ควันบุหรี่ขาวคลุ้งลอยอยู่ในอากาศในยามที่นิ้วยาวเหยียดคีบมวนบุหรี่ออกมาจากริมฝีปากหยักได้รูป บริเวณหัวคิ้วมีร่องรอยของการใช้ความคิดให้เห็นจนคนที่พักนี้สังเกตุเพื่อนอยู่บ่อยๆ ต้องผละจากแฟนสาวเพื่อเลี่ยงออกมาคุย
“พักนี้มึงดูเครียดๆ นะเซย์ ตั้งแต่มาเหยียบผับบุหรี่หมดไปกี่ตัวแล้ววะ” คนถูกถามเพียงแต่ปรายตามองก่อนจะทิ้งสายตาไปยังจุดเดิม
ที่คนเดิม!
“มึงแอบมองจีอยู่งั้นเหรอ?”
“มีอะไรก็พูดมาตรงๆ”
“แล้วมึงล่ะ มีอะไรทำไมถึงไม่พูดตรงๆ มึงจะปล่อยทุกอย่างไว้แบบนี้เพื่ออะไร”
“ถ้าเป็นเรื่องของกูเดี๋ยวกูจัดการทุกอย่างเอง”
“สรุปมึงจะยอมให้ลมหนาวจีบจีปะ?” ใบหน้าขององศายังคงความเรียบเฉย ในเมื่ออีกคนยังนิ่ง ยังปล่อยทุกอย่างไว้แบบนี้เขาคงต้องเห็นด้วยกับแฟนสาว ของขวัญรักจีน่าและเห็นเป็นพี่สาวจริงๆ ทั้งคู่หวังดีต่อกันในขณะที่เขาแคร์ทั้งคู่เพราะทั้งคู่คือเพื่อน แต่ถ้ามีคนใดคนหนึ่งไม่ชัดเจน มันก็ไม่ใช่เร
