ถ้าไม่อยากเสียใจอย่าหวั่นไหวกับฉัน

ลืมได้กะผีสิ

ตอนที่ 1

ลืมได้กะผีสิ

"เดี๋ยวกูออกไปสูบบุหรี่แป๊บนึงนะ"

พูดจบซียูก็ลุกขึ้นแล้วเดินออกไปที่ระเบียงโดยไม่รอฟังคำตอบจากเจ้าของห้อง เพราะถึงรอไปก็คงไม่ได้ฟัง ตอนนี้พวกมันทั้งคู่ได้กลายร่างเป็นแมวหง่าวนั่งคลอเคลียเจ้าของอยู่ไม่ห่าง ไม่ได้สนใจเพื่อนอีกสามคนที่พวกมันชวนมาดินเนอร์วันนี้เลยสักนิด

แต่ถามว่าไอ้เควินกับแฟนมันแคร์ไหม?

ก็ไม่... เพราะสองคนนั้นก็อยู่ในโลกส่วนตัวสีชมพูหวานแหววของตัวเองเหมือนกัน

หันซ้ายหันขวาก็เจอแต่พวกรักเมียหลงเมีย แข่งกันหวานใส่เมียจนเขาเอียน ต้องออกมาอัดนิโคตินเข้าปอดคนเดียวเงียบๆ

ชายหนุ่มอัดควันบุหรี่เข้าปอดหนักๆ ก่อนจะค่อยๆ ปล่อยควันสีเทาบางๆ ให้ลอยขึ้นไปในอากาศ

ปล่อยใจให้คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย แต่คงเพราะเบื่อๆ เซ็งๆ แถมช่วงนี้ก็ไม่มีกิจกรรมอะไรให้ทำมากนักเพราะไอ้เพื่อนตัวดีของเขาทั้งสามคนมันพร้อมใจหายหัวกันไปหมด วันๆ เอาแต่ตามติดแฟนต้อยๆ อย่างกับลูกหมาคอยวิ่งตามเจ้าของ

คิดแล้วมันก็น่าหงุดหงิด จากกลุ่มจตุรสุดเท่ แก๊งเสือผู้หญิงที่อยากได้ใครก็ต้องได้ แต่สุดท้ายกลายเป็นลูกหมาไปซะอย่างงั้น

'ก็แค่แฟน เอากันเสร็จก็จบ' หนุ่มหล่อมาดเข้มคิดพลางหันไปมองเพื่อนๆ ผ่านช่องว่างระหว่างผ้าม่านและขอบหน้าต่าง

เห็นเควินนั่งเอนตัวให้ไอรินซบอก มือใหญ่ที่เคยใช้ทำเรื่องชั่วๆ กับผู้หญิงมามากมายตอนนี้กำลังลูบหัวแฟนอย่างแผ่วเบา สายตาชั่วร้ายจ้องแต่จะงาบผู้หญิงตอนนี้เปลี่ยนเป็นอ่อนโยน

ยิ่งอดีตแฝดนรกยิ่งไม่ต้องพูดถึง ขนาดมองไม่เห็นเขายังรู้ว่าพวกมันทำอะไรอยู่ ก็เสียงพวกมันแข่งกันออดอ้อนออเซาะประสานกับเสียงหัวเราะของแชมเปญดังลั่นห้องซะขนาดนั้น คงมีแต่คนหูหนวกตาบอดเพราะความรักอย่างไอ้เควินเท่านั้นแหละที่จะทนฟังได้

'ไอ้พวกอ่อนเอ๊ย! '

ซียูบ่นในใจ สีหน้าเบื่อหน่าย เขาไม่เข้าใจว่าทำไมเพื่อนๆ ต้องติดแฟนกันขนาดนั้น

'เอาไว้วันไหนคุณมีความรักขึ้นมาคุณก็จะเข้าใจเองค่ะ'

คำพูดของแชมเปญผุดขึ้นมาในหัวแต่เขาไม่สนใจ ริมฝีปากได้รูปเหยียดยิ้ม ส่วนในใจก็เยาะหยัน

