนี่" เธอสบถคำพูดออกมา และจะเข้าไปจัดการกับเขา แต่ด้วยกำลัง เขามีมากกว่าเธอเยอะ จนทำให้เธอเหนื่อย

"จะคุยดีๆ หรือยัง" เธอเหนื่อยและตอนนี้ก็สู้เขาไม่ไหวอีกด้วย

"ก็ปล่อยสิเว้ย จะรัดแบบนี้ ฉันเจ็บนะ" เธอบอกเขา เมื่อเห็นท่าที ว่าเขายังกอดรัดเธออยู่

"ก็ได้" และปล่อยเธออิสระ เขาเล่าเรื่องเมื่อคืนให้ฟัง ว่าแฟนของเธอเป็นหนี้พนันเขา มันไม่มีตังค์จ่ายหนี้ เลยขายเธอให้กับเขา

"เท่าไร"

"ฮะ อะไรนะ" เขาถามย้ำอีกรอบ

"นิกโก้ ขายฉันให้กับคุณเท่าไร"

"สิบล้าน" เขาบอกไป แต่จริงแล้วเขาขายให้เพียงสามล้านเท่านั้นเอง

"ทำไม ค่าตัวฉันน้อยจัง " เธอบอกเขา และหยิบกระดาษในกระเป๋าเล็กๆที่สะพาย ออกมา เธอเขียนจำนวนเลขลงไป และส่งให้เขา"

"สิบห้าล้าน บาท สำหรับไถ่ตัวของฉันเอง และโยนใส่หน้าเขา ทีนี้ก็ปล่อยฉันได้แล้ว " แล้วเธอก็หยิบกระเป๋าเดินทางพร้อมกับออกไปข้างนอก และหัวนมาบอกกับเขาอีกครั้งว่า " ต่อไปนี้เราคือคนไม่รู้จัก ไม่ต้องมายุ่งกับฉันอีก" และเธอก็มุ่งไปที่ประตู สองชุดดำยังขวางเธอ เธอตะโกนใส่พวกนั้นอีกครั้ง "หลีกไปสิว่ะ พวกน่าเบื่อ" พวกนั้นจึงหันไปทางเจ้านาย เห็นว่านายพยักหน้าให้จึงปล่อยเธอไป