ถ้าไม่อยากเสียใจอย่าหวั่นไหวกับฉัน

เดตใต้น้ำ

ตอนที่ 16

เดตใต้น้ำ

สองหนุ่มสาวนัดกันในช่วงบ่ายของวันถัดมาวันนี้คนในอควาเรียมน้อยกว่าปกติอาจเป็นเพราะสภาพอากาศที่ดูเหมือนจะไม่ค่อยเอื้ออำนวยเท่าไหร่นัก จากฟ้าที่ครึ้มไปด้วยเมฆสีเทาเข้มหากแต่นั้นกลับทำให้ทั้งคู่รู้สึกดีอยู่เหมือนกันเพราะไม่ต้องเบียดเสียดกับใครเท่าไหร่

"นายเห็นยัง"

"เห็นแล้วมีแต่เธอนั่นแหละที่ไม่เห็นน่ะ"

เขาพูดกับคนตัวเล็กที่ยืนเกาะกระจกใสอยู่ราวกับตัวเองเป็นเด็กๆ เพื่อพยายามมองหาตัวอะไรบางอย่างที่อาจถูกพบได้ในโซนแรกที่ชื่อว่าโพรงหินอำพรางนี้

"เฮ้ย!นั้นไงๆ เร็ว!ถ่ายรูปให้หน่อย"

เธอเร่งเร้าชายหนุ่มเสียงแทบกระซิบพลางตั้งท่าโดยที่พยายามไม่เข้าใกล้ผนังกระจกใสนั้นมากนักเพราะกลัวเจ้าสิ่งที่เธออยากเห็นจะหลบหนีไป

"ว้าวสวยจัง"

เธอร้องออกมาด้วยรอยยิ้มหวานสมชื่อ เมื่อมองภาพที่เธอยืนคู่กับเจ้าปูขนาดใหญ่ยักษ์ที่เหมือนจะพยายามซ่อนตัวอยู่แถวโขนหินราวตัวมันเล็กเสียเต็มประดา นอกจากขนาดตัวที่ใหญ่ยักษ์นั่นแล้วลักษณะของมันก็เรียกได้ว่าเป็นเอกลักษณ์เช่นกัน ขามีขนขึ้นอยู่เต็มไปหมดเหมือนกับแมงมุมตามชื่อของมันที่ถูกเรียกว่าปูแมงมุมยักษ์

ซียูมองภาพน้ำหวานที่ตอนนี้ลากเขาไปมาผ่านโซนต่างๆ ที่ถูกแสดงราวกับเธอเป็นเด็กๆ แล้วเขาเป็นผู้ปกครองที่ต้องตามใจเธอความตื่นเต้นตื่นตากับสัตว์น้ำนานาพันธุ์ทำให้หญิงสาวลืมตัวจับมือเขาจูงตามไปตามทาง ซึ่งซียูเองก็ไม่ได้ขัดข้องป้องปัดแต่อย่างไรทั้งยังรู้สึกชอบเสียด้วยซ้ำ

ซียูเองก็อดเพลิดเพลินตามหญิงสาวไม่ได้เมื่อผ่านโซนจัดแสดงต่างๆ ที่น้ำหวานลากพาเขามาอาทิเช่นโซนม้าน้ำสัตว์ที่เรียกได้ว่าเป็นสุดยอดพ่อบ้านผู้เสียสละก็ว่าได้ เพราะมันจะทำหน้าที่อุ้มท้องและคลอดเบบี้ม้าน้ำให้กับตัวเมียด้วยอวัยวะของมันที่มีลักษณะคล้ายถุงโซน ปะการังหลากหลายสายพันธุ์ที่แน่นอนก็ต้องอยู่คู่กับเจ้าตัวสีส้มอย่างปลาการ์ตูนที่ไม่อาจแยกจากกันได้

แต่โซนที่ซียูนึกอยากพาเธอวนไปมาเสียสิบรอบก็คงจะเป็นโซนที่จำลองถึงความดิบชื้นอันมีสัตว์เลื้อยคลานนานาชนิดอยู่เต็มไปหมด เช่นงูเหลือม คางคก กบและอื่นๆ จนชวนขนลุกเบาๆ แล้วผู้หญิงอย่างน้ำหวานมีหรือจะไม่รู้สึกเธอกอดแขนเข้าแน่นภาวนาให้รีบพ้นจากตรงนี้ไปเร็วที่สุด

"ว้าวสวยจัง เฮ้! คุณฉลาม น้ำหวานมาถึงแล้วนะ คุณกระเบนทำไมตัวใหญ่จังคะ"

เธอร้องทักทายพลางโบกมือให้กับสัตว์น้ำที่ลอยไปมาทั้งบนหัวและสองข้างลำตัวภายในอุโมงค์ใต้น้ำแห่งนี้ราวกับว่าทั้งคู่กำลังดำดิ่งสู่ก้นทะเลลึกอย่างจริง

ภาพของแสงจากหลอดไฟที่สาดกระทบตกมาจากผิวน้ำแลเป็นแสงสีฟ้าอ่อนระยิบระยับ รับรอยยิ้มสดใสของสาวน้อยที่หมุนตัวไปมาอย่างมีความสุขมันช่างสวยงามจนซียูอดไม่ได้ที่ต้องกดถ่ายภาพนั้นอย่างไม่รู้เบื่อ

"ฮ้า! สนุกสุดๆ เลยวันนี้นายว่ามั้ย"

น้ำหวานหันมาถามคนที่เพิ่งส่งแซนด์วิชเข้าปากไป

"ก็งั้นๆ แหละไม่เห็นสนุกเลยมีแต่ปลา"

ใบหน้าสวยสลดลงทันทีเมื่อคิดว่าเขาพูดออกมาจากความรู้สึกแท้จริง

"ขอโทษนะ ฉันไม่น่าพานายมาที่นี่เลยอ่ะ"

ในที่สุดซียูก็ไม่อาจกลั้นขำกับอาการหมาหงอยของเธอได้อีกต่อไปเสียงหัวเราะนั้นทำเอาเธอแก้มป่องเพราะรู้ตัวโดนอำเสียแล้ว

"นายนี่มันจริงๆ เลยนะ"เธอส่ายหัวไปมากับสิ่งที่เขาทำในขณะที่ซียูก็ได้แต่ลอบมองหน้าแล้วเผลอยิ้มออกมาเมื่อคิดถึงนึกถึงรอยยิ้มแบบนี้สดใสของเธอแบบนี้เมื่อที่ทั้งสองเรียนอยู่มัธยม

"นี่!จะบอกอะไรให้นะว่าถ้านับเวลาหลายปีมานี่วันนี้เป็นวันแรกเลยนะที่ฉันมีความสุขแบบนี้อีกครั้งอ่ะ"

"ทำไมที่ผ่านมาไม่มีความสุขหรือไง"สาวน้อยยิ้มให้เขาพร้อมกับเริ่มเปิดใจเล่าเรื่องส่วนตัวให้เขาฟัง

"เมื่อก่อนน่ะบ้านฉันเอาเครื่องสำอางจากญี่ปุ่นมาขายแต่ใครจะไปรู้ว่าเราจะตีตลาดไม่แตกสินค้าเลยขายไม่ดีเท่าที่ควรจะเป็นบริษัทก็แทบจะเจ๊งเพราะขาดทุนตอนนั้นฉันก็เลยตัดสินใจย้ายไปเรียนที่อื่นที่ค่าเทอมมันถูกกว่า"

"แต่นายรู้ไหมว่าฉันมีพ่อที่วิเศษมากเลยนะแม้ว่าบริษัทเราจะอยู่ในขั้นวิกฤติ แต่ท่านก็ไม่ยอมแพ้พยายามหาทางพยุงกิจการให้มันไปได้ตลอดรอดฝั่ง พ่อพยายามหาสินค้าอื่นๆ มาขายจนเราพอจะกลับมาลืมตาอ้าปากกันได้อีกครั้งแล้วตอนนี้ที่กำลังมาแรงมากเลยก็ถุงยางอนามัยนี้ล่ะ"

เธอเล่าไปด้วยพร้อมกับรอยยิ้มโดยที่ซียูเองก็นั่งฟังอย่างไม่มีความเบื่อหน่ายอะไรเลย

"นายเองก็อย่าชะล่าใจไปนะเพราะอีกไม่นานแบรนด์ไดกิต้องแซงหน้าเกอร์วินของนายไปแน่ๆ"

"อย่ามาทำเป็นขี้โม้ไปหน่อยเลยยังไงเกอร์วินก็ต้องเป็นเจ้าตลาดอยู่วันยังค่ำนั่นแหละ"

สองหนุ่มสาวหัวเราะให้กันกับความขิงของทั้งคู่ซียูอดมองเธออย่างชื่นชมไอ้เขาเองมันเป็นลูกผู้น้องหน้าที่ในบริษัทยังไงพี่ชายเขาก็ต้องดูแลเขาก็เลยเที่ยวเล่นได้อย่างไม่ต้องกังวลผิดกับน้ำหวานที่ทั้งแข็งแกร่งและแกร่งจนเรียกได้ว่าฉายแววแทนพ่อก็ว่าได้

ซียูอาสามาส่งหญิงสาวที่คอนโดเพราะรถของเธอยังซ่อมไม่เสร็จ

"นี่นายจะขับกลับทั้งแบบนี้เลยเหรอไงฝนตกหนักขนาดนี้มันอันตรายนะ"

น้ำหวานตะโกนถามเขาแข่งสายฝนที่จู่ๆ ก็โปรยลงมาไม่หยุดราวกับอัดอั้นมานานทั้งวันเมื่อรถของเขาถูกจอดยังฝั่งตรงข้ามที่ว่างอยู่เพื่อส่งเธอในขณะที่ซียูเองก็มีสีหน้าออกกังวลเหมือนกันเพราะสายฝนกระหน่ำชนิดที่ว่าแทบมองอะไรไม่เห็นเลย

"เข้าไปหลบฝนก่อนมั้ยที่ล็อบบี้"น้ำหวานเสนอ

"แล้วรถล่ะฉันกลัวว่ารปภคอนโดเธอจะมีปัญหาน่ะสิ"

เขาว่าเสียงเครียดเพราะกลัวรปภของที่นี่ไม่ให้เขาเข้าจอดเนื่องจากเป็นบุคคลนอกเขตอาศัย

"งั้นนายก็ไปจอดรถฝากไว้ที่ร้านนั้นก่อนแล้วเราก็ไปหลบฝนที่ห้องกันเฮียแกใจดีไม่ว่าหรอก"

น้ำหวานว่าพลางชี้ไปยังร้านบะหมี่เล็กๆ ไม่ไกลจากตรงนั้นซียูพยักหน้าเห็นด้วยจึงทำตามที่หญิงสาวบอกก่อนจะพากันวิ่งข้ามไปทันทีแม้จะระยะทางไม่ไกลมากแต่น้ำฝนที่เม็ดหนาและมีจำนวนมากทำเอาทั้งสองเปียกปอนราวลูกสุนัขตกน้ำก็ไม่ปาน