ไม่มีวันเสียหรอก! คนอย่างเขาไม่มีทางเอาชีวิตไปผูกติดกับใครแบบนั้นแน่

หนุ่มหล่อมาดเข้มคีบบุหรี่เข้าปากแล้วอัดควันบุหรี่เข้าปอดอีกครั้ง

"เฮ้อ เบื่อชะมัดเลยแม่ง! " ซียูสบถออกมาอย่างเหลืออด

สูบบุหรี่จนหมดมวนแล้ว แต่ไม่รู้จะทำอะไรต่อ ความจริงเขามีหลายอย่างที่อยากจะทำ ที่มาวันนี้ก็หวังว่าเพื่อนๆ คงมีเวลาให้เขาบ้าง แต่ดูท่าทางเขาจะหวังมากเกินไป ก็ขนาดว่าเขาออกมายืนข้างนอกตั้งนานแล้วแต่ก็ยังไม่มีใครตามมาซักคน จะให้กลับเข้าไปนั่งเป็นหัวหลักหัวตอดูพวกมันแข่งกันอ้อนเมียก็ทนเลี่ยนไม่ไหว เลยว่าจะไถโทรศัพท์เล่นฆ่าเวลาซักหน่อย

หืม?

ทันทีที่กดเข้าไปในแอปลิเคชันชุมชนออนไลน์ยอดฮิตสายตาก็เหลือบไปเห็นคลิปโฆษณาในแอปนั้น

หน้าปกคลิปเป็นภาพ ฮันเตอร์ แรปเปอร์ชื่อดังยืนยิ้มอยู่ข้างๆ ชายหญิงแต่งตัวภูมิฐาน ด้านหลังเป็นโลโก้ถุงยางอนามัยยี่ห้อใหม่จากญี่ปุ่น ซึ่งเขาเคยได้ยินพ่อแม่กับพี่ชายพูดถึงอยู่บ้างแต่ไม่ได้สนใจ

ชายหนุ่มชะงักนิ้ว ไม่กดเลื่อนผ่านเหมือนอย่างเคย

เขาไม่ได้พิศวาสไอ้แรปเปอร์อะไรนี่หรอกนะ ไม่ได้สนใจถุงยางที่มันเป็นพรีเซนเตอร์นี่ด้วย คนที่ทำให้เขาชะงักคือหญิงสาวที่ยืนอยู่ริมสุดนั่นต่างหาก

เขาเคยไปงานแบบนี้มาแล้วหลายครั้งจึงเดาได้ว่าหญิงชายวัยกลางคนที่ยืนข้างๆ ฮันเตอร์น่าจะเป็นเจ้าของสินค้าและสาวสวยที่ยืนข้างๆ สองคนนี้อีกทีก็คงเป็นทายาทนั่นเอง

น้ำหวาน...สาวสวยผู้มีใบหน้าหวานหยดสมชื่อ

ผู้หญิงที่เขาคิดว่าลบภาพและข้อมูลทุกอย่างออกไปจากใจได้แล้ว

ซียูมองภาพตรงหน้าอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋ากีก

อยู่ดีๆ ก็รู้สึกแปลกๆ ขึ้นมา จะว่าเครียดก็ไม่เชิงรู้แต่ว่าอยากสูบบุหรี่อีกมวน ว่าแล้วก็กลับเข้าไปเอา

"เป็น'ไรวะ หน้าเครียดๆ " เสียงทรอยตะโกนถาม ส่วนอีกสี่คนก็หันมามองเขาเป็นตาเดียว

"เปล่า แค่อยากดูดบุหรี่ เชิญพวกมึงดูดนมเมียต่อได้เลย ไม่ต้องสนใจกูหรอก" ประชดเพื่อนเสร็จซียูก็ก้าวยาวๆ ออกไปที่ระเบียง

ไปถึงก็ใช้ช้ปากคีบบุหรี่ ล้วงกระเป๋าหาไฟแช็กแต่พอมือแตะไปโดนโทรศัพท์ก็กลับหยิบติดมือขึ้นมาซะอย่างงั้น

ดูเหมือนว่าหนุ่มหล่อมาดเข้มจะลืมไปว่าตัวเองตั้งใจจะจุดบุหรี่สูบ นิ้วเรียวยาวเลื่อนเปิดหน้าจอโทรศัพท์ กดอีกสองสามครั้งคลิปวิดีโอที่ต้องการก็ขึ้นมาบนหน้าจอ

ชายหนุ่มใจเต้นตึกตัก ความรู้สึกที่ห่างหายไปนาน จนคิดว่าคงจะไม่กลับมาอีกแล้วผุดวาบขึ้นมาในหัวใจ

รักแรก…

ใช่แล้ว หญิงสาวในคลิปคือน้ำหวาน นักเรียนห้องข้างๆ สมัยมัธยมที่เป็นรักแรกของเขา

เขาแอบชอบเธอมานานแต่ไม่เคยกล้าบอกจนกระทั่งขึ้นมอสี่เขาได้เข้ากลุ่มกับเพื่อนอีกสามคนและก่อเกิดแก๊งจตุรขึ้นมา

ตอนนั้นเขาเริ่มมีความมั่นใจมากขึ้นจึงคิดจะสารภาพรักกับเธอ แต่แล้วก็ต้องผิดหวังเพราะเมฆ นักฟุตบอลตัวท็อปของโรงเรียนที่ไม่เพียงแต่เป็นที่หมายปองของสาวๆ ในโรงเรียนเท่านั้นแต่ยังเป็นไอดอลของเด็กผู้ชายหลายๆ คนรวมทั้งเขาด้วย เมฆสารภาพรักกับน้ำหวานก่อนหน้าเขาแค่ไม่กี่นาทีและน้ำหวานก็ตอบตกลง

จากนั้นทุกๆ วันซียูต้องทนนั่งมองผู้หญิงที่ตัวเองรักไปนั่งข้างสนามเชียร์เมฆเตะบอล จนกระทั่งขึ้นมอห้าน้ำหวานย้ายโรงเรียนไปเขาตัดสินใจใช้โอกาสนี้ในการตัดใจ ชายหนุ่มเลิกตามติดชีวิตหญิงสาวคนนั้น จนเวลาผ่านไปเขาก็ลืมเธอได้…

...กับผีอะไรล่ะ!

ซียูถอนหายใจเฮือก คนที่คิดว่าลืมไปแล้ว ไม่สนใจแล้ว แต่แค่เห็นคลิปสั้นๆ คลิปเดียวแถมอีกฝ่ายยืนริมจนแทบจะตกขอบยังทำเขาใจสั่นได้ขนาดนี้

โดยไม่รู้ตัว นิ้วเรียวยาวเผลอกดเล่นคลิปอีกครั้งและอีกหลายๆ ครั้ง…

"สนใจเหรอวะ? "

เสียงทักจากข้างหลังทำเอาซียูสะดุ้ง พอไปมองก็เห็นทรอยยิ้มกริ่มมองมา

"สนใจบ้าอะไร กูไม่ชอบฟังเพลงแรป" ซียูตอบเฉไฉแต่ทรอยไม่หลงกล

"กูไม่ได้หมายถึงพรีเซนเตอร์ กูหมายถึงเจ้าของสินค้า ลูกสาวเค้าน่ะ"

"ลูกสาว? ใคร กูไม่รู้จัก"

"มึงไม่รู้แต่กูรู้นะ กูฟอลเค้าอยู่"

"กูจะไปฟ้องแชมเปญ"

"ไอ้บ้า ไม่ใช่อย่างงั้นเว้ย"

"แล้วยังไง? "

"คนนี้เค้าชื่อน้ำหวาน เป็นเพื่อนของเชอรี่ที่เคยตามจีบไอ้เทรย์ไง"

"บ้านเค้าก็ขายถุงยางเหรอ? "

"เออ แต่นำเข้ามาขายนะ ไม่ได้มีโรงงานผลิตเองเหมือนของมึง"

ซียูพยักหน้าเข้าใจ ทำท่าจะเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋า แต่ทรอยเอื้อมมือมาคว้าไปก่อน

"อะไรของมึงวะ! " ซียูร้องถามด้วยความตกใจ

เขาไม่ได้หวงโทรศัพท์ แต่ที่ผ่านมาเพื่อนๆ เขาก็ไม่เคยมายุ่งโดยไม่ได้รับอนุญาต

ทรอยไม่ตอบแต่กดเข้าแอปลิเคชั่นยอดนิยมสามอันดับแรกจากนั้นก็กดติดตามใครบางคนเสร็จแล้วก็ยื่นโทรศัพท์คืนให้

"มึงฟอลใครเนี่ย" ความจริงซียูรู้อยู่แล้วแต่งแกล้งทำเป็นไม่รู้เพราะไม่อยากยอมรับว่าสนใจน้ำหวานอยู่

"น้ำหวานไงจะใครล่ะ